Elektrobisento
|
|
| Elektrobisento |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Typ: | Broń biała |
| Właściciele | |
| Właściciele: | Pierwszy strażnik[1] |
| Przynależność: | |
Elektrobisento było rodzajem broni białej generującej wiązkę plazmową i wzorowanej na licznych mniej nowoczesnych odpowiednikach obecnych w różnych kulturach w galaktyce. W 34 ABY elektrobisenta były wykorzystywane przez strażników przynależących do Gwardii Pretoriańskiej, którzy polegli na Supremacy, tocząc pojedynek z Rey i Kylo Renem.
Budowa
Elektrobisento stanowiło ultranowoczesną wersję niezasilanych w żaden sposób odpowiedników broni spotykanych w różnych kulturach i u różnych społeczeństw zamieszkujących galaktykę. Ostrze elektrobisenta zbudowane było z hartowanego metalu, a podłączone do generatora ultradźwięków wytwarzającego wibracje o wysokim rażeniu wzmacniane zostawało większą siłą. Równolegle do krawędzi ostrza przebiegało włókno elektroplazmowe, pozwalające na walkę z użytkownikami mieczy świetlnych.[1]
Historia
Elektrobisenta zwykli używać członkowie Gwardii Pretoriańskiej, która stacjonując na pokładzie Supremacy, stanowiła ostatnią linię obrony zasiadającego w sali tronowej Naczelnego Wodza Snoke'a. Z broni tej korzystał m.im. pierwszy strażnik.[1]
Kiedy w 34 ABY Kylo Ren zdradził swojego mistrza, mordując go, razem z Rey został zaatakowany przez wiernych wodzowi Pretorianów, którzy zginęli w walce z obojgiem użytkowników Mocy. Używane przez nich elektrobisenta także uległy zniszczeniu.[2]
Poza światem Gwiezdnych wojen
Elektrobisenta zostały stworzone na potrzeby filmu Ostatni Jedi (2017), wyreżyserowanego przez Riana Johnsona. Więcej informacji na ich temat, a także metodę ich zasilania podano w publikacji Ostatni Jedi: Słownik ilustrowany autorstwa Pabla Hidalgo.
Przypisy
Źródła
- Ostatni Jedi (Pierwsze pojawienie)
- Ostatni Jedi: Słownik ilustrowany (Pierwszy raz zidentyfikowany jako elektrobisento)
Electro-Bisento w Databanku
