Prom dowodzenia typu Upsilon

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych
Ten artykuł wymaga poszerzenia o: Ships of the Galaxy, Ostatni Jedi i Skywalker. Odrodzenie.

Prom dowodzenia typu Upsilon
Podstawowe dane
Producent: Sienar-Jaemus Fleet Systems[1]
Rodzaj: Prom kosmiczny
Specyfikacja techniczna
Długość: 19,1 m[2]
Wysokość: 37,2 m (ze rozłożonymi skrzydłami)[3]
Silniki: Podświetlny silnik jonowy SJFS-200a[1]
Prędkość w atmosferze: 950 km/h[2]
Hipernapęd: Klasa 1[2]
Uzbrojenie: 2 podwójne działa laserowe[4]
Kadłub: Durastalowy na skrzydłach[1]
Osłony: Wzmocnione generatory osłon[1]
Różne
Załoga: 1-5 osób[1]
Pasażerowie: 10[1]
Rola: Transport osób
Przynależność: Najwyższy Porządek



Prom dowodzenia typu Upsilon był typem promu kosmicznego produkcji Sienar-Jaemus Fleet Systems wykorzystywanym przez Najwyższy Porządek około roku 34 ABY. Z maszyny tego typu korzystał Kylo Ren. Promy typu Upsilon były efektem wieloletnich prac inżynierów Najwyższego Porządku, którzy działali w ukryciu przed Nową Republiką.

Charakterystyka

Promy dowodzenia typu Upsilon miały pancerze w kolorze czarnym, co miało nadać im mroczny wygląd.[4] Maszyny tego typu mieściły maksymalnie dziesięć osób wraz z pięcioosobową załogą, której dwóch członków pełniło rolę pilotów. Przydział pasażerski skierowany był w przednią stronę statku i wyposażony w opuszczaną rampę. W centralnej części kadłuba znajdował się hipernapęd, a także podświetlny silnik jonowy SJFS-200a.[1] Duże skrzydła promu pokryte były durastalowym poszyciem[1] i wypełnione były przyrządami ochronnymi. Górne zawierały zestawy zaawansowanych sensorów przeznaczonych do wykrywania przeciwnika, w dolnych zaś znajdowały się projektory osłon oraz zakłócacze.[5] Gdy pojazd znajdował się na ziemi, skrzydła ustawiały się do pionu, zaś górne składały się w sobie do połowy, w celu ochrony znajdujących się tam układów, zaś w czasie lotu rozsuwały i rozchylały, aby zwiększyć zasięg czujników. Ponadto, gdy pojazd znajdował się na ziemi, generatory osłon oraz opancerzenie dolnych skrzydeł zapewniały osłonę dla przedziały załogi. Aby dodatkowo zmniejszyć ryzyko uszkodzenia oprzyrządowania umieszczonego w skrzydłach, ich połączenie z kadłubem wyposażone było w systemy przeciwwstrząsowe. Ponadto, w górnych skrzydłach umieszczone były takie podzespoły jak generator osłon, przednie i tylne projektory tarcz ochronnych, bufor pola interferencyjnego, stabilizator zniekształcenia wirowego, węzeł modulacji systemu zakłócającego, antenę łączności podprzestrzennej i skaner hiperfalowy. Na krańcu skrzydeł zlokalizowane były płaty wylądowań elektrostatycznych, poniżej których umieszczone były czujniki pasywne, czujniki dalekiego zasięgu oraz główny węzeł sensorów, a także system odchylający tor pocisków kierowanych. W celu przedłużenia żywotności układów, skrzydła wyposażone były w rozpraszacze ciepła. Jako uzbrojenie, promy posiadały dwa podwójne działa laserowe, umieszczone równolegle po obu stronach kadłuba. Poza tym kadłub wyposażono w reflektory lądownicze, które oświetlały teren dookoła statku. Prom lądował za pomocą goleni, co ułatwiały mu umieszczone na dole skrzydeł układy repulsorów.[1]

Przypisy

Źródła