Endor/Legendy
|
|
|
|
 |
Być może w archiwach są braki.
Ten artykuł wymaga poszerzenia. Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji. |
| Endor |
| Astrografia | |
|---|---|
| Region: | Zewnętrzne Rubieże |
| Sektor: | Modell |
| Układ: | Endor |
| Współrzędne: | H-16 |
| Długość dnia: | 18h |
| Długość roku: | 402 dni |
| Geografia | |
| Typ: | Skalista |
| Średnica: | 4 900 km |
| Atmosfera: | Tlenowa |
| Klimat: | Umiarkowany |
| Grawitacja: | 85% standardowej |
| Dominujący krajobraz: |
|
| Woda: | 8% |
| Społeczeństwo i inne | |
| Języki: | |
| Ludność: | 30 000 000 |
| Struktura demograficzna: |
|
| Przynależność: | |
Leśny księżyc Endora (często nazywany Endorem lub Księżycem Sanktuarium) był porośniętym gęstymi lasami księżycem, krążącym wokół gazowego giganta zwanego Endorem, położonym na krańcach Zewnętrznych Rubieży. Odegrał ważną rolę w końcowym okresie galaktycznej wojny domowej, gdyż miało tam miejsce ostateczne starcie pomiędzy siłami Sojuszu Rebeliantów i Imperium, które przeszło do historii jako bitwa o Endor.
Położenie
Leśny księżyc usytuowany był w dalekim rejonie Zewnętrznych Rubieży w sektorze Modell, z dala od jakichkolwiek szlaków handlowych czy zamieszkałych planet. Za sprawą wyjątkowo silnego przyciągania macierzystej planety i braku szczegółowych map tego rejonu, o powierzchnię księżyca rozbiło się wiele statków gwiezdnych, przez co niektórzy piloci i nawigatorzy określali go mianem cmentarzyska.[1]
Ukształtowanie terenu
Znaczną część powierzchni Endora porastały rozległe lasy wyjątkowo wysokich drzew, które za sprawą niewielkiej siły ciążenia panującej na księżycu, dorastały nawet do trzystu metrów wysokości.[2]
Kraniec leśnych ostępów kończył się na granicy urwiska Yawari. Jego prawie pionową ścianę przecinały otwory licznych jaskiń i tuneli. Ponad krawędzią urwiska rozpościerało się niegościnne pustkowie zwane pustynią Salma. Znajdowały się tu wypełnione kwaśną wodą źródła oraz pokryte zaschniętym mułem, dawno wyschnięte jeziora. Granicę pustyni stanowiły wysokie piaskowcowe wzgórza.[1]
Na zachód od terenów porośniętych dziewiczą puszczą, rozciągały się rozległe sawanny. Gdzieniegdzie, spośród traw, wystawały wierzchołki czarnych skał wulkanicznych. W oddali, patrząc ku horyzontowi, rozpościerał się ośnieżony łańcuch górski zwany Smoczym Grzbietem.[1]
Klimat, flora i fauna
Klimat i flora
Oś obrotu Endora była nachylona pod niewielkim kątem a okrążenia wokół planety regularne, co sprawiało, iż na księżycu panował wyjątkowo łagodny klimat. Mocno sprzyjało to rozwojowi flory i fauny.[2] W wilgotnych szczelinach, powstałych wśród konarów i pni gigantycznych drzew, wyrastało mnóstwo różnorodnych gatunków kwiatów. Najniższe poziomy lasu porastały rozległe gąszcze paproci, mchów i porostów. Na terenie pustyni Salma rosła niewielka ilość karłowatych krzewów. Bezkresne sawanny porastały wysokie trawy, jaskrawozielone w okresie wiosennych deszczów i brunatne w porze letnich skwarów.[1]
Fauna
Powierzchnię Endora zamieszkiwały gatunki zwierząt wszelakiej maści, niekiedy równie niezwykłe, co niebezpieczne. W ciemnych dziuplach i kikutach powalonych drzew żyły kusiciele - przypominające węgorze stworzenia pokryte grubą warstwą śluzu. Wabiły one ofiary za pomocą długich języków, zakończonych kosmatą naroślą, przypominającą jeden z miejscowych gatunków gryzoni. Inne z miejscowych gatunków fauny, porośnięte gęstą sierścią dzikowilki były wielkimi drapieżnikami wyposażonymi w ostre kły i długie, przypominające szable, pazury. Jaskinie wyżłobione w ścianach urwiska Yawari zamieszkiwały mięsożerne latające gady, zwane kondorosmokami, które posiadały długie, wytrzymałe błoniaste skrzydła, bystry wzrok i ostre kły z łatwością przebijające skórę ofiar.[1]
Mieszkańcy
Duloki
Duloki - wyjątkowo szczupłe dwunożne stworzenia, uznawane za dalekich krewnych Ewoków. Charakteryzowały się wielkimi uszami i zmierzwioną zieloną sierścią, w której schronienie znajdowały liczne pasożyty. Żyły na bagnach Leśnego księżyca.[3]
Ewoki
Ewoki - niewielkie, porośnięte gęstą sierścią istoty, które zamieszkiwały przeważnie wioski i osady wznoszone wśród wysokich, porastających powierzchnię Endora, drzew. W znaczący sposób przyczyniły się do zwycięstwa Sojuszu Rebeliantów nad Imperium, podczas walki toczonej na ich rodzinnym księżycu w 4 ABY.[3][4]
Goraksy
Goraksy - olbrzymie, dorastające przeciętnie do trzydziestu metrów wysokości stworzenia, żyjące w jaskiniach wykutych w piaskowcowych wzgórzach, znajdujących się na granicy pustyni Salma. Uznawane za istoty obdarzone szczątkowym intelektem.[3][1]
Maruderzy
Maruderzy - gadopodobne humanoidalne istoty o wystających łukach brwiowych i przetłuszczonych włosach, wyrastających z policzków i czubka głowy. Trafiły na powierzchnię Endora w wyniku katastrofy ich statku gwiezdnego, którego nie potrafiły pilotować.[3][1]
Teeki
Teeki - niewielkie stworzenia, które posiadały bardzo szybką przemianę materii, co pozwalało im poruszać się z ogromną szybkością. Miały białą sierść, spiczaste uszy i paciorkowate oczy.[1]
Yuzzumowie
Yuzzumowie - istoty zamieszkujące endorańskie sawanny. Charakteryzowały się długimi, przypominającymi szczudła nogami, które pozwalały im poruszać się wśród wysokich traw. Prowadziły koczowniczy tryb życia.[3][1]
Historia
Leśny księżyc służył Imperium jako baza sił wojskowych i technicznych, gdyż znajdował się tu generator, który utrzymywał pole siłowe drugiej Gwiazdy Śmierci. Podczas bitwy o Endor, Ewoki pomogły rebeliantom zniszczyć przybywające na powierzchni wojska Imperium.[4]
Ciekawostki
- Endor to biblijna miejscowość w Kanaanie, pochodziła z niej wiedźma, która wywołała królowi Saulowi ducha proroka Samuela.
- Endor to także nazwa kontynentu, którego częścią jest Śródziemie znane z Hobbita i Władcy Pierścieni J. R. R. Tolkiena.
