Bitwa o Jebble (3963 BBY)

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Bitwa o Jebble - walki.

Bitwa o Jebble była jedną z bitew w czasie wojen mandaloriańskich, mającą miejsce w roku 3963 BBY. W jej wyniku Mandalorianie stracili sporą ilość zasobów, zarówno żywych istot jak i sprzętu.

Powody

Walki na planecie.

Mandalorianie zdobyli Jebble w roku 3964 BBY, tworząc z planety jedną ze swych twierdz. Na planecie swoje laboratorium miał między innymi Pulsipher, były pomocnik Demagola pomagający mu na stacji Flashpoint. Był on owładniety wizją odnalezienia starożytnego talizmanu Muura, czego też dokonał na Taris. Powrócił on na Jebble na pokładzie Mar'eyce, przywożąc ze sobą zdobycz.

Pulsipher nie był świadom jakie zagrożenie stanowi talizman i połączony z nim starożytny lord Sithów. Karness Muur przejął kontrolę nad talizmanem, który wybrał jako swego nosiciela Pulsiphera. Jeszcze na statku zabił on niechcący jednego z Mandalorian, a innego zaraził zarazą rakghuli. Wojownik ten przemienił się w rakghula już na powierzchni, podczas służby patrolowej, gdy wraz z towarzyszami pojmał myszkujących po kompleksie Celeste Morne i Zayne'a Carricka. Jego przemiana i chęć atakowania wszystkich nieprzemienionych dała początek walkom na Jebble.

Bitwa

Raghule.

Wkrótce przemienionych zostało kilku towarzyszy wojownika, a zaraza rozprzestrzeniała się dalej. Mandalorianie walczyli ze swoimi towarzyszami przemienionymi w rakghule, którzy ku zdumieniu Celeste i Zayne'a zachowywali się kompletnie inaczej niż dzikie rakghule z Taris, potrafiły bowiem posługiwać się bronią a nawet latać Bazyliszkami.

Korzystając z centrum komunikacyjnego Mandalorian, Zayne Carrick skontaktował się z lecącym ku planecie Cassusem Fettem, ostrzegając go, że po przybyciu nie powinien lądować na powierzchni ani pozwolić komukolwiek odlecieć z powodu zarazy. Gdy Zayne udał się następnie na poszukiwanie Grypha, został pojmany przez rakghule i przyprowadzony do ich pana, Pulsiphera. Talizman jednak, wyczuwając o wiele odpowiedniejszego nosiciela dla siebie, bo władającego Mocą, opuścił Pulsiphera, który to zaraz zginął z rąk rakghuli, nie mając już nad nimi władzy. Sam talizman zaś jako nowego nosiciela wybrał przybyłą na miejsce akcji Celeste.

Mając lepsze możliwości kontrolowania rakghuli niż Pulsipher, Celeste szybko pomogła wyeliminować i przemienić pozostałych przy życiu Mandalorian. Zayne'owi udało się jednak przemówić do jej rozsądku i pozwolić zobaczyć, że osiągnęła efekt odwrotny od tego jaki chciała - poświeciła życie zwalczaniu Sithów, a sama stworzyła armie im posłuszną. Celeste zdecydowała pozwolić zamknąć się w lochu Dreypy, gdzie talizman nie miałby wpływu na istoty na zewnątrz. Zayne miał zabrać ją do badaczy przymierza, którzy mając doświadczenie z artefaktami ciemnej strony mieli szansę jej pomoc.

Atak rakietowy na planetę.

Po zamknięciu Celeste i odcięciu rakghuli od wpływu talizmanu, stały się one ponownie bezmyślnymi bestiami, kierowanymi tylko głodem. Zaczęły walczyć między sobą, udało im się też wdrapać w miejsce, gdzie skryli się Zayne i Gryph. Udało im się jednak uciec dzięki przybyciu ich przyjaciół na pokładzie Moomo Williwaw. Zaraz po osiągnięciu orbity przybyły także siły Cassusa Fetta. Zayne chciał się z nim skontaktować, by ponownie go ostrzec, jednak statki Mandalorian natychmiast rozpoczęły ostrzał planety, niszcząc wszystko co znajdowało się na jej powierzchni.

Skutki

Utrata Jebble była istotnym ciosem dla sił Mandalorian, którzy nigdy nie zrealizowali swego planu zaatakowania Alderaana.

Jedyną istotą, która przeżyła na powierzchni planety była Celeste, którą artefakt Sithów ochronił przed skutkiem ataku. Jednakże spędziła z nim niemal cztery tysiąclecia i uwolniona została dopiero w roku 19 BBY.

O wydarzeniu tym wspominał podczas swego wykładu Pracowitość, honor, brutalność: Kształtowanie mandaloriańskiej duszy żyjący niemal cztery tysiąclecia później Vilnau Teupt.

Źródła