Wojny mandaloriańskie

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Wojny mandaloriańskie to nazwa konfliktu zbrojnego trwającego w latach 3976 - 3960 BBY. Walki toczyły się najpierw między Mandalorianami a wojskami poszczególnych podbijanych nacji, a od 3965 BBY także wojskami Republiki Galaktycznej wspieranymi przez część rycerzy Jedi. Otwarta inwazja Mandalorian na terytoria Republiki nastąpiła w roku 3963 BBY.

Wybuchły one jako efekt serii ataków Mandalorian na kolejne światy położone w zasięgu ich działania. Republika z początku odmawiała angażowania się w lokalne konflikty, co pozwoliło Mandalorianom na zgromadzenie sił zdolnych zagrozić rządowi galaktycznemu.

Konflikt rozszerzał się i wkrótce republikańskie siły zbrojne znalazły się w coraz bardziej rozpaczliwej defensywie, wycofując się z kolejnych planet. Ze strony cywilów, żołnierzy oraz rycerzy Jedi zaczęły pojawiać się głosy o konieczności włączenia Zakonu do działań wojennych. Jednak mimo takich wystąpień, Rada Jedi nie zezwoliła na udział członków Zakonu w walkach.

Z zakazu tego wyłamała się część rycerzy zebrana wokół Revana. Byli wśród nich między innymi Malak oraz Meetra Surik, znana później jako Wygnana Jedi. We współpracy z regularnymi oddziałami wojskowymi, którymi zazwyczaj dowodzili, zdołali oni odeprzeć atak Mandalorian, a następnie rozbić ich główne siły w bitwie o Malachor V. Działania wojenne i towarzyszące im masakry sprawiły jednak, że większość z biorących w nich udział Jedi przeszło na ciemną stronę Mocy i wraz z Revanem, który przyjął tytuł Mrocznego Lorda Sithów, zwróciło się przeciw Republice. Już wkrótce w galaktyce rozgorzał z tego powodu kolejny konflikt - wojna domowa Jedi.

Z racji swej czasowej bliskości i wzajemnych powiązań, wielka wojna Sithów, oczyszczenie dziewięciu domów, wojny mandaloriańskie i wojna domowa Jedi określane są wspólnym mianem starych wojen Sithów.

Historia

Geneza

Mandalor Ostateczny przywdziewający maskę.

Wojny mandaloriańskie to konflikt mający genezę w ostatnich dniach wielkiej wojny Sithów. Wtedy to Mandalor Nieposkromiony zginął na Dxunie, a grupa jego żołnierzy odnalazła jego ciało. Jeden z nich przywdział maskę dawnego lidera, nazwał się Mandalorem Ostatecznym i zaczął wielkie przegrupowanie wojsk.

Przez te lata Republika i Zakon Jedi powoli się odbudowywały. Były to czasy pokoju i dobrobytu, mimo świeżych wspomnień po wielkiej wojnie Sithów. Nikt nie spodziewał się, że w tajemnicy odbudowywana jest inna armia, mająca jeszcze raz uderzyć na Republikę w poszukiwaniu chwały. Mandalor wiedział jednak, że siły Taungów, choć świetnie wyszkolone mogą być niewystarczające. Zdecydował się więc dopuścić do szeregów Mandalorian rekrutów z innych ras, ogłaszając, że każdy kto okaże się tego godny udowadniając swą wartość w bitwie może stać się pełnoprawnym członkiem klanów. Zmieniła się także cała struktura społeczna Mandalorian, Konkwistadorów wyparł nowy, bardziej zorganizowany i zunifikowany ruch Neo-Konkwistadorów, którzy w przeciwieństwie do poprzedniej formacji byli nie tylko skuteczni w boju, ale i z powodzeniem wykorzystywali zdobyte dzięki kolejnym zwycięstwom zasoby.

Mandalorianie wierzyli, że to jeszcze nie koniec walk i "wielka ostateczna bitwa" cały czas na nich czeka. Korzystając z zasobów zdobytych w poprzedniej wojnie na Foerost i Abheanie zaczęli budować statki na Breshig i Ardzie. Włączyli także w swe szeregi rekrutów z wielu światów lezących w granicach ich terytorium, takich jak Hrakianie, Elominowie, Tiss'sharowie, Pho Ph'eahianie, Togrutanie, Drackmarianie, Thalassianie, Nalroni czy Zygerrianie. Niewielu wiedziało, że z Mandalorem w rzeczywistości skontaktowali się Prawdziwymi Sithowie i rozbudzając jego ambicje podboju sprowokowali go do rzucenia wyzwania Republice. Miał być to test siły galaktycznego państwa przeprowadzony na poczet planowanej inwazji.

Ataki w Zewnętrznych Rubieżach (3976 - 3966 BBY)

Mandaloriańskie oddziały.

Jednocześnie Mandalor wiedział, że nie był wówczas gotów by zaatakować Republikę bezpośrednio. Dlatego też przez kilka lat sprawdzał systemy obronne galaktycznego rządu, atakując planety leżące na pograniczu i poszczególne instalacje obronne. W ciągu dziesięciu lat Mandalorianie zajęli spory obszar Zewnętrznych Rubieży, zdobywając między innymi takie planety jak Altir III w 3976 BBY.

W 3973 BBY Mandalorianie zaatakowali planetę Cathar. Wywodził się z niej lud, do którego należeli między innymi Sylvar, Crado, a także przyszła padawanka Juhani. Cassus Fett, zastępca Mandalora, zaproponował swemu panu urządzenie rzezi na planecie z racji udziału jej mieszkańców w wielkiej wojnie Sithów po stronie Republiki - Mandalor zgodził się na atak. Ogromna ilość mieszkańców tej planety została zabita, co skazało ją niemalże na wymarcie. Atak ten miał mieć w przyszłości ogromny wpływ na przebieg wojny.

Republika, monitorująca ataki Mandalorian, postanowiła nie angażować się w walki. Ostatnia wojna była dla niej zbyt świeża i dowódcy nie palili się do kolejnych walk. Z każdą podbitą planetą Mandalorianie zyskiwali albo nowych niewolników, albo nowych żołnierzy wraz z technologią - ich szeregi zasilali także najemnicy wynajmowani przez Huttów do obrony przed Mandalorianami. Armia rosła coraz szybciej, aż zgromadzone siły były tak znaczne, że rzuciły cień na ilość żołnierzy walczących w czasie wielkiej wojny Sithów.

Zaostrzenie walk (3966 – 3964 BBY)

Rada Jedi odmawia pomocy Revanowi.

Przy dalszym braku zdecydowanych działań ze strony Republiki Mandalorianie kontynuowali ataki, ostrożnie wybierając cele blisko jej granic by testować militarną siłę przeciwnika.

Temu wszystkiemu biernie przyglądała się niedawno uformowana Rada Jedi ze swej nowej świątyni na Coruscant, która stanowiła centrum Zakonu po upadku starego prakseum na Ossusie. Pomimo zwrócenia się do niej przez Republikę o pomoc, Rada odmówiła angażowania się w konflikt. Pewien rycerz Jedi znany powszechnie jako Revan postanowił jednak wziąć sprawy w swoje ręce. Zebrał swych przyjaciół Jedi i razem uformowali grupę Rewanżystów, która wspomagała walki na Zewnętrznych Rubieżach. Jednym z Jedi, którzy dołączył do Rewanżystów, był Alek "Squint" Squinquargesimus. Grupa ta sabotowała akcje Mandalorian i wspomagała Republikę jak tylko potrafiła.

W roku 3964 BBY Mandalorianie zgromadzeni wokół Feruuna Lerna założyli na planecie Caillte swój obóz, który miał służyć jako wysunięty punkt zaopatrzeniowy. Zdobyli także stację Flashpoint gdzie Demagol stworzył swoje laboratorium, w którym chciał odkryć sekret umiejętności Jedi.

Masakra padawanów na Taris

Martwi padawani.

W czasie wojny działała grupa konsulów Jedi, którzy szukali śladów obecności Sithów za Mandalorianami i ich ewentualnego powrotu po ostatniej wojnie. Przewodziła nimi Krynda Draay. Czuła się winna za śmierć swego męża, gdyż nie przewidziała powstania Ulica Qel-Dromy i Exara Kuna. W cztery lata po zakończeniu wielkiej wojny Sithów, Krynda została wyznaczona do wytrenowania nowej grupy Wizjonerów, by zastąpili tych, którzy zginęli na Ossusie. Ci Jedi stali się pierwszym kręgiem, mającym na celu wykryć obecność Sithów. Ich strażnikiem został Lucien Draay.

Stacjonowali na Taris, gdzie na kilka dni przed jego przejęciem przez Mandalorian doświadczyli wizji, w której jeden z ich padawanów stawał się nowym lordem Sithów. Nie było odwrotu. Zebrali wszystkich padawanów w Sali i, pod pretekstem pasowania ich na rycerzy, wymordowali ich. Przetrwał jedynie Zayne Carrick, który spóźnił się na ceremonię. Uciekł swym mistrzom, stając się jedną z najbardziej poszukiwanych istot w galaktyce.

Wydarzenia te, choć niezwiązane bezpośrednio z konfliktem, odegrały istotną rolę w wojnie - wywołały destabilizację na Taris, a będący zbiegiem Zayne aktywnie, choć najczęściej przypadkowo, wpływał na losy wojny.

Inwazja (3963 BBY)

Bitwa o Vanquo - zdobycie punktu wypadowego do ataku na Taris.

W roku 3963 BBY, po latach przygotowań, Mandaloriańscy Neo-Konkwistadorzy zaatakowali światy będące formalnie częścią Republiki Galaktycznej. Mandalorianie zaatakowali i przejęli Taris, atakując Republikę jednocześnie na trzech frontach.

Wraz z przejęciem Taris, na galaktykę uderzyła armada Mandalorian, która niszczyła wszystko po drodze, zdobywając niezliczoną ilość planet, w tym wiele światów kluczowych dla Republiki. Każdy z takich światów stanowił podwójną zdobycz, jako że wzmacniał potencjał militarny Mandalorian jednocześnie osłabiając atakowaną Republikę.

Republika ponosiła sromotne klęski. Większość Zewnętrznych Rubieży należała już do Mandalorian. Zaczęły się walki o inne części galaktyki. Znaczna część floty została wysłana na odległy świat Serroco, który był jednym z ważniejszych punktów na mapie. Republika, licząc że Mandalorianie nie odważą się zaatakować cywilów, rozstawiła swe działa obronne i jednostki floty wokół miast, co okazało się błędną decyzją. Kiedy Mandalorianie przybyli w pobliże Serroco, nawet nie zainteresowali się flotą w kosmosie. Uznając takie rozmieszczenie sił Republiki za objaw tchórzostwa, Mandalor kazał wystrzelić pociski nuklearne na powierzchnię planety, zabijając miliony cywilów i niszcząc sporą część republikańskiej floty.

Na orbicie pozostała grupa okrętów Republiki, która próbowała powstrzymać Mandalorian przed dalszym przebijaniem się ku centrum galaktyki, lecz nie miała szans. Armada Mandalorian wyeliminowała większość wrogich jednostek, zmuszając siły Republiki do odwrotu.

Triumf Mandalorian (3962 BBY)

Dzięki atakowi na Serroco Mandalorianie pokazali, że są pozbawieni wszelkich skrupułów. Zabijali zarówno cywilów jak i wojskowych, doszczętnie niszcząc przy okazji wiele światów. Podobny los w następnych miesiącach spotkał między innymi Duro, gdzie zniszczyli oni większość infrastruktury tej będącym ważnym punktem na szlakach nadprzestrzennych planety. Zaatakowali także Eres III - większość planety stanęła w ogniu i płonęła przez przynajmniej dwanaście następnych lat.

Atak na Serocco.

Kolejnym wielkim planem Mandalorian było zebranie nowych rekrutów do ataku na Alderaan. Koncentracja rekrutów przed inwazją odbywała się na planecie Jebble, tej samej, która została przejęta przez Mandalorian kilka miesięcy wcześniej. Jednak atak nie doszedł do skutku, gdyż w posiadanie talizmanu Muura wszedł najpierw jeden z mandaloriańskich dowódców, Pulsipher, a później cień Jedi - Celeste Morne. Talizman Muura został stworzony przez Mrocznego Jedi z okresu Stuletniej Ciemności. Miał specjalne właściwości, dzięki którym potrafił przetwarzać innych w rakghule - bezmózgie, groźne istoty. W talizmanie zawarta była także dusza jego stworzyciela, lorda Sithów Karnessa Muura, który sprowadzał nosiciela tego urządzenia na ciemną stronę, co spotkało właśnie Celeste Morne. Jednakże plaga została opanowana, a Celeste dobrowolnie poddała się hibernacji, by powstrzymać rozwój wirusa. Kiedy Zayne ostrzegł Cassusa Fetta o pladze, ten natychmiast zbombardował planetę eliminując zagrożenie ze strony rakghuli, niszcząc jednakże przy tym dużo istotnego dla Mandalorian sprzętu.

Bitwa o Essien.

W szczytowym okresie wojny wiele kompanii zajmujących się produkcją droidów zaprojektowało i uruchomiło sprzedaż rozmaitych robotów bojowych, traktując to jako swój wkład w wojnę. Maszyny te nie znalazły jednak takiego uznania jak firmy liczyły i nie były zbyt powszechnie używane na froncie, jednak pojawienie się w sprzedaży wielu typów takowych maszyn było niczym zbawienie dla rozmaitych sił najemnych czy lokalnych milicji.

Jedną z planet które ominęły zawirowania wojenne była Veroleem - Mandalor nie widział korzyści w podbiciu tego odległego świata. Natomiast pochodzący od niektórych Neo-Konkwistadorów pomysł by zdobyć tę planetę, aby móc wykorzystywać do zmiękczania przeciwników znajdujące się na niej złoża narkotyku znanego jako kryotin, został odrzucony przez bardziej tradycyjnych Mandalorian.

Kampania mandaloriańskich rycerzy (3962 BBY)

Jedna z batalii wojen mandaloriańskich.

Jednym z bardziej nietypowych zdarzeń podczas wojen mandaloriańskich był przypadek Dorjandera Kace'a i jego kampanii. Ten mistrz Jedi i były członek Rady Jedi podobnie jak Revan nie usłuchał zakazów Rady dotyczących angażowania się w konflikt, jednak zamiast walczyć przeciwko Mandalorianom, wraz z trójką innych Jedi dołączył do tychże. Za zgodą Mandalora uformował czteroosobową jednostkę wrażliwych na Moc Mandaloriańskich Rycerzy i zaplanował atak na enklawę Jedi na Dantooine, by porwać stamtąd uczniów i wyszkolić ich tak, by służyli Mandalorianom. Chociaż miał poparcie Mandalora, zwykli wojownicy byli mu niechętni i choć udało mu się zgodnie z planem wygrać bitwy o Essien, Halthor i przejąć stację Phaedacomm, to dzięki staraniom Zayne'a Carricka i odwróceniu się od niego Mandalorian takich jak Kra'ake czy Koblus Sornell atak na enklawę Jedi na Dantooine zakończył się porażką a cała czwórka Mandaloriańskich Rycerzy została pojmana.

Kontratak Republiki (3961 – 3960 BBY)

Działania Rewanżystów

Revanżyści w walce.

W kilka tygodni później wyszła na jaw sprawa Catharów, rasy, która jako pierwsza zostały wybita przez Mandalorian. Zajmował się nią sam Revan, który dzięki tym informacjom zdobył poparcie wielu Jedi. Ten przypływ nowych żołnierzy spowodował załamanie się potopu Mandalorian i początek kontrofensywy.

Revan oraz Alek, który przyjął pseudonim Malak, stali się jednymi z najlepszych dowódców floty i wkrótce głównodowodzącymi. Dzięki ich przewodnictwu Mandalorianie zostali wypędzeni z Wewnętrznych Rubieży. Walki ponownie przeniosły się na Zewnętrzne Rubieże. Republika zwyciężała w kolejnych bitwach - odzyskano Taris, Dxun i Onderon, a także Althir.

Jedynym zwycięstwem Mandalorian po przyłączeniu się Jedi do floty Republiki był triumf przy gromadzie Jaga. Cassus zabił tam nieznanego z imienia admirała floty, przez co stał się najbardziej poszukiwanym człowiekiem w galaktyce.

Malachor V

Revan wybrał planetę Malachor V na miejsce ostatecznej bitwy pomiędzy Republiką a Mandalorianami. Ci drudzy mieli w końcu dostać swoją wielką ostateczną bitwę, a Republika miała nareszcie odzyskać spokój.

Revan w sekrecie przygotował potężny Generator Cienia Masy. Broń miała zadziałać jak magnes na statki Mandalorian, które miały zostać zniszczone w wyniku zderzenia o powierzchnię planety. Przygotowaniami zajął się jeden z najlepszych techników galaktyki, Bao-Dur. Na znak pani generał Meetry Surik miał odpalić superbroń, gdy nadejdzie rozkaz.

Mandalor Ostateczny kontra Revan.

Rozpoczęła się gigantyczna bitwa. Zaangażowane w nią zostały dwie floty składające się z tysięcy jednostek. Batalia rozpoczęła się jednak bez udziału Revana, który w tym czasie walczył na obrzeżach systemu z małą grupą Mandalorian, próbującą go powstrzymać. Wkrótce poradził sobie z nimi i przejął dowództwo nad flotą.

Widząc, że jego siły przegrywają, Mandalor wyzwał Revana na pojedynek, podobnie jak pokolenie wcześniej jego poprzednik zrobił z Uliciem Qel-Dromą. Revan wygrał tę walkę a pokonanemu przeciwnikowi zabrał maskę - symbol władzy, bez którego Mandalorianie nie mogli wybrać z pośród siebie nowego lidera.

Tymczasem Meetra, widząc, że flota Mandalorian znajduje się blisko planety, zgodnie z rozkazem aktywowała tajną broń. Setki okrętów Mandalorian i Republiki rozbiło się o powierzchnię planety, zamieniając ją w zdewastowany świat. Pozostali przy życiu Mandalorianie wiedzieli, że bez lidera i floty nie mają szans, więc poddali się - pod okiem Revana i Malaka musieli zniszczyć swoje Bazyliszki i zbroje.

Skutki

Zniszczenie Malachora.

Revan i Malak zostali uznani powszechnie za wybawców Republiki, choć nie wszyscy się z tą opinią zgadzali. Anonimowy archiwista Jedi sporządzający raport na ten temat określał Revana i Meetrę mianem zbrodniarzy wojennych i masowych morderców z powodu wydarzeń na Malachorze. Pomimo zwycięstwa Republiki rezultat wojny był straszny - niezliczone istoty straciły życie, dziesiątki światów zniknęło z mapy galaktyki, a wielu Jedi przeszło na ciemną stronę pod wpływem charyzmatycznego przywódcy i po wydarzeniach ostatniej bitwy.

Mandalorianie się wycofali, a Revan, ścigając uciekinierów, skoczył wraz z całą flotą w nadprzestrzeń. Słuch o nim zaginął na prawie rok. Jako, że Revan zabrał i w sobie tylko znanym miejscu ukrył maskę Mandalora, jedyną rzecz pozwalającą wybrać Mandalorianom nowego lidera, na wiele lat stali się oni zwykłymi najemnikami i łowcami nagród. Wojownicy ci nigdy już nie wrócili do poprzedniej chwały. Musieli odbudowywać swoją potęgę przez trzy stulecia, aż do czasu gdy Imperium Sithów za pomocą machinacji umieściło na czele klanów nowego Mandalora, który poprowadził zjednoczonych wojowników przeciwko Republice w wielkiej wojnie galaktycznej, która okazała się dla Mandalorian równie fatalna w skutkach.

Rola propagandy w wojnie

Podczas wojen mandaloriańskich obie strony chętnie używały narzędzi propagandowych by wzmocnić morale swojej strony lub osłabić zapał przeciwnika.

Przykładem używania propagandy przez Mandalorian mogło być stworzenie przez Mandalora legendy Rohlana. Gdy wydawało się, że znany z zadawania wielu pytań Mandalorianin zginął na stacji Flashpoint, Mandalor rozpuścił pośród wojowników wieści na temat tego, jaką mowę pożegnalną wygłosił ten wojownik. Miał on stwierdzić, że znalazł odpowiedź na wszystkie pytania - a jedyną odpowiedzią mającą znaczenie była wola Mandalora.

Mandalor Ostateczny dowodzący okrętem.

Republika natomiast skupiała się na staraniach złamania woli walki Mandalorian, wykorzystując fakt, że wielu z Neo-Konkwistadorów było świeżo wcielonymi do struktur istotami, które były tym samym bardziej podatne na takie działania. Udało im się włamać na wewnętrzne częstotliwości Mandalorian stacjonujących na Taris, a kapitan Goodvalor, wykreowana na potrzeby propagandy postać, starał się przekonać Mandalorian, że ich walka jest z góry przegrana.

Innym przykładem propagandy mogło być także obwinienie Mandalorian za wydarzenia w posiadłości rodziny Draay na Coruscant - wydarzenia będące w rzeczywistości wewnętrzną potyczką między dwiema frakcjami Jedi inspirowaną przez Haazena została przedstawiona jako podstępny atak Mandalorian. Podobnie przedstawiono okoliczności śmierci Arkoha Adasci - podczas gdy planował on stanie się kluczową siłą w galaktyce i podporządkowanie sobie zarówno Republiki jak i Mandalorian, jego śmierć przestawiona została jako efekt ataku tych drugich.

Bitwy

Oblężenia planet Zewnętrznych Rubieży (3976–3964 BBY)

Carth Onasi i Rewanżyści przeciwko Mandalorianom.

Inwazja (3963 BBY)

Wojska Republiki i Rewanżyści.

Kampania Mandaloriańskich Rycerzy (3962 BBY)

Starcie wojsk republikańskich z Mandalorianami.

Triumf Mandalorian (3962 BBY)

Kontrofensywa Republiki (3961–3960 BBY)

Revan i Malak obserwują powierzchnię Malachora V.

Bitwy stoczone w nieokreślonym etapie wojny

Przypisy

Zobacz kolekcję grafik dotyczących
wojen mandaloriańskich.

Źródła


Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Wojny_mandaloriańskie&oldid=495203”