Mandalor Ostateczny

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Mandalor Ostateczny
Data i miejsce śmierci: 3960 BBY
Rasa: Taung
Przynależność:




Mandalor Ostateczny, czyli w języku Mando'a Te Ani'la Mand'alor. Przewodził Mandalorianom od czasów przegranej bitwy o Onderon, podczas wielkiej wojny Sithów, aż do bitwy o Malachor V, kończącej wojny mandaloriańskie. Przekształcił mandaloriańskich Konkwistadorów w Neo-Konkwistadorów. Poprowadził klany na, osłabione poprzednią wojną, systemy. Pod jego wodzą Mandalorianie wielokrotnie zwyciężali i omal nie doprowadzili do upadku Republiki. Dopiero pod wodzą rycerza Jedi, Revana i innych Rewanżystów, armia Republiki Galaktycznej mogła stawić opór najeźdźcom. Mandalor zginął na Malachorze V, zabity własnoręcznie przez największego wroga, Revana.

Biografia

Wczesne życie

Przyszły Mandalor na Dxun

Niewiele wiadomo o wczesnym etapie życia Mandalora. Pierwsza wzmianka o nim pojawia się przy okazji bitwy o Onderon w 3996 BBY. Mandaloriańskie wojska, prowadzone przez Mandalora Nieposkromionego zaatakowały Onderon, w końcowej fazie wielkiej wojny Sithów. Planeta rozrywana wewnętrznymi konfliktami, odbudowująca się po długich Wojnach bestii, wydawała się łatwym celem. Na nieszczęście dla atakujących, było inaczej. Klany doznały druzgocącej klęski, a resztki wojsk wycofały się na księżyc Dxun. Tam dotychczasowy wódz został pożarty przez miejscowe drapieżniki, devourery. Jego zwłoki zostały znalezione przez jednego z wojowników, który przywłaszczył sobie jego maskę i wedle zwyczaju został nowym Mandalorem, przyjmując przydomek Ostateczny.

Dwa lata przed rozpoczęciem wojny z Mandalorem skontaktował się nieznany z imienia Sith, prosząc go o pomoc w odnalezieniu jaskini Dramatha Drugiego na Rekkiad. Mandalor mu pomógł, po odnalezieniu tego czego szukał Sith opowiedział mu o wizji jaką miał jego pan, w której to Mandalorianie wygrywają wojnę z Republiką, której kolejne światy padają pod atakiem Mandalorian. Połechtało to ambicje Mandalora, który pragnął tego rodzaju chwały i chętnie uznał wizję za prawdziwą, rozpoczynając przygotowania do wojny.

Wiedząc, że sama siła Taungów nie wystarczy, Mandalor powracając na Mandalorę ogłosił, że podobnie jak swój poprzednik, doznał wizji na planecie Shogun w wyniku której reformuje Mandalorian, otwierając także klany dla wszystkich chętnych do dołączenia obcych, nie-taungów dając im możliwość równego traktowania i zdobywania pozycji takich jak dotychczas mogli tylko Taungowie.

Wojny mandaloriańskie

Początek

Narodziny nowego Mandalora

Klany znów rosły w siłę, za radą Cassusa Fetta zadbał on by początkowo marginalny ruch Neo-Konkwistadorów urósł w siłę, z czasem stając się dominującą struktura w jego wojskach. W roku 3976 BBY wojska Mandalorian wyruszyły na nowe podboje. Na Zewnętrznych Rubieżach podbijali kolejne planety. Pod dowództwem Canderousa Ordo zajęli Althir. Cassus Fett zorganizował rzeź mieszkańców Cathar. Jednak były to systemy nienależące do Republiki. Ta, pamiętająca okrucieństwa wojny z Exarem Kunem nie reagowała, aż w końcu było za późno. Mandalorianie urośli w siłę. Wykorzystali zasoby jakie zdobyli w podbijanych światach i rozbudowali swoją flotę oraz armię.

Pierwsze zwycięstwa

Bitwa o Vanquo

W końcu nastąpił czas ataku na Republikę. Mandalor brał udział w ataku na Vanquo, poprzedzającym atak Mandalorian na trzech frontach na światy Republiki. Obserwował on z okrętu dowodzenia sytuację, a towarzyszący mu Cassus Fett zdawał raport na temat ruchów sił republikańskich oraz faktu, że stracili kontakt z mającym dowodzić atakiem naziemnym Rohlanem Dyrem, co wyraźnie nie zadowalało Mandalora. Zaraz też nastąpił główny atak na przestrzenie Republiki, prowadzony przez Mandalorian na trzech frontach jednocześnie.

Jakiś czas później, siły Mandalora przybyły w pobliże Serocco. Gdy zobaczył tam, że Republika zbudowała swoje obozy na planecie w bezpośrednim sąsiedztwie osad cywilów, uznał taką taktykę za tchórzostwo i rozkazał zaatakować te obozy.

I właśnie wtedy Mandalor otrzymał ciekawą propozycję od Arkoha Adasci, władcy Arkanii. Ten, dzięki długoletnim badaniom, znalazł sposób na kontrolowanie exogorthów, ogromnych kosmicznych ślimaków i postanowił na tym zarobić. Chciał poprowadzić licytację pomiędzy Mandalorianami i przedstawicielstwem Republiki. Mandalor przybył na Omonoth osobiście, wraz ze sporą strażą. Ze strony Republiki przybył Alek Squinquargesimus, który został uwolniony ze stacji Flashpoint.

Mandalor Ostateczny na Omonoth

Przez przypadek, na spotkaniu był również obecny admirał Saul Karath. Żadna ze stron nie była zainteresowana tak straszliwą bronią, ale nie mogła pozwolić by trafiła ona w ręce wroga. Mandalor jako, że był przywódcą jednej ze stron, mógł obiecać Adasce właściwie wszystko, czego nie mogli zrobić Karath i Squinquargesimus. Jednak negocjacje zostały przerwane przez rycerzy Jedi Zayne'a Carricka i Luciena Draay'a, oraz towarzyszy tego pierwszego. Mandalorianie wycofali się, a Republikanie zajęli się przywódcą Arkanii. W tym samym czasie, nieco zwariowany staruszek o imieniu Gorman Vandrayk, który pod przymusem pomagał stworzyć tą straszliwą broń, wyprowadził exgorthy w nieznaną przestrzeń, by nikt więcej nie posiadł takiej technologii.

Impas

Revan, największy przeciwnik Mandalorian

Ofensywa Mandalorian zaczęła powoli słabnąć. Stoczono bitwę o Myrkr, której rezultat pozostał nieznany. Na Jebble w wyniku zarazy Rakghouli, unicestwieniu uległa cała, świeżo stworzona armia ochotników. Republika zwyciężyła na Iridonii i Ithorze. Mandalor nie zamierzał się poddać. Wydał rozkaz ataku na Dagary Minor, Enes III i Duro. Wszystko zdawało się wracać na dawne tory, Neo-Konkwistadorzy znów zwyciężali. Jednak morale wojsk Republiki było zupełnie inne, niż na początku wojny. Walki na Iridonii i Ithorze pokazały, że Mandalorianie nie są niepokonani. Z taką wiarą ruszyli, pod przywództwem Revana, na Taris. Bitwa została wygrana i planeta, po dwuletniej okupacji, wróciła pod zwierzchnictwo własnych władz. Mandalorianie zdobyli się jeszcze na zwycięstwo w bitwie przy Gromadzie Jaga, ale miał to już być ich ostatni sukces.

Ofensywa Revana

Revan, z całą powierzoną mu flotą i wszystkimi Rewanżystami, uderzył na Onderon. Tam wspomagany przez generała Vaklu zdołał zadać wrogowi spore straty. Była to pierwsza przegrana bitwa, w której osobiście dowodził Mandalor. Poległo wielu Neo-Konkwistadorów, zniszczono olbrzymią liczbę Bazyliszków oraz przetrzebiono flotę Mandalorian. Jednocześnie odbito Dxun. Mandalor musiał nakazać odwrót. Revan atakował jednak dalej, odzyskując kolejne systemy, aż wreszcie wypędził wroga z terytorium Republiki. Nie oznaczało to jeszcze końca wojny, ale ofensywa trwała i generał postanowił pójść za ciosem. Odzyskał Althir, gdzie zniszczył jedną z mandaloriańskich armii. Zbliżał się czas ostatecznego rozstrzygnięcia.

Malachor V

Finałowa potyczka

Niewiele znacząca planeta, o której wcześniej prawie nikt nie słyszał, miała przez następne lata być jedną z najsłynniejszych w galaktyce, a wszystko to za sprawą bitwy, która rozegrała się na jej orbicie. Revan miał dość ciągłego uganiania się za Mandalorianami i postanowił zakończyć wszystko na Malachorze V. Rozkazał, zabrackiemu inżynierowi Bao-Durowi, zbudować Generator Cienia Masy. Planował zwabić flotę Mandalorian jak najbliżej planety, a następnie odpalić generator, co skutkowałoby wytworzeniem potężnego wiru grawitacyjnego, który przy odrobinie szczęścia mógł zniszczyć całą flotę wroga oraz część nielojalnej, wobec generała, floty Republiki. Widząc, że jego wojska zaczynają przegrywać wyzwał dowodzącego siłami Republiki Revana na pojedynek, tak jak zrobił to kiedyś Nieposkromiony z Uliciem Qel-Dromą. Podobnie jak wtedy, walka zakończyła się zwycięstwem Jedi. Revan pokonał przeciwnika i odebrał mu maskę, ten umierając zdążył mu jednak wyznać szczegóły o tym, że kontaktowali się z nim Sithowie i podał informacje na temat grobowca na Rekkiad, co zaowocowało udaniem się tam Revana i Malaka, a w wyniku dalszych wydarzeń, ich przejściem na ciemną stronę i zaatakowaniem Republiki.

Legenda

Choć wielu współczesnych mu Mandalorian nie darzyło jego metod sympatią, to cieszył się on dużym uznaniem żyjącego niemal cztery tysiące lat później Tora Vizsli. W swym skierowanym do członków Straży Śmierci w randze dowódcy zbiórki tekście określa on go mianem Wielkiego Ojca Cienia, opisuje go także jako największego Mandalora w historii. Nieświadom prawdziwych motywów tego Taunga, Tor pisze także, że wywołana przez Mandalora wojna nigdy nie miała na celu podbicia Republiki, miała służyć jedynie przemianie społeczeństwa Mandalorian. Według wersji Tora, Mandalor ten podczas swej wizji na Shogun dowiedział się o nadchodzącym kresie Taungów i z tego powodu doprowadził do reform, które dały początek bardziej wielorasowemu społeczeństwu mandaloriańskiemu.

Charakter i umiejętności

Mandalor ten był przez wielu Mandalorian uważany za nietypowego, jego metody prowadzenia wojny odbiegały bowiem od zwyczajowego szukania chwały w pokonywaniu przeciwników. Uciekał się on do wykorzystywania wszystkich możliwych metod walki, także polityki, wspierał także projekty osób takich jak Demagol czy Dorjander Kace mające na celu stworzenie mandaloriańskich rycerzy, a więc Mandalorian wrażliwych na Moc.

Taung ten znał cztery języki: Basic, Mando'a, Arkaniański i Basiliskański.

Ciekawostki

  • The Complete Star Wars Encyclopedia wspomina ze zabrał on maskę Mandalora pierwszego gdy ten zginął na Dxun, co tez jest błędną informacją, bowiem Mandalorzy Pierwszy i Nieposkromiony byli całkowicie różnymi i dość odległymi od siebie postaciami.
  • W Knights of the Old Republic Campaign Guide znajduje się grafika ukazująca stojących obok siebie Mandalorów Nieposkromionego i Ostatecznego, podpis jej dotyczący jest jednak błędny, identyfikuje bowiem Nieposkromionego jako Ostatecznego i odwrotnie.

Źródła

Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Mandalor_Ostateczny&oldid=472503”