Mandalorianie/Legendy

Mandalorianie

Mandalorianie

Twórca/Twórcy	Mandalor Pierwszy
Przywódca/Przywódcy	Mandalor
Kwatera główna	Mandalora
Lokacja/Lokacje	Obóz na Dxun Enklawa na Dromund Kaas Obóz na Carlacu Obóz na Zanbarze
Data założenia	Około 7000 BBY

Mandalorianie lub Mando'ade (w Mando'a) to oparty na zasadach klanowych wielorasowy lud, zbudowany wokół przestrzegania podstawowych sześciu zasad zwanych Resol'nare. Od idei walki jako sposobu pozyskiwania honoru do pomysłu zdobywania kredytów za nią, Mandalorianie przebyli długą drogę. W galaktycznej historii zaangażowani byli w większość większych konfliktów, czasami różne grupy walczyły w tym samym konflikcie po przeciwnych stronach.

Historia

Taungowie - prekursorzy Mandalorian

Mandalorianie wywodzą się z szaroskórej rasy Taungów, wojowników którzy w czasach antycznych przebywali na Coruscant. Podczas wojny z Zhellami, która odbyła się jeszcze przed powstaniem Republiki, Taungowie walczyli o dominację na planecie. Gdy wybuch wulkanu pogrzebał główne miasto Zhellów i sprawił, że popiół unosił się w atmosferze planety przez dwa lata, Taungowie, którzy skorzystali z kataklizmu, by atakować wrogów, zaczęli także nazywać siebie Dha Werda Verda, czyli w Mando'a Wojownikami Cienia.

Kiedy Taungowie ostatecznie przegrali wojnę i zostali wygnani poza Coruscant, po nieokreślonej długości wędrówce dotarli na Zewnętrzne Rubieże, gdzie w pewnym momencie osiedli na Roonie.

Narodziny Mandalorian i ich konkwisty

Około 7000 BBY Taungowie opuścili Roon i podbili odległą planetę, którą na cześć swego przywódcy, Mandalora Pierwszego, nazwali Mandalorą, a samych siebie poczęli nazywać Mandalorianami. Bez większej zwłoki Mandalorianie zaczęli podbijać też sąsiednie planety, tworząc sektor przestrzeni później zwany sektorem Mandalory. Konkwisty w większości miejsce miały poza obszarem kontrolowanym przez Republikę, ta nie zdawała sobie więc sprawy, jak groźna frakcja działa stosunkowo blisko jej granic. Mandalorianie tego okresu zwani byli Konkwistadorami.

Wielka wojna Sithów

Zobacz główny artykuł: Wielka wojna Sithów.

Po przegraniu przez Mandalora Nieposkromionego pojedynku z Uliciem Qel-Dromą Mandalorianie wsparli wysiłki wojenne jego i Mrocznego Lorda Sithów, Exara Kuna. Zaatakowali między innymi Coruscant, a potem fortecę Iziz, na Onderonie. Jednakże na tej planecie ówczesny ich dowódca, Mandalor Nieposkromiony, został pokonany, gdy znalazł się pomiędzy przybyłymi z odsieczą wojskami Republiki, a Jeźdźcami Bestii. Oznaczało to klęskę działań wojennych, ale nie całej organizacji. Dowództwo po Nieposkromionym przejął Mandalor Ostateczny, przedostatni Taung, który przejął ów tytuł.

Wojny mandaloriańskie i następstwa

Zobacz główny artykuł: Wojny mandaloriańskie.

Mandalorianie pod wodzą Mandalora Ostatecznego i z inicjatywy Cassusa Fetta przekształcili się w bardziej zunifikowanych Neo-Konkwistadorów i zaczęli atakować pogranicza przestworzy należących do Republiki, nie przekraczając jednak tych granic. Podbijali kolejne cywilizacje, pustoszyli kolejne planety i stale rośli w siłę. Z czasem zebrali ilość zasobów i armię wystarczająco duże, by podjąć bezpośredni atak na Republikę, która do tej pory ignorowała ich, nieświadoma zagrożenia. Czoła stawiła im flota i armia Republiki, jednak był to w zasadzie jedynie zorganizowany odwrót. Niektórzy Jedi, z Revanem na czele, nie mogli patrzeć w spokoju na te ataki i siedzieć bezczynnie, jak nakazywała Rada Jedi. Walcząc pierwotnie bez zgody Rady, Konkwistadorzy Jedi, zwani też od swego lidera Rewanżystami zebrali armię i po wielu walkach pokonali Mandalorian, w tym Mandalora Ostatecznego, na Malachorze V.

Mandalorianie, którzy przetrwali podzielili się, część pozostała wierna mandaloriańskim zasadom, inni natomiast, przede wszystkim Ci wcieleni w szeregi Mandalorian przymusowo w czasie wojny, zaczęli lekceważyć ważne dotąd kwestie honoru. Napadali na bezbronnych, wdawali się w walki, których nie mogli przegrać, a nawet posuwali się do ataków z ukrycia na wędrowców, zazwyczaj przy zastosowaniu pasów maskujących. To ostatnie miało miejsce na przykład na Kashyyyku.

Nie wszyscy Mandalorianie porzucili jednak dotychczasowe zasady. Po tym jak Revan ukrył symbol władzy, maskę Mandalora wielu Mandalorian rozpoczęło jej poszukiwania, łącząc się w coraz większe i większe grupy. Także Canderous z klanu Ordo zdawał sobie sprawę z tego, że godność Mandalorian zanika. Po ponownym spotkaniu z Revanem, gdy ten poszukiwał Gwiezdnej Kuźni w czym Canderous mu pomógł, pogromca Mandalorian pomógł mu w odnalezieniu maski i zostaniu Mandalorem. Zdawał on sobie bowiem sprawę, że Canderous nie będzie starał się walczyć przeciwko Republice. Nowy Mandalor postanowił zjednoczyć klany i przywrócić ich dawną chwałę. Na swą siedzibę wybrał księżyc Dxun, od dawna powiązany z Mandalorianami. Canderousowi udało się zebrać kilkunastu dobrych wojowników i pod ich okiem szkolić kolejnych. Niedługo potem Mandalor przyłączył się na jakiś czas do Wygnanej Jedi, która rozbiła się w pobliżu jego obozu oraz musiała dostać się na Onderon.

Wielka wojna galaktyczna

W roku 3681 BBY wybuchła wielka wojna galaktyczna pomiędzy Imperium Sithów, a Republiką i Jedi. Przez pierwszą dekadę przewaga znajdowała się po stronie Sithów, jednakże po bitwie o Bothawui, podczas której Republika odniosła miażdżące zwycięstwo, rozpoczął się okres tryumfu drugiej strony. Sfrustrowane Imperium zaczęło szukać nowych sojuszników. W roku 3671 BBY członkowie imperialnego wywiadu udali się na Geonosis, gdzie odbywały się igrzyska gladiatorów. Wybierając potencjalnych zwycięzców, stali się ich menadżerami i sponsorami pozbywając się konkurencji. Gdy w końcu jeden z faworytów został mistrzem, udający widzów imperialni okrzyknęli go nowym Mandalorem. Mężczyzna przyjął imię Mandalora Mniejszego i przy wsparciu Imperium zjednoczył rozproszonych Mandalorian tworząc nową armię i przystępując do wojny jako sojusznik Sithów. W roku 3661 BBY flota Mandalorian stworzyła blokadę na jednej z najważniejszych tras nadprzestrzennych łączących {Zewnętrzne Rubieże i Światy Środka - Drodze Hydiańskiej. Republika została odcięta od dostaw towarów. Zapanowała zapaść gospodarcza, głód i demonstracje. Republika nie mogła skutecznie bronić się przed Imperium. W tej sytuacji Jedi zaatakowali blokadę, jednak zostali pokonani. Dopiero rok później mirialańska przemytniczka Hylo Visz, razem z innymi szmuglerami i przy pomocy floty Republiki, zniszczyła zaporę. Armia Mandalorian poniosła poważne straty i wycofała się z wojny. Jakiś czas później Mandalor został zabity przez jednego z wojowników, który przejął jego tytuł i ogłosił się Mandalorem Oczyszczonym. W czasie zimnej wojny Mandalorianie jako całokształt przestali opowiadać się po którejkolwiek ze stron, Mandalor uważnie jednak obserwował sytuację w galaktyce.

Nowe wojny Sithów

Siły Mandalorian w czasie nowych wojen Sithów.

W czasie nowych wojen Sithów Mandalorianie znaleźli się w ogniu walki między Jedi a Sithami. W 1750 BBY zapewniając dywersyjny atak wsparli Jedi w bitwie o Marvel IV, gdy ci chcieli pokonać przywódcę wyznawców ciemnej strony Mocy.

W 1058 BBY, gdy na Mandalorę powrócił Aga Awaud, przekonał się on tam, że jego klan został zdziesiątkowany przez zarazę a Mandalorianie stali się słabi, stając się celem ataków zewnętrznych sił. Stworzył on ruch polityczny Powrót zachęcający Mandalorian rozrzuconych po galaktyce do powrotu na planetę, by zajęli się ochronę jej i jej sektora. W 1051 BBY ogłosił się on Mandalorem, przyjmując tytuł Mandalor Zjednoczyciel. Dzięki zapoczątkowanemu przez niego ruchowi Mandalorianie rośli w siłę.

Wycięcie Mandalorian

Dzięki działaniom zapoczątkowanym przez Awauda sektor Mandalory urósł w siłę, stając się niezależnym. Jego wpływy zaczęły się też rozprzestrzeniać, Mandalorianie zaczeli stanowić zagrożenie dla sąsiednich regionów. Odbudowującej się po tysiącletnim konflikcie Republice istnienie silnego, niezależnego sektora nie chcącego jej się podporządkować było nie w smak, siłowa konfrontacja pomiędzy siłami obu stron była jedynie kwestią czasu. Pośród Mandalorian pojawiały się głosy postulujące dołączenie do struktur Republiki, w ramach których sektor byłby jednym z najpotężniejszych, jednak zostali zignorowani przez preferujących wojowniczą ścieżkę.

W końcu w 738 BBY zebrały się siły uderzeniowe Republiki i Jedi, przeprowadzona została także operacja znana jako wycięcie Mandalorian podczas której zbombardowanych zostało wiele planet sektora, jak Mandalora, Ordo, Fenel czy Concord Dawn. Republika umieściła także na Mandalorze marionetkowy, posłuszny jej rząd.

Z czasem władzę od niego przejęła pacyfistyczna frakcja Nowych Mandalorian, wywodząca się z osób które już wcześniej myślały o porzuceniu wojowniczej drogi. Byli oni przeciwni osobom które preferowały dawną drogą, starali się jednak by Mandalora była możliwie niezależna od Republiki. Równolegle z powstaniem tejże frakcji, powstała tajna frakcja Mandalorian wiernych starym tradycjom, określająca siebie mianem wiernych, a pacyfistów niewiernymi.

W 200 BBY miejsce miała wojna mandaloriańsko-ithullańska w czasie której wojowniczy Mandalorianie wybili rasę Ithullan, co uznawane było za jedną z największych zbrodni tamtego okresu.

Mandaloriańska wojna domowa i następstwa

Zobacz główny artykuł: Mandaloriańska wojna domowa.

W 60 BBY nowym Mandalorem frakcji wojowników został Jaster Mereel. Stworzył on zestaw reguł, nazwany Kodeksem superkomandosów, regulował on zasady postępowania Mandalorian. Jaster uważał, że Mandalorianie powinni skupić się na działalności najemniczej, podczas gdy część jego podwładnych uważała, że Mandalorianie powinni skupiać się na przywrócenie im należnej chwały, do czego koniecznym byłoby usunięcie frakcji pacyfistów.

Wojownicy Ci niezadowoleni z kierunku w jakim chciał on skierować Mandalorian wypowiedzieli mu posłuszeństwo, tworząc frakcję zwaną Strażą Śmierci i wybierając z pośród swych szeregów swego dowódcę, Tora Vizslę. Tor wiedząc, że istnienie konkurencyjnej frakcji stanowi problem, bowiem powoduje podział uwagi wojowniczych Mandalorian, postanowił skupić się na eliminacji tejże frakcji.

Pierwsza znana potyczka miała miejsce na Concord Dawn w 58 BBY, gdzie obie strony zostały znacznie osłabione. Po szeregu kolejnych bitew, następna kluczowa miała miejsce w 52 BBY na Kordzie 6, gdzie siły Tora wciągnęły przeciwników w pułapkę i zabiły Jastera. Nie był to jednak koniec frakcji Prawdziwych Mandalorian, dowództwo nad nimi przejął bowiem Jango Fett. Tor osiągnął w końcu sukces, w 44 BBY doprowadzając manipulacjami do bitwa o Galidraan w której Jedi wyeliminowali większość wiernych Jango Mandalorian, kończąc tym samym istnienie konkurencyjnej frakcji.

Dalsza historia

Gdzieś pomiędzy 44 a 42 BBY miejsce miały wywołane przez Straż wielkie wojny klanów, mające w teorii zakończyć panowanie pacyfistów, w rzeczywistości jednak zakończyły się umocnieniem tychże a osłabieniem Straży. Kolejne osłabienie tejże frakcji nastąpiło w 42 BBY, gdy chcący się zemścić Jango Fett wyeliminował Tora Vizslę i część jego sił.

W 32 BBY Jango został zrekrutowany przez Hrabiego Dooku jako pierwowzór dla Wielkiej Armii Republiki. Dwa lata później, w 30 BBY Jango natomiast sprowadził na Kamino 75 Mandalorian, by jako Cuy'val Darzy zajęli się szkoleniem Komandosów Republiki. Część z nich przy szkoleniu przekazywała swym podopiecznym mandaloriańskie dziedzictwo, tym samym tworząc z nich Mandalorian.

Wojny klonów

Straż Śmierci i Nowi Mandalorianie

Gdy wybuchły wojny klonów, stojąca na czele Nowych Mandalorian Satine Kryze zgodnie ze swoim pacyfistycznym światopoglądem wybrała neutralność w trwającym konflikcie. Tymczasem siły Straży kontynuowały swe działania, przeprowadzając między innymi zamach bombowy w Parku Pokoju. W wyniku potyczki na Concordii ukrywająca się na księżycu Mandalory Straż Śmierci musiała udać się na tułaczkę w poszukiwaniu nowej kryjówki. Po przebywaniu na Carlacu i Zanbarze, w końcu dzięki połączeniu sił z Darthem Maulem Mandalorianie przejęli kontrolę nad uznawanym przez pacyfistów za stolicę Sundari. W wyniku dalszych działań Darth Maula Satine zginęła, niedługo później wybuchła też bitwa o Sundari w czasie której z planety przez Dartha Sidiousa zabrany został Maul. Nad dotychczas kierowanym przez Pacyfistów miastem kontrolę sprawował Almec, który jednak odwrócił się od idei Nowych Mandalorian. Był to tym samym kres frakcji pacyfistów.

Grupa zgromadzona wokół Kala Skiraty

Jeden z Cuy'val Darów, Kal Skirata w czasie wojny zgromadził wokół siebie kilku innych Mandalorian, jak Walon Vau, Mij Gilamar czy Wad'e Tay'haai, w jego grupie znajdowali się także Elitarni zwiadowcy serii Zero oraz komandosi z drużyny Omega. Celem Kala było przywrócenie klonom normalnej szybkości starzenia się, poszukiwaniem rozwiązania tego problemu zajmowali się oni równolegle do wykonywania zadań dla WAR, która ich formalnie zatrudniała. Pod koniec wojny sam Kal Skirata stał się osobą poszukiwaną przez biuro kanclerza, gdy tenże dowiedział się o tym czym Mandalorianin się zajmuje i jakie informacje zbiera. Po zakończeniu wojny większość grupy osiedliła się w ukryciu na Mandalorze.

Mandaloriańscy Protektorzy

Jeden z klonów, Alpha-02 zwany Sparem został źle uwarunkowany i w jego umyśle zrodziła się koncepcja odbudowy Mandalorian. Pod jego wodzą narodziła się nowa frakcja, Mandaloriańscy Protektorzy. Wojownicy ci w czasie wojen klonów walczyli dla Separatystów, w bitwach o Null, New Bornalex, Kamino czy New Holstice. Frakcja została jednak w końcu rozbita w zasadzce na Norval II.

Czasy Imperium i Nowej Republiki

Zaraz po tym jak Palpatine proklamował Imperium, założyło ono na Mandalorze swój garnizon, w mieście kości. W pewnym momencie przejeło też kontrolę nad planetą, czyniąc z niej punkt handlu niewolnikami. Dzięki oporowi jakim kierował Fenn Shysa Imperium zostało jednak wygnane z planety w 3 ABY. W 5 ABY Mandalorianie pod przywództwem Fenna walczyli w bitwie o Mindor.

W 23 ABY nowym Mandalorem został Boba Fett, który to przejął rangę od mającego takie życzenie Fenna.

Wojna z Yuuzhan Vongami

Mandaloriańska flota z okresu wojny z Yuuzhanami.

Zobacz główny artykuł: Inwazja Yuuzhan Vongów.

Yuuzhan Vongowie zdawali sobie sprawę ze znaczenia Mandalorian w galaktyce, i faktu że o ile samodzielnie nie będą oni stanowić zagrożenia dla inwazji, to z pewnością nie będą łatwym przeciwnikiem do pokonania. Działający więc pod przykrywką Nom Anor jeszcze przed początkiem inwazji skontaktował się z Goranem Beviinem zatrudniając wpierw tylko jego, następnie większą grupkę Mandalorian, aż w końcu zaprosił Mandalora, Bobę Fetta w odpowiednie miejsce przestrzeni. Tamże pokazał mu i jego przybyłym towarzyszom flotę Yuuzhan i wyjawił jakie mają oni plany dla Galaktyki, a także jaką w swoim dziele przewidzieli rolę dla Mandalorian. Boba Fett orientując się, że obietnica nietykalności dla sektora Mandalory jest niewiele warta, ale wiedząc też, że jego wojownicy sami nie są w stanie walczyć z najeźdźcą, zgodził się oficjalnie na współprace z Vongami. Od samego początku jednak planował zdobywać o nich tyle informacji wywiadowczych ile się da i przekazywać je Nowej Republice.

Mandalorianie po stronie Yuuzhan walczyli w 25 ABY w bitwach o Birgis czy też o Nową Holghę. Szczegóły dalszej współpracy nie są znane, wiadomo jednak że w 29 ABY Yuuzhanie zorientowali się w podwójnej grze Mandalorian, i w ramach zemsty zaatakowali Mandalorę, i choć zostali odparci przez siły obronne to zadali mieszkańcom planety ogromne straty.

Już po ataku na Mandalorę, w końcowej fazie konfliktu Mandalorianie mogli otwarcie walczyć z najeźdźcą, co też czynili, grupa pod dowództwem Boby Fetta walczyła w bitwach o Gyndine, Tholatin, Ord Mantell czy też o Callulę.

Druga galaktyczna wojna domowa

Zobacz główny artykuł: Druga galaktyczna wojna domowa.

Podczas drugiej galaktycznej wojny domowej Mandalorem pozostawał Boba Fett, który to w wyniku splotu wielu okoliczności, w tym poznaniu swej wnuczki, powrócił na Mandalorę i zaczął jednoczyć mandaloriańskie społeczeństwo. Najbardziej kluczowymi wydarzeniami dla Mandalory było z pewnością Spotkanie Mandalorian w Hali MandalMotors, w wyniku którego Boba wezwał do powrotu na Mandalorę dwa miliony ziomków, oraz wynikające bezpośrednio z tego, ale dość przypadkowe odkrycie przez jednego z powracających Mandalorian nowych złóż beskaru, dzięki którym Mandalora znów stała się ważnym w galaktyce graczem.

W samym konflikcie Mandalora nie opowiedziała się po żadnej z dwóch głównych stron, w konflikt zaangażowani byli jednak poprzez współpracę z pomniejszymi siłami. Brali oni udział w bitwie o Fondor, gdzie walczyli dla Daali, natomiast później, w ramach Paktu z Verpinami walczyli w obronie asteroid Roche w pierwszej i drugiej bitwie o Roche, które zaowocowały atakiem sił chcącego się zemścić Dartha Cadusa na Mandalorę.

Dalsza historia

Natasi Daala po zostanie przywódczynią Galaktycznego Sojuszu dalej korzystała chętnie z wsparcia Mandalorian, wykorzystując ich między innymi do ataku na nową świątynię Jedi, jej oblężenia a także stłumienia rewolty niewolników na Blaudu Sextus.

W 45 ABY dowodzeni przez Mirtę Gev Mandalorianie pracowali dla braci Qreph, Craitheus i Marvid którzy wynajęli ich jako siły bezpieczeństwa dla swej operacji prowadzonej w szczelinie Chiloon.

Wojna sithańsko-imperialna

Zobacz główny artykuł: Wojna sithańsko-imperialna.

W wojnie sithańsko-imperialnej Mandalorianie brali udział po stronie Sojuszu Galaktycznego, jednak w wyniku bitwy o Botajef i zdrady działającego dla nieokreślonego 'mistrza Yaga Auchsa powrócili oni na Mandalorę, nie biorąc już udziału w konflikcie.

Kultura

Religia

Zobacz główny artykuł: Religia Mandalorian.

Religia Mandalorian odzwierciedlała wartości ważne dla nich samych. Podobnie jak kultura, religia zmieniała się przez lata. W czasach starożytnych Mandalorianie byli bardzo religijni, czcili wojnę, a swoje mity traktowali dosłownie, z czasem jednak odeszli od tego. Zamiast wierzyć w trójkę bóstw, Arasuuma, Kad Ha'rangira i Hod Ha'rana Mandalorianie przeszli do idei Mando, kolektywnej duszy której częścią po śmierci stawał się każdy żyjący we właściwy sposób Mandalorianin.

Zwyczaje

Mandalorianie w swej niechęci do biurokracji mieli zaledwie kilka dość swobodnie traktowanych rytuałów, opierających się na potrzebie chwili u słowie, nie na zbędnych ich zdaniem formalnościach. Zawarcie bądź rozwiązanie ślubu, adopcja jako dziecko czy adopcja do klanu wymagały obustronnych chęci i wypowiedzenia kilku stosownych zdań.

Słowa tradycyjnej Mandaloriańskiej umowy zawieranej podczas ceremonii ślubnej:

Mhi solus tome

Mhi solus dar 'tome

Mhi me 'dinui an

Mhi bajuri verde^[1]

Tłumaczenie:

Razem stanowimy jedność.

Osobno stanowimy jedność.

Podzielimy się wszystkim.

Wychowamy wojowników.^[2]

Społeczeństwo

Mandalorianie wykazują zdumiewającą beztroską w sprawie biologicznego pochodzenia. Ich definicja potomka czy rodzica wynika bardziej ze związku niż z urodzenia. Na porządku dziennym są adopcje, a żołnierze często uznają osierocone podczas wojny dzieci za swoich synów albo córki, jeżeli sieroty zaimponują im zadziornością i wytrwałością. Mandalorianie tolerują chyba także niewierność małżeńską, do jakiej często dochodzi podczas długiej rozłąki, jeżeli tylko mogą wychowywać zrodzone z nieprawego łoża dzieci. Własną tożsamość definiują wyłącznie na podstawie cywilizacji i zachowania. Takie postępowanie jest zgodne z kluczowymi zasadami ich społeczności, do których zalicza się lojalność i silną świadomość własnej tożsamości, a także nacisk na sprawność fizyczną i dyscyplinę. Dzięki umiłowaniu tych przymiotów do ich społeczności przyłączają się niektóre etniczne grupy, a zwłaszcza Świt Zgody, przez co wzmacniają wspólny zestaw genów, jaki Mandalorianie zawdzięczają dużemu urozmaiceniu populacji. Szczególnie dominującą cechą dziedziczną jest opiekuńczy instynkt rodzicielski. Przez przypadek Mandalorianie spłodzili populację kultywujących więzy rodzinne wojowników i, wchłaniając podobnie ukształtowane jednostki oraz grupy, cały czas ją wzmacniają.

Mandalorianie: Tożsamość i jej wpływ na genom - wydane przez Galaktyczny Instytut Antropologii^[3]

Społeczność Mandalorian była wielorasowa, spotkać pośród niej można było na przykład przedstawicieli ludzi, Togorian, Wookieech, Twi'leków czy też Mandalliańskich Gigantów. Jedną z obowiązujących pośród Mandalorian zaraz była idea cin vhetin, to jest dziewiczego śniegu - każdy kto dołączał do Mandalorian miał czystą kartę i liczyło się tylko to co robił obecnie, nie jego przeszłość.

Z racji sposobu zarabiania kredytów i spędzania czasu, śmierć dla Mandalorian była czymś co mogło przyjść niemal każdego dnia i niespodziewanie, dlatego starali się dobrze przeżywać każdą chwilę. Pamięć o zmarłych była także częścią życia Mandalorian, o szczególnie bliskich osobach niektórzy Mando'ade codziennie powtarzali stosowną formułkę. Pamięć ta skupiała się na pragmatycznych kwestiach, to jest właśnie pamięci oraz ewentualnie noszeniu na pamiątkę części pancerza, wojownicy Ci nie przywiązywali wielkiej uwagi do samych ciał poległych i tego gdzie zostały złożone - Mandalorianie chowani byli bądź w masowych grobach bądź kremowani, a miejsce ich pochówku nie było nijak oznaczane.

Język

Zobacz główny artykuł: Mando'a.

Język Mandalorian, Mando'a, to w pełni autonomiczna forma komunikacji, przeznaczona głównie do rozmów. Mandalorianie zazwyczaj nie porozumiewali się komunikatami tekstowymi, chyba, że w zapisach w dziennikach.

Zasady

Podstawowe sześć zasad jakich przestrzegać musieli wszyscy Mandalorianie to Resol'nare. Znane są dwie próby rozwinięcia tychże zasad w większe kodeksy moralne, to jest w Kanony honoru oraz w Kodeks superkomandosów, żadna z nich nie zdobyła jednak historycznie istotnego zasięgu.

Wyposażenie

Zbroja

Zobacz główny artykuł: Mandaloriańska zbroja.

Zbroja wojownika mandaloriańskiego wykonana była z najlepszego dostępnego dla niego materiału, za najlepsze były uznawany te wykonane z beskaru. Czasami zbroja była w mniejszej lub większej części poskładana z części zbroi poległych towarzyszy lub członków klanu, miało to za zadanie unieśmiertelnić pamięć o poległych braciach. Mandalorianie większość zdobywanych funduszy inwestowali w swe zbroje, uzupełniając ją o rozmaite systemy ułatwiające walkę.

Typowy wygląd zbroi różnił się w zależności od okresu, zawsze jednak hełm posiadał charakterystyczny element, to jest wizjer w kształcie litery T. W niektórych przypadkach, zwłaszcza u ludzi i podobnych im rasach można było po samej zbroi rozpoznać jakiej płci jest właściciel.

Niektóre jednak kobiety nosiły zbroje niepozwalające odróżnić po samym ich ukształtowaniu płci właściciela.