Coruscant/Legendy

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Przejdź do wersji kanonicznej.
Przeglądasz legendarną wersję tego artykułu.


Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.

Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Coruscant
Astrografia
Region: Światy Jądra[1]
Sektor: Coruscant[1]
Układ: Coruscant[1]
Pozycja w układzie: 6[1]
Gwiazda: Coruscant Prime[1]
Księżyce:
Współrzędne: L-9
Długość dnia: 24 standardowe godziny[1]
Długość roku: 368 standardowych dni[1]
Geografia
Typ: Skalista
Średnica: 12,240 km[1]
Atmosfera: Mieszanka tlenowa
Klimat: Umiarkowany (Sieć kontroli pogody Coruscant)
Grawitacja: Standardowa
Dominujący krajobraz: Zabudowania miejskie
Ważne miejsca: Zamek Dartha Vadera na Coruscant
Społeczeństwo i inne
Języki: Basic[1]
Rząd: Różny (w zależności od ery)
Ludność: 1 bilion oficjalnych, stałych mieszkańców[2]
Struktura demograficzna:
Główne miasta: Galactic City
Import: Produkty spożywcze/lecznicze[1]
Eksport: Kultura[1]
Przynależność:




Coruscant to planeta będąca stolicą galaktyki. Przez tysiąclecia był to najważniejszy politycznie i strategicznie świat, spełniający rolę stolicy Republiki, następnie Imperium Galaktycznego (ówczesna nazwa - Centrum Imperialne), Nowej Republiki (New Republic City), Imperium Yuuzhan Vongów (Yuuzhan'tar), Sojuszu Galaktycznego i Nowego Imperium Galaktycznego. Cała powierzchnia planety była zabudowana miastem - wyjątek to szczyt gór Manarai oraz okolice czap polarnych na biegunach. Coruscant była domem dla miliardów istot, a że przebiegała przez nią duża ilość szlaków handlowych, znajdowały się na niej w przeciągu tysiącleci siedziby wielu korporacji, firm i organizacji (jak chociażby Czarne Słońce).

Specyfika planety

Położenie

Coruscant.

Coruscant znajduje się w Światach Jądra, w sektorze i układzie planetarnym o tej samej nazwie. Jest szóstą planetą układu. Od Jądra Galaktyki dzieli ją 10000 lat świetlnych. Oświetlana jest przez słońce systemu zwane Coruscant Prime i okrążana przez cztery księżyce - Centax-1, Centax-2, Centax-3 i Hesperidium. W trakcie inwazji Yuuzhan Vongów najeźdźcy zniszczyli ten ostatni, tworząc tym samym tzw. Tęczowy Most - pole asteroid, które wiele lat po wyzwoleniu planety stało się lokalną atrakcją turystyczną.

Odkąd Coruscant stała się centrum cywilizacji galaktycznej, przypisano jej koordynaty galaktyczne (współrzędne nadprzestrzenne) wynoszące (0,0,0), przez co stała się centrum Galaktyki także w sensie położenia. Z tego faktu w czasach upadku Republiki planeta nazywana była w slangu Wielkiej Armii Republiki Potrójnym zerem (ang. Triple Zero).

Przez Coruscant przebiegało wiele handlowych szlaków gwiezdnych - Perlemiański Szlak Handlowy, Metellosiański Szlak Handlowy, Szlak Koreliański, Trasa Koros i Korytarz Wypoczynkowy.

Klimat

Dzięki dokładnej kontroli pogody klimat planety-miasta był spokojny i umiarkowany. Utrzymywany był on sztucznie, dzięki Sieci kontroli pogody Coruscant (Coruscant Weather Control Network), w skrócie WeatherNet. Był to skomplikowany system kontroli pogody, w którego skład wchodziła seria zwierciadeł orbitalnych, odbijających światło gwiazdy systemu na poszczególne obszary planety i dogrzewających je tym samym. Kontrolerzy pracujący w WeatherNet mogli przykładowo przyspieszyć nieco porę letnią, aby polepszyć warunki rozwoju jastrzębionietoperzy. System przydatny był też np. podczas wypadków z ulatniającymi się chemikaliami - dzięki WeatherNet można było chwilowo zatrzymać przepływ prądów powietrznych.

Najniższe poziomy planety, poniżej warstwy inwersyjnej, charakteryzowały się dużą zmiennością - wręcz losowością - pogody i całkowitym brakiem dostępu światła słonecznego, a więc i brakiem naturalnego rytmu dobowego.

Standardowy kalendarz galaktyczny bazował na obrocie Coruscant wokół własnej osi i wokół gwiazdy systemu - doba na tej planecie dzieliła się na 24 godziny, a rok na 368 lokalnych dni. Taki przelicznik przyjęto w całej Galaktyce, określając go standardowym. Obwód Coruscant wynosił 40000 kilometrów[2], co stało się również punktem odniesienia dla charakteryzowania innych planet w Galaktyce.

Powierzchnia planety

Architektura

Zabudowa Coruscant.

Budowa miasta na powierzchni planety trwała nieprzerwanie przez wiele tysiącleci. Wielopoziomowe budowle wznoszono warstwa po warstwie, jedne na drugich, aż w końcu pokryły one całą planetę. Przez lata przebudowywano całe dzielnice, często zrównując wiele konstrukcji z ziemią i stawiając nowe. Gdy władzę przejął Palpatine, wprowadził specjalny program budowlany, zakładający jak najskuteczniejsze wykorzystanie każdego wolnego miejsca na planecie.

Na Coruscant znajdowały się tysiące wieżowców, wznoszonych głównie z transparistali i przydymionego durabetonu. Niektóre z nich były do siebie bardzo podobne i służyły mieszkańcom planety za dom. Inne zaś, zbudowane przez istoty ze światów o niższej sile ciążenia, miały bardziej skomplikowaną, egzotyczną architekturę. Formy architektoniczne znajdujące się na planecie były bardzo zróżnicowane, odzwierciedlając jednocześnie kulturowo-społeczne różnice pomiędzy gatunkami zamieszkującymi Coruscant. Czasem można było spotkać swoiste "etniczne oazy" (z wieloma pomnikami, upamiętniającymi bohaterów z innych planet, utrwalającymi legendy i wierzenia różnych ras), wyróżniające się od typowej zabudowy architekturą pochodzącą ze światów istot, zamieszkujących taką "oazę". Budowle stały często bardzo blisko siebie i oddzielone były od siebie ulicami, przypominającymi głębokie kaniony. Niektóre budynki połączone były ze sobą poziomymi kładkami i przejściami. Ogromna metropolia pełna była najróżniejszych systemów energetycznych, świateł i lądowisk (ulokowanych na dachach budowli lub w formie wystających platform).

Podział

Coruscant dzieliło się na kilka tysięcy kwadrantów, a te z kolei dzieliły się na poszczególne sektory.

Najważniejsze obiekty, takie jak Senat Galaktyczny, świątynia Jedi czy siedziby międzygalaktycznych korporacji rozlokowane były na równiku. Jedynym niezabudowanym obszarem na planecie był szczyt gór Manarai, a także czapy polarne. Oprócz tego na Coruscant znajdowało się małe, sztucznie utworzone morze.

Najniższe poziomy Coruscant wyróżniały się charakterystycznym mikroklimatem. Bardzo często wilgotne i ciepłe masy powietrza w zetknięciu z chłodniejszymi (górnych warstw planety-miasta) skraplały się, zachmurzając te rejony. Czasem występowały chwilowe, ulewne deszcze o bardzo nieświeżej woni. Natomiast najgłębsze warstwy planety były chłodne i mroczne, gdyż nie docierały tam praktycznie żadne promienie słoneczne. Na tych poziomach żyły zmutowane i zdegenerowane istoty, często jest to tymczasowe miejsce schronienia dla różnych przestępców i uciekinierów. W czasach Imperium pojawiły się plotki, jakoby Imperator nakazał stworzyć w takich miejscach specjalne ośrodki odosobnienia, w których przesłuchiwano więźniów za pomocą droidów śledczych typu IT-O.

Woda

Rury odprowadzające wodę z czap lodowych planety.

Wszystkie morza i oceany na planecie osuszono w czasach starożytnych - całą dostępną wodę wykorzystano w przeciągu kilku tysięcy lat, gdyż planeta od dawna była przeludniona. W czasach późniejszych na Coruscant jedynymi zbiornikami wody były czapy lodowe na biegunach oraz sztuczne morze, na którym ulokowano małe, pływające wysepki, będące miejscem wypoczynku dla mieszkańców lub turystów. Wodę pozyskiwano więc jedynie z czap lodowych - na ich obrzeżach wybudowano ogromne przetwórnie, w których najpierw mechaniczne wiertła kruszyły zmarznięte bryły, które były następnie topione w atomowych piecach, aż w końcu przeistaczały się w wodę, transportowaną na całą planetę systemem rurociągów. Powstały także specjalistyczne oczyszczalnie ścieków, dzięki którym woda mogła znajdować się w obiegu kilkakrotnie - w ten sposób zapasy lodu na obu biegunach praktycznie nie ubywały.

Fauna

Standardowa (do 27 ABY)

  • Jastrzębionietoperze
  • Granitowe ślimaki

Historia

Wstęp

Historia planety obejmuje wiele milleniów. Zmieniały się w tym czasie rządy, lecz sama planeta zawsze tętniła życiem, pozostając w politycznym i handlowym centrum galaktyki. Zmieniła to dopiero inwazja Yuuzhan Vongów, którzy podbijając planetę znacznie ją przekształcili, zabijając przy tym miliony mieszkańców. Jednak po wygranej Sojuszu Galaktycznego, wysiłkiem wielu istot, Coruscant bardzo powoli zaczęła powracać do stanu sprzed inwazji.

Era przedrepublikańska

W czasach starożytnych, gdy Coruscant nie była jeszcze wielką planetą-miastem, na jej powierzchni starły się dwie potężne armie: Taungowie i złożone z trzynastu ludzkich plemion Bataliony Zhellów. Podczas tej wojny gwałtowna erupcja wulkaniczna niemal spowodowała wyginięcie Zhellów i na dwa lata zasnuła niebo nad planetą obłokami popiołu. Zdziwieni tym zjawiskiem Taungowie nazwali przez to swoich żołnierzy Wojownikami Cienia (w prastarej mowie - Dha Werda Verda). Ostatecznie jednak Zhellowie odzyskali siły i wyparli Taungów z planety - ci wygnańcy dali początek Mandalorianom.[3] Po zwycięstwie ludzie poczęli budować megalopolis, warstwa po warstwie, które stało już około roku 90 000 BBY.[1]

Między rokiem 30 000 BBY a 25 200 BBY Coruscant dostała się pod jarzmo Rakatan, jednak upadek Bezkresnego Imperium ok. 25 200 BBY znów pozwolił zamieszkującym tę planetę ludziom na samodzielny rozwój. Ludność Coruscant była już liczona w miliardach, a planeta została tak zindustrializowana, że jej mieszkańcom zagroziły zanieczyszczenia środowiska naturalnego oraz wyczerpanie się surowców.

Hipernapędy Rakatan przestały działać wraz z ich utratą wrażliwości na Moc, wkrótce więc z Coruscant w przestrzeń kosmiczną ruszyły wyprawy kolonizacyjne na gigantycznych, poruszających się z prędkością podświetlną statkach kolonizacyjnych, na pokładach których tysiące ludzi przez setki lat pozostawały w stanie hibernacji. W ten sposób skolonizowano między innymi Alsakan, Metellos i Axum.

Kolejnym etapem rozwoju technologii łączącej Coruscant z innymi światami było stworzenie dział nadprzestrzennych. Dzięki nim planeta ta stała się ważnym elementem sieci komunikacyjnej łączącej zamieszkałe planety Jądra. Około roku 25 000 BBY technologia ta została zastąpiona przez "nowożytny" hipernapęd, co w krótkim czasie zmotywowało powołanie Republiki Galaktycznej, z Coruscant jako jednym ze światów-założycieli. Nie wiadomo, czy Coruscant od początku była stolicą Republiki, jednak z pewnością pełniła już tę rolę około roku 24 000 BBY.

Stara Republika

Wielka wojna galaktyczna i zimna wojna

Minęły trzy stulecia od śmierci Dartha Malaka i zakończenia wojny domowej Jedi, gdy prawdziwe Imperium Sithów po raz pierwszy opuściło Nieznane Regiony atakując Republikę i wszczynając wojnę, jakiej galaktyka jeszcze nie widziała...
— Archiwista Jedi Gnost-Dural o wielkiej wojnie galaktycznej.[4][5]
Senatorowie dyskutujący o ataku Imperium.

W roku 3681 BBY odrodzone po porażce w wielkiej wojnie nadprzestrzennej Imperium Sithów pod wodzą imperatora Sithów i Mrocznej Rady zaatakowało niespodziewająca się niczego Republikę. Jeszcze na początku wojny Sithowie zadali Republice serię bolesnych ciosów. Opanowano Rimmański Szlak Handlowy i złoża surowców w Gromadzie Minos, zniszczono też stocznie na Sluis Van. Zdezorientowani przedstawiciele Zakonu Jedi i Senatu Galaktycznego zebrali się na Coruscant by zaradzić sytuacji. Jednakże dyskusje w Senacie szybko przerodziły się w zwykłe polityczne mrzonki. Wielu dawnych sojuszników odwróciło się od Republiki, a każdy system szukał przede wszystkim sposobu zabezpieczenia własnych interesów. Wkrótce Senat na Coruscant opuściło wielu przedstawicieli planet tworzących Republikę. Przez kolejne dwadzieścia lat wojna trwała nieprzerwanie. Pomimo przewagi Imperium Republika dość skutecznie się broniła, lecz nie zanosiło się na koniec wojny.[6][7][8]

Gdy na niższych poziomach Coruscant zapanował głód, cała planeta pogrążyła się w zamieszkach.
— Gnost-Dural o sytuacji na Coruscant podczas blokady.[9][10]
Zamieszki na Coruscant.

Dopiero gdy w roku 3661 BBY Republice objawiła się nowa armia Mandalorian pod wodzą będącego pionkiem Sithów Mandalora Mniejszego, szala zwycięstwa wyraźnie przechyliła się na stronę Imperium. Mandalorianie zablokowali Drogę Hydiańską, odcinając dopływ towarów i surowców z Zewnętrznych Rubieży do Światów Jądra, a przede wszystkim na Coruscant. Już wtedy Republika była w poważnym kryzysie gospodarczym, lecz blokada Mandalorian spowodowała prawie całkowity upadek koniunktury. Na Coruscant brakowało praktycznie wszystkiego. Wszystkie dobra, które docierały na planetę, były zatrzymywane przez bogatszych mieszkańców górnych poziomów.

Visz przybywa na Coruscant.

Na niższych poziomach planety-miasta panował głód i bieda. Coraz częściej wybuchały zamieszki i protesty poszkodowanych mieszkańców. Nastroje społeczne były bardzo niskie, a zadowolenie z rządu drastycznie spadało. Zdesperowany Senat nakłonił Jedi, by przełamali blokadę. Zajęci wojną na Środkowych Rubieżach Jedi niechętnie się na to zgodzili. Ich statki zaatakowały krążowniki Mandalorian, lecz siły Zakonu nie podołały zadaniu. Dopiero rok później mirialańska przemytniczka Hylo Visz i jej towarzysze kierowani chęcią zysku, stosując podstęp, zaatakowali Mandalorian. Przy wsparciu sił Republiki większość floty wojowników z Mandalory została zniszczona. Hylo Visz sprowadziła na Coruscant transportowce wypełnione po brzegi potrzebnymi dobrami. Zarówno Senat jak i mieszkańcy Coruscant ogłosili ją bohaterką i obsypali ją kredytami. Jeszcze przez prawie siedem lat Imperium i Republika kontynuowały wojnę.[11][12][13]

Rośliśmy w siłę, podczas gdy wy odpoczywaliście w kolebce swej potęgi, wierząc, że wasi ludzie są bezpieczni... że mają ochronę. Powierzono wam poprowadzenie Republiki, jednakże zostaliście zwiedzeni, bo ciemna strona Mocy zasłoniła wam prawdę. Byliście pewni, że żadna potęga wam się nie oprze, a teraz... powróciliśmy.
— Darth Malgus podczas ataku na świątynię.[14][15]
Bombardowanie planety.

Niespodziewanie, w roku 3653 BBY Imperium Sithów złożyło Republice propozycję rozmów pokojowych. Przedstawiciele Senatu Galaktycznego i Zakonu Jedi pod przewodnictwem senatora Parana Am-Risa udali się na Alderaan, gdzie miały odbyć się negocjacje traktatu kończącego konflikt.[16] W czasie gdy na Alderaanie omawiano warunki pokoju, Sithowie rozpoczęli realizacje swego tajnego planu – ataku na serce Republiki. Grupa wojowników Sithów ukryta na pokładzie republikańskiej kanonierki wdarła się w przestrzeń Coruscant by uderzyć prosto w budynek świątyni Jedi. Grupa Sithów wybiła obrońców świątyni, zabijając przy tym aż sześciu członków Rady Jedi, by ostatecznie zniszczyć mainframe siatki obrony planetarnej Coruscant.[14] W tym samym czasie flota dowodzona przez lorda Sithów Dartha Angrala zaatakowała planetę. Lord Angral w towarzystwie swoich żołnierzy opuścił pokład okrętu w pobliżu budynku Senatu i przypuścił atak.

Świątynia Jedi w płomieniach.

Angral i jego oddziały z łatwością pokonały nieliczne siły Republiki w okolicach Senatu. Gdy Sith pojedynkował się z mistrzem Jedi Orgusem Dinem, jeden ze statków Imperium spadł na budynek Senatu, niszcząc część budowli. W tym samym czasie liczne myśliwce i gwiezdne niszczyciele rozpoczęły ostrzał zabudowań i bombardowanie orbitalne. Świątynia Jedi i jej okolice zostały prawie doszczętnie zniszczone. Podczas ataku Wielki Kanclerz Berooken skontaktował się z negocjatorami na Alderaanie, by ostrzec ich o zdradzie, lecz został zabity przez Angrala. W krótkim czasie siły obronne Coruscant zostały pokonane, a na planecie rozpoczęła się okupacja. Droidy bojowe Imperium przeszukiwały ruiny planety, a wojska Imperium patrolowały ulice.[16][4][8]

Nie możemy być niczego pewni dopóki nie uzyskamy połączenia z Coruscant. Obecnie nie mamy wyboru i musimy zaakceptować warunki stawiane przez Imperium.
— Wielki Mistrz Jedi Zym do Dar'Nali i Am-Risa.[16][17]
Traktat z Coruscant.

Nie mając wyboru, przyparci do muru przedstawiciele Republiki na Alderaanie przystali na warunki pokoju dyktowane przez Sithów. Wkrótce Republika podpisała na Coruscant upokarzający ją traktat. Chociaż wojna została oficjalnie zakończona, galaktykę podzielono na dwie strefy wpływów i Republika musiała zostawić wielu dawnych sojuszników, między innymi Rodię, na pastwę Imperium. Spowodowało to, że wiele systemów dotychczas przyjaznych Coruscant zaczęło zrywać z planetą wszelkie stosunki.[4][18] Aby odciążyć swe barki, władze Republiki zrzuciły większość odpowiedzialności za klęski i niepowodzenia na osłabiony Zakon Jedi. Senat pod przewodnictwem Am-Risa w roli regenta przeznaczał większość środków na wzmocnienie obrony na granicy stref wpływów oraz na odbudowę najważniejszych dla handlu, przemysłu i polityki części Coruscant. Mimo to większa część planety pozostała w ruinach, a poszczególne rejony stały się obiektem walki grup przestępczych, między innymi Czarnego Słońca.

Jedi opuszczają Coruscant.

Senat nie wyraził zgody na odbudowę świątyni Jedi i odmówił przekazania Jedi środków finansowych na realizację tego celu. Zakon zbudował nową świątynię na mistycznej planecie Tython, z której wywodzili się pierwsi Jedi.[4][8][18] Mimo traktatu pokój był jednak względny. Cały czas wybuchały lokalne konflikty i wojny domowe. Jakiś czas po podpisaniu dokumentu w ruinach świątyni zginął Wielki Mistrz Jedi Zym, a przeciwnicy traktatu pod kierunkiem mistrzyni Jedi Dar'Nali przeprowadzili w Senacie zamach bombowy, w którym zginęli skorumpowani politycy i szpiedzy Imperium, którzy w znacznej mierze przyczynili się do podpisania traktatu. Galaktykę opanowała tak zwana zimna wojna. Jednakże mimo sporych zniszczeń Coruscant pozostało centrum politycznym i handlowym Republiki.[18][8][19]

Upadek Republiki i rycerzy Jedi

W 22 BBY w galaktyce zawiązała się Konfederacja Niezależnych Systemów, pod przewodnictwem hrabiego Dooku. Wielu senatorów, debatując na Coruscant, obawiało się wojny - wyszła propozycja utworzenia armii, zdolnej powstrzymać chwiejącą się Republikę od upadku. Gdy Padmé Amidala przybyła do stolicy Galaktyki, aby zagłosować przeciwko utworzeniu armii, padła ofiarą zamachu bombowego. Przeżyła go, jednak zginęło kilka jej służek, w tym Dormé. Palpatine, przekonany iż pani senator nie żyje, ogłosił tragiczną wieść na forum Senatu. W tym momencie na arenę wkroczyła Amidala, ogłaszając, iż nie cofnie się przed zagłosowaniem przeciwko utworzeniu armii. Przekonywała senatorów, iż może to doprowadzić do konfliktu, w którym wiele istot straci życie, a wszystkie - wolność.

Kolejny zamach miał miejsce niedługo potem - jednak dwóch Jedi, padawan Anakin Skywalker i mistrz Obi-Wan Kenobi, którzy zostali przydzieleni do ochrony Padmé, podążyło za zamachowcem. Po spektakularnym pościgu nad powierzchnią Coruscant zdołali złapać wroga na niższym poziomie miasta, w klubie Outlander. Okazała się nim łowczyni nagród Zam Wesell, która jednak nie zdążyła im wyjawić, kto zlecił jej zadanie zabicia pani senator.

Gdy wybuchły wojny klonów, Coruscant nie została wciągnięta w wir walki aż do roku 19 BBY. Po trzech latach wojny, Separatyści przypuścili szturm na stolicę galaktyki. Wykorzystując sekretne trasy nadprzestrzenne, przebiegające przez Głębokie Jądro, ich flota znalazła się w przestrzeni Coruscant. Oddziały droidów bojowych wylądowały na planecie pod wodzą samego generała Grievousa, otoczonego swoimi strażnikami. Do walki z przeważającymi siłami wroga przystąpili rycerze Jedi oraz klony. Droidy wkroczyły do dzielnicy rządowej, przypuszczając szturm nawet na sale Senatu Galaktycznego. Wkrótce Separatyści powrócili do swoich pojazdów desantowych i wycofali się z powrotem na orbitę. Mieszkańcy odetchnęli - bitwa przeniosła się w przestrzeń kosmiczną. Jednak po chwili rozniosła się tragiczna wieść, iż Wielki Kanclerz Palpatine został porwany. Miliony mieszkańców planety obserwowało starcie z bliska, transmitowane na żywo przez HoloNet. Bitwa toczyła się zarówno w samej przestrzeni kosmicznej, jak i w górnych warstwach atmosfery planety. Tysiące płonących szczątków spadało na powierzchnię, a gaszenie pożarów trwało potem jeszcze wiele godzin. Na ratunek kanclerzowi ruszyli Obi-Wan i Anakin. Dotarli swoimi myśliwcami na Invisible Hand, flagowy okręt Grievousa. Po wielu perypetiach udało im się zabić Dooku, uwolnić Palpatine'a i zmusić Grievousa do ucieczki w kapsule ratunkowej. Bitwa była skończona; siły Konfederacji zaczęły się wycofywać, a Anakin samodzielnie wylądował potężnym krążownikiem Separatystów na powierzchni Coruscant.

Wkrótce potem nastąpił przełom - Palpatine oskarżył rycerzy Jedi o zdradę stanu i rozpoczął ich masową eksterminację, zwaną Czystką Jedi. Pomogły mu w tym klony (którym wydał rozkaz 66) oraz jego nowy uczeń, Darth Vader, dawniej - Anakin Skywalker, który z elitarnym Legionem 501 wkroczył do Świątyni Jedi i wybił prawie wszystkich znajdujących się tam członków Zakonu Jedi - padawanów, rycerzy i mistrzów. Palpatine zwołał nadzwyczajne zgromadzenie Senatu i podczas sesji ogłosił przekształcenie Starej Republiki w Pierwsze Galaktyczne Imperium, a sam mianował się Imperatorem.

Imperium Galaktyczne

W dniu powstania Imperium ludność stolicy galaktyki wraz z mieszkańcami skyhooków i księżyców szacowana była na około 9 bilionów, z czego jedną trzecią stanowili zameldowani mieszkańcy powierzchni.[2] Imperator po przejęciu władzy przemianował Coruscant na Centrum Imperialne. Nakazał także budowę Pałacu Imperialnego, znacznie większego od dotychczasowego, zwanego Pałacem Prezydenckim.

Podczas panowania Imperium na planecie oraz w jej pobliżu nie występowały żadne walki czy nawet potyczki. Mieszkańcy bardziej słyszeli o galaktycznej wojnie domowej niż doświadczyli jej na własnej skórze.

Krótko po bitwie o Yavin imperator ukrył na powierzchni planety superniszczyciel Lusankya, wykorzystywany przez Wywiad Imperialny i mający w sytuacji awaryjnej służyć do ucieczki władcy Imperium z planety.

Kryzys almański

Inwazja Yuuzhan Vongów i Yuuzhan'tar

Początek

W roku 25 ABY rozpoczęła się inwazja Yuuzhan Vongów na Galaktykę. Początkowe starcia i bitwy nie były na dużą skalę, toteż Senat i cała władza Nowej Republiki rezydująca na Coruscant, w tym Szef Państwa Borsk Fey'lya, zignorowały zagrożenie. Gdy od bitwy o Helskę IV minęły dwa miesiące, Leia Organa Solo wraz z Danni Quee udały się do Senatu Nowej Republiki, aby ostrzec wszystkich przed Yuuzhanami. Jednak większość senatorów oświadczenia te przyjęła jako próbę przejęcia wpływów przez Leię.

Upadek Coruscant

Upadek Coruscant.

Minęły dwa lata od rozpoczęcia wojny, która przybrała już ogromną skalę. Mistrz wojenny Yuuzhan Vongów, Tsavong Lah, rozpoczął przygotowania do inwazji na Coruscant. Wkrótce Yuuzhan Vongowie przypuścili szturm na planetę. W stolicy galaktyki zapanował kompletny chaos: miliony mieszkańców zaczęło ewakuować się z planety wszelkimi dostępnymi środkami. Dwie floty starły się ze sobą w zaciętej walce. Największa z dotychczasowych bitew miała okazać się tragiczna dla Republiki, gdyż najeźdźcy zdobyli planetę, atakując ogromnymi siłami. Borsk Fey’lya zdobył się na ostatni bohaterski czyn, wysadzając się w powietrze i zabijając przy okazji kilka tysięcy yuuzhańskich wojowników, szturmujących dawny Pałac Imperialny. Nowa Republika poniosła dotkliwą klęskę – praktycznie przestała istnieć, gdyż setki senatorów zginęło lub zaginęło, podobnie jak prezydent. Zapanowała totalna dezorganizacja wszystkiego co tyle lat usiłowano stworzyć – i wiadomą rzeczą było już, że na miejscu Nowej Republiki musi powstać nowe państwo.

Yuuzhan'tar

Terraformowane Coruscant/Yuuzhan'tar.

Po wygranej bitwie Yuuzhan Vongowie zajęli planetę. Wkrótce sprowadzili na nią dhuryama, mającego od tej pory pełnić rolę Mózgu Świata, kontrolującego wszystkie procesy naturalne zachodzące na planecie. Dzięki temu Yuuzhanie rozpoczęli terraformację Coruscant na modłę swej pradawnej, zaginionej ojczyzny, czerpiąc informacje o faunie i florze z quahs mistrzów przemian. Przemiana planety przebiegała z początku według planu.

W 27 ABY w szeregach Nowej Republiki narodził się kolejny plan – zwiad na Coruscant. Jego głównym celem miało być ocenienie zniszczeń planety. Drużyna złożona do tej misji składała się z Luke’a, Mary i Tahiri oraz Widm. Dotarli na planetę, lecz nie przypominała ona Coruscant za czasów jakichkolwiek rządów. Jej powierzchnię zaczęła zarastać dżungla, różnorodne rodzaje flory, napotkali też yuuzhańską faunę. Wśród samych obywateli, którzy przetrwali szturm najeźdźców, toczyły się wewnętrzne walki o przetrwanie.

Na planecie wkrótce wybudowano twierdzę dla najwyższego lorda Shimrry. Wszelkiego rodzaju wytwory biotechnologii Yuuzhan stopniowo przekształcały planetę, jednak napotykano na pierwsze problemy. Jednym z nich był dhuryam, który niekiedy nie wykonywał poleceń stwórców. Raz zdarzyło się, iż podczas uroczystej ceremonii składania ofiar na uświęcony plac wypłynęły duże ilości ścieków. Gniew Shimrry był wielki, a mistrzowie przemian robili, co mogli. Natomiast w głębinach planety nową wiarę, herezję Jeedai, głosił Nom Anor, dawny prefekt, który przyjął rolę proroka Yuu'shy.

Ostateczna bitwa

Ostateczna bitwa o Coruscant podczas inwazji Yuuzhan Vongów.

W roku 29 ABY, cztery lata po rozpoczęciu wojny, ostateczne starcie Sojuszu Galaktycznego i Yuuzhan Vongów powoli się zbliżało. Zonama Sekot przybyła w pobliże Yuuzhan'tara, wywołując powszechną panikę wśród wielu zwolenników Shimrry oraz zwykłych Yuuzhan, a także dając nadzieję zhańbionym, przekonanym że spełnia się ich proroctwo. Niewiele później, wyskakując z nadprzestrzeni z wielu punktów naraz, setki statków Sojuszu wyłoniło się w pobliżu stolicy Imperium Yuuzhan Vongów. Rozpoczęła się ogromna bitwa, która trwała praktycznie w całym systemie Coruscant. Rycerze Jedi, wraz z wieloma grupami komandosów wylądowali na powierzchni planety, przypuszczając szturm na ważniejsze obiekty.

Najwyższy lord rozkazał Mózgowi Świata wywołać na powierzchni planety pożary, mające pomóc Yuuzhanom w walce. Jednak Nom Anor (mianowany prefektem planety) stwierdził że najwyższy lord oszalał. Ponownie przyjął więc swoją rolę proroka Yu'shaa i poprowadził do boju wielu zhańbionych i heretyków, dziesiątkując wojowników służących Shimrrze. Po starciu z Marą Jade postanowił poprowadził przyjaciół i rodzinę Luke'a, Jacena i Jainy ku cytadeli najwyższego lorda, gdzie tamci już byli i torowali sobie drogę na sam szczyt. W międzyczasie Leia wraz z Hanem, Harrarem i C-3PO szczęśliwie dostali się na pokładzie Millennium Falcona do Studni Mózgu Świata i zdołali nakłonić dhuryama do swoich celów. Równocześnie trwała też bitwa w przestworzach pomiędzy dwiema flotami, jak również na orbicie i w atmosferze Zonamy Sekot, którą Nas Choka postanowił zniszczyć, zarażając ją Alphą Red. Rycerze Jedi bronili planety w żywych myśliwcach podarowanych im od niej.

Planeta po inwazji Yuuzhan Vongów.

Luke, Jacen i Jaina dotarli na szczyt cytadeli najwyższego lorda i rozpoczęli walkę z super wojownikami Yuuzhan Vongów. Jaina podążyła za błaznem Shimrry - Onimim - na sam szczyt twierdzy. Młodemu Solo i jego mistrzowi udało się pokonać wojowników, a Skywalker zabił najwyższego lorda. Jacen pospieszył za siostrą na górny poziom, który okazał się statkiem kosmicznym. Po chwili Onimi wystrzelił go na orbitę, a Jacen dowiedział się, że zhańbiony od początku inwazji był prawdziwym najwyższym lordem Yuuzhan Vongów. Solo stoczył z nim potężny pojedynek w rezultacie którego Onimi został unicestwiony, a związany z nim statek zaczął się rozpadać. Nom Anor zginął wraz z nim, a reszcie szczęśliwie udało się uciec.

Nas Choka, widząc katastrofę okrętu najwyższego lorda stwierdził, iż bogowie musieli odwrócić się od Yuuzhan Vongów i złożył broń, ogłaszając koniec wojny. Tak też zakończyła się bitwa o Coruscant. Choka spalił swą flotę w słońcu układu i nakazał wszystkim Yuuzhanom w całej Galaktyce złożyć broń. Dhuryama postanowiono pozostawić na planecie. Wojna się skończyła - ocalali Yuuzhanie zostali przetransportowani na Zonamę Sekot, nasiono ich pradawnej ojczyzny, w nadziei utworzenia nowego, pokojowo nastawionego społeczeństwa.

Rządy Sojuszu Galaktycznego

Coruscant za czasów Nowego Imperium Galaktycznego. W tle Tęczowy Most.

Po zakończeniu wyniszczającej wojny z Yuuzhanami, Sojusz ogłosił swoją stolicą planetę Denon, do czasu przywrócenia Coruscant do stanu sprzed inwazji. Jednakże już 5 lat później planeta z powrotem stała się centrum Galaktyki. Cal Omas nakazał zbudować nową świątynię Jedi w podzięce dla rycerzy, którzy znacznie przyczynili się do zwycięstwa nad Vongami. Zbudowano także nowe obiekty, jak choćby budynek Senatu.

Nowe Imperium Galaktyczne

Odbudowana stolica galaktyki.

Około sto lat po inwazji Yuuzhan, Coruscant była już w dużej części przywrócona do stanu sprzed inwazji pozagalaktycznych najeźdźców, choć jeszcze dość często można było ujrzeć faunę i florę pozostałą po ich obecności na planecie. Tęczowy Most zaś, utworzony z odłamków księżyca Hesperidium, zniszczonego przez Vongów, stał się znaną atrakcją turystyczną.

W 130 ABY, po zakończeniu wojny sithańsko-imperialnej, Sojusz Galaktyczny stracił Coruscant na rzecz Nowego Imperium Galaktycznego pod przywództwem Roana Fela. Jednak imperator nie cieszył się swą zdobyczą zbyt długo - niedługo po podbiciu planety Darth Krayt, z którym Fel sprzymierzył się na początku wojny, zaplanował na niego zamach. Ten jednak się nie powiódł, gdyż Roan Fel przewidział posunięcie Sitha i zbiegł z planety, podstawiając sobowtóra. Podstęp ten nie przeszkodził Darthowi Kraytowi w obwołaniu się nowym Imperatorem. Sith zadomowił się na planecie, obwołując ją stolicą swojego Imperium i przekształcając świątynię Jedi w miejsce kultu Sithów.

Kultura, sztuka i polityka

Mieszkańcy

Liczby mieszkańców planety, z racji ogromu planety i szlaków gwiezdnych przebiegających przez nią, nigdy nie udało się dokładnie ustalić. Pewne źródła podają, iż było ich około tryliona.

Lokacje polityczne i historyczne

Instytucje kulturalne i atrakcje turystyczne

Coruscant zawsze obfitowało w różnorodne instytucje kulturalne, miejsca rozrywki i wypoczynku. Sporo z nich na przestrzeni lat stało się prawdziwą atrakcją turystyczną dla wielu istot z całej galaktyki. Każda dzielnica planety miała też wydzielone punkty widokowe, a w odpowiednich miejscach znajdowały się punkty informacji turystycznej.

Poza światem Gwiezdnych wojen

Pomysł i wizualizacja

  • George Lucas planował pokazać Coruscant już w Nowej nadziei, wtedy pod nazwą Alderaan. Jednak ówczesna technologia, brak czasu i pieniędzy uniemożliwiły zrealizowanie scen na planecie-mieście, które w końcu przeniesiono na pokład Gwiazdy Śmierci. Samą zaś nazwę Alderaan nadano rodzinnej planecie księżniczki Lei, zniszczonej w filmie. Kolejna, już trochę poważniejsza próba pokazania planety miała miejsce podczas planowania Powrotu Jedi - jednak wciąż było to niemożliwe ze względu na ówczesną technologię. Mimo to powstało wiele szkiców koncepcyjnych przedstawiających samą powierzchnię planety, jak i ostateczną walkę Luke’a Skywalkera z Vaderem - nie na Drugiej Gwieździe Śmierci, a w sali tronowej imperatora znajdującej się w Centrum Imperialnym, otoczonej jeziorem lawy. Innym pomysłem był dom lorda Vadera, ulokowany gdzieś w trzewiach Centrum Imperialnego, przypominający jaskinię (także otoczoną morzem lawy). Lucas miał wiele pomysłów na nazwę planety, w jednej ze wczesnych wersji scenariusza do tego epizodu widnieje nazwa Had Abbadon. Planeta, już pod nazwą Coruscant, pojawiła się oficjalnie w świecie Gwiezdnych wojen dopiero w książce Dziedzic Imperium Timothy’ego Zahna, wydanej w 1991 roku. Natomiast po raz pierwszy na ekranie widzowie mogli ją ujrzeć w specjalnej edycji Oryginalnej Trylogii w 1997. Na pełną skalę Coruscant pokazano dopiero w Mrocznym widmie. W całej trylogii prequeli planeta-miasto pokazywana była wiele razy.

Ciekawostki

  • Swoją nazwę planeta wzięła od błyszczącego i kosztownego klejnotu corusca, gdyż niektórym istotom, oglądającym planetę z jej orbity, Coruscant przypominała właśnie ten minerał.
  • Imperator Palpatine polecił napisać i skomponować tysiące poematów i utworów muzycznych na cześć stolicy Imperium, będących częścią propagandy imperialnej.
  • Pollux Hax, dyrektor wydziału propagandy w administracji Imperatora, opublikował sprawozdanie opiewające cuda i dziwy Centrum Imperialnego.
  • Jednym z bardziej zagadkowych miejsc jest Znik-Sektor. Jest to dzielnica Imperial City, nazywana tak bo ludzie woleli nie pamiętać o jej istnieniu. Tak olbrzymia że mogłaby pomieścić trzy albo nawet cztery największe miasta galaktyki, ale to tylko jedna z wielu dzielnic tego miasta. Znik-Sektor jest skrótem, używanym przez bywalców tego miejsca. Oficjalna nazwa używana przez wojska imperialne to Strefa Ochrony Obcych. Sektor obejmuje Strefę Ochrony Obcych, ale ma swoje „kolonie" w innych częściach miasta. To coś w rodzaju slumsów tylko brzydsze i jeszcze mniej gościnne. Podobno Vader wybudował pałac w pobliżu Znik-Sektora, bo dla niego był równie atrakcyjny jak dla normalnych ludzi dom nad jeziorem.

Przypisy

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 The Essential Atlas, str. 52 i Appendix.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Noce Coruscant I: Pogrom Jedi
  3. ↑ Ilustrowany przewodnik po chronologii Gwiezdnych wojen
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Timeline 1: Treaty of Coruscant
  5. ↑ It was three centuries after the death of Darth Malak and the end of the Jedi Civil War that the true Sith Empire first returned from deep space, attacking the Republic and beginning a war unlike any other in galaxy's history.
  6. ↑ Timeline 6: Onslaught of the Sith Empire
  7. ↑ Timeline 5: The Battle of Bothawui
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 The HoloNet
  9. ↑ Timeline 3: The Return of the Mandalorians
  10. ↑ As starvation swept through the lover levels of Coruscant, riots broke out planetwide.
  11. ↑ Timeline 4: The Empire Changes Strategy
  12. ↑ Timeline 3: The Return of the Mandalorians
  13. ↑ Timeline 2: The Mandalorian Blockade is Broken
  14. ↑ 14,0 14,1 Deceived
  15. ↑ We grew stronger while you rested in your cradle of power, believing your people were safe... protected. You were trusted to lead the Republic but you were deceived, as our powers over the dark side had blinded you. You assumed no force could challenge you and now... finally, we have returned.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Threat of Peace 1: Treaty of Coruscant
  17. ↑ We can be certain of nothing until contact is reestablished with Coruscant. In the meantime, we have no choice but to accept the Empire's terms.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Threat of Peace 2: New Galactic Order
  19. ↑ Threat of Peace 3: Uncertain Surrender

Źródła

Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Coruscant/Legendy&oldid=496102”