Myśliwiec kosmiczny

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Myśliwiec T-65 X-wing.

Myśliwiec kosmiczny zwany w skrócie myśliwcem to rodzaj niewielkiego statku kosmicznego, posiadającego z reguły do dwóch ludzi załogi i przeznaczonego do walki w przestrzeni kosmicznej.

Historia

Taktyczny myśliwiec bojowy typu Aurek.

Myśliwce kosmiczne były stosowane już od najdawniejszych czasów, jako małe jednostki bojowe, które przy odpowiednich konfiguracjach i wystarczającej liczbie zdolne były zagrozić przeciwnikowi o niemalże dowolnej wielkości. W czasach wojen mandaloriańskich, czyli niespełna cztery tysiąclecia przed bitwą o Yavin popularnymi myśliwcami były maszyny typu Aurek.

W okresie upadku Republiki słynne były chmary bezzałogowych myśliwców produkowanych przez Federację Handlową - maszyny typu Vulture. Podczas inwazji na Naboo ich przeciwnikami były myśliwce N-1.

Około dziesięć lat później wybuchły wojny klonów i w Galaktyc pojawiła się masa nowych myśliwców, których "potomkowie" byli później produkowani i używani przez długi czas. Mowa tu przede wszystkim o pojazdach stworzonych na potrzeby WAR, czyli myśliwcach V-19 Torrent, ARC-170, BTL-B Y-wing i V-wing. Także Jedi dostali wtedy wiele nowych urządzeń, takich jak Delta-7 Aethersprite, czy później Eta-2 Actis.

Konfederacja Niezależnych Systemów również skonstruowała podczas wojen wiele nowych rodzajów myśliwców. Były to właściwie wyłącznie maszyny bezzałogowe takie jak myśliwce Tri i bombowce typu Hyena. Te nie doczekały się jednak bezpośrednich "potomków", gdyż po przegranej Separatystów wszystkie ich wojska, czyli również wszelkie droidy-myśliwce zostały wyłączone i zezłomowane.

Po wojnach klonów nastąpiła era Imperium. Wtedy w galaktyce królowały myśliwce TIE, które były podstawowymi jednostkami kosmicznymi Marynarki Imperialnej. Były to głównie wielozadaniowe TIE Fightery, TIE Interceptory i szturmowe TIE Bombery. Ich przeciwnikami zaś były maszyny rebelianckie, czyli głównie T-65 X-wing i BTL-S3 Y-wing, a w późniejszym okresie również A-wingi i B-wingi. Te pierwsze, osiągnęły tak wielki sukces, że były używane jeszcze w 40 ABY.

Era dominacji w kosmosie myśliwców TIE zakończyła się równo z upadkiem Imperium w 4 ABY. Niektóre ich modele, takie jak np. TIE/D Defendery, były jednak jeszcze długo stosowane, ale już w bardzo małych liczbach.

Po upadku Imperium władzę w Galaktyce przejęła Nowa Republika. Później nastąpiła inwazja Yuuzhan Vongów i przemienienie Republiki w Sojusz Galaktyczny, a następnie druga galaktyczna wojna domowa. Kolejne wojny oznaczały powstanie nowych maszyn. Były to m.in. koralowe skoczki i myśliwce typu Aleph. Stworzone zostały wtedy również nowe wersje starszych już wówczas maszyn, np. X-wingów.

W erze dziedzictwa jednymi z bardziej znanych myśliwców były maszyny typu Predator, pochodzące od myśliwców TIE.

Wyposażenie

Standardowo każdy myśliwiec musiał być wyposażony w napęd, który prawie zawsze stanowiły silniki jonowe. Oprócz nich jednak, często instalowane były również inne rodzaje napędu, jak na przykład silniki odrzutowe (w myśliwcach typu Planetary).

TIE Defender - maszyna wyposażona w wiele najróżniejszych rodzajów uzbrojenia.

Kolejnym niezbędnym elementem było uzbrojenie. Były to niemalże zawsze działka laserowe o większej lub mniejszej mocy. Oprócz nich instalowano również wyrzutnie rakiet, torped, działa jonowe i inne rodzaje uzbrojenia. Aby wykrywanie przeciwników było łatwiejsze, bardzo często myśliwce wyposażano w różne systemy sensorów, a żeby zaś można było skuteczniej wykorzystywać posiadane uzbrojenie stosowano komputery celownicze.

W myśliwcach, które były przeznaczone do operowania daleko od baz, instalowano hipernapęd, umożliwiający im przemieszczanie się z dużą prędkością i komputer nawigacyjny, który był niezbędny, aby pojazd dotarł przez nadprzestrzeń tam, gdzie miał dotrzeć. Czasami rolę komputera nawigacyjnego pełnił droid astromechaniczny, który oprócz obsługi nadświetlnego zajmował się również drobnymi naprawami statku i ogólnie pomagał pilotowi podczas lotu i walki.

Innym bardzo ważnym elementem, który był dość często stosowany, były osłony, które znacznie zwiększały ochronę myśliwca podczas walki i w razie kłopotów dawały czas pilotowi na katapultację.

Podział myśliwców

BTL-S3 Y-wing - przykład myśliwca szturmowo-bombowego.

Myśliwce kosmiczne dzielono zazwyczaj na dwie grupy: myśliwce przewagi przestrzennej i myśliwce szturmowo-bombowe. Te pierwsze miały być jak najbardziej uniwersalne, ze szczególnym nastawieniem na walkę z innymi myśliwcami. Ich atutami były duża prędkość, zwrotność i przyspieszenie, co uzyskiwano stosując nieco słabsze uzbrojenie i osłony. Myśliwce szturmowo-bombowe były zaś dokładnym przeciwieństwem maszyn przewagi przestrzennej. Ich zadaniem było atakowanie wrogich baz i okrętów. Aby było to możliwe, konieczne było montowanie na nich jak najcięższego uzbrojenia i opancerzenia, które pozwalałoby zarówno na wyrządzenie szkód celowi i przetrwanie ostrzału chroniącego go uzbrojenia i myśliwców. Uzyskiwano to kosztem prędkości i zwrotności.

Istniały oczywiście również różne pomniejsze rodzaje myśliwców, jak myśliwce przechwytujące (np. TIE Interceptor), których zadaniem było wyłącznie atakowanie innych myśliwców i bardzo słabo spisywały się one przeciwko cięższym przeciwnikom; myśliwce zwiadowcze (np. BTL-A4 Y-wing Longprobe lub TIE/rc), którym instalowano różne dodatkowe systemy sensorów, często kosztem innych parametrów i myśliwce czysto uniwersalne (T-65C A2 X-wing), będące czymś pomiędzy myśliwcami przewagi przestrzennej i maszynami szturmowo-bombowymi.

Mimo specjalnego przystosowania myśliwców do wypełniania określanych zadań, warunki wojenne często zmuszały pilotów do wykorzystywania swoich maszyn w inny sposób, niż były one pierwotnie zaprojektowane.

Źródła

Zobacz kolekcję grafik dotyczących
myśliwców kosmicznych.


Oddziały wojskowe
[Pokaż/Ukryj]
Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Myśliwiec_kosmiczny&oldid=468019”