Myśliwiec TIE/ln/Legendy

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Przejdź do wersji kanonicznej.
Przeglądasz legendarną wersję tego artykułu.


To oburzające. Nie macie dowodów!

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł.

To hasło nie posiada kompletu źródeł dla zawartych w nim informacji. Jeśli znasz ich pochodzenie, skoryguj/dodaj ich spis w sekcji Źródła oraz zweryfikuj ich prawdziwość. Następnie poproś Strażników o usunięcie szablonu.

Myśliwiec TIE/ln
Podstawowe dane
Pełna nazwa: Myśliwiec przewagi przestrzennej TIE/ln[2]
Producent: Sienar Fleet Systems[1]
Rodzaj: Myśliwiec kosmiczny
Specyfikacja techniczna
Długość: 6,3 m[2]
Wysokość: 7,5 m
Silniki:
Przyspieszenie maksymalne: 4100 G[2]
Prędkość w atmosferze: 1200 km/h[2]
Prędkość w kosmosie: 100 MGLT
Hipernapęd: Brak[3]
Uzbrojenie: 2 działka laserowe L-s1[1]
Kadłub:
Osłony: Brak[3]
Różne
Załoga: 1 pilot[4]
Ładowność: 65 kg
Cena:
  • 60 000 cr (nowy)
  • 25 000 cr (używany)
[źródło?]
Rola: Myśliwiec
Przynależność:



Myśliwiec TIE/ln, zwany często po prostu myśliwcem TIE (w slangu pilotów gała[6] - od ang. eyeball) to podstawowy i najlżejszy myśliwiec imperialny z czasów galaktycznej wojny domowej. Był produkowany przez firmę Sienar Fleet Systems.

Był to najbardziej rozpowszechniony myśliwiec we flocie Imperium, będący następcą myśliwca T.I.E. Brak osłon rekompensowały bardzo dobre osiągi zarówno w przestrzeni kosmicznej jak i w atmosferze. Był jednostką wielozadaniową: sprawdzał się zarówno w walce bezpośredniej, patrolach, wsparciu naziemnym jak i w eskortach. Zazwyczaj transportowany był w hangarach Gwiezdnych Niszczycieli.

Wyposażenie

Największym mankamentem tych maszyn był brak osłon, co sprawiało, że ich piloci, mimo dobrego wyszkolenia, mieli niską żywotność. Dlatego też było wśród nich niewielu doświadczonych żołnierzy. Kolejnym wyrzeczeniem dla zwiększenia prędkości myśliwca był brak napędu nadświetlnego i systemu podtrzymywania życia, co zmuszało pilotów do ciągłego noszenia skafandrów. System ten zastąpiono tapczanem przeciwwstrząsowym, ochronnym polem repulsorowym i specjalną taśmą chroniącą przed skutkami zderzeń. Zrezygnowano też z ciężkiego pancerza i silnego uzbrojenia - jedyną bronią maszyny były dwa sprzężone działka laserowe. Ponadto jednostki te były wyposażone w zestawy sensorów Fabritechu[1].

Poza brakiem hipernapędu, zasięg statku był ograniczany również przez zapas paliwa, który starczał na dwa dni (lub, w przypadku uczestniczenia w walce, na kilka godzin)[1].

Budowa

Jednoosobowy TIE/ln miał długość 6,3 metra. Jego sylwetka była tak uformowana, że myśliwiec był trudny do trafienia od frontu i z tyłu, choć stanowił on łatwy cel od strony paneli słonecznych. Charakterystyczna budowa jego kadłuba i silników sprawiała co prawda pewne problemy z odwracaniem ciągu[źródło?], ale i tak była to maszyna zwrotniejsza od X-wingów, Y-wingów czy B-wingów. Promień skrętu był porównywalny z A-wingiem, a do czasu wyprodukowania tych jednostek był to również jeden z najszybszych myśliwców w galaktyce. Jego silniki były bardzo precyzyjne, a ponadto wytrzymałe. Wadą tych maszyn była jednak kruchość ich konstrukcji oraz ich słaba zwrotność w atmosferze - płaty stawiały na tyle duży opór, że brak doświadczenia w pilotażu mógł wręcz prowadzić do wypadku.

Jednostki te polegały na swoich jonizacyjnych panelach słonecznych, które przesyłały energię świetlną do reaktora I-a2b[1]. Działał on na bazie radioaktywnego gazu, utrzymywanego pod wysokim ciśnieniem. Pilot sterował statkiem za pomocą pedałów, odpowiadających za prędkość i kierunek lotu, oraz drążka, którym można było kontrolować uzbrojenie oraz dokonywać precyzyjnych manewrów. Istniała również możliwość awaryjnego, ręcznego sterowania, co jednak bardzo utrudniało prowadzenie TIE/ln w warunkach bojowych.

Transport

Myśliwce TIE charakteryzowały się brakiem podwozia, co sprawiało trudności z ich transportem. Dlatego też wszystkie okręty imperialne zostały wyposażone w specjalne systemy podwieszanych, ruchomych prowadnic, wyposażonych w zaczepy utrzymujące jednostki w powietrzu. Znajdowały się nad nimi pomosty, po których piloci wchodzili do swoich maszyn. Gwiezdny Niszczyciel typu Imperial-I mógł pomieścić w swoich hangarach siedemdziesiąt dwa myśliwce typu TIE, czyli pełne skrzydło, choć w innych lądowiskach mieściły się niekiedy jedynie dwa myśliwce[3].

Panele maszyny teoretycznie mogły podtrzymać jej ciężar, lecz lądowanie w taki sposób było niemożliwe, a ponadto nie dałoby możliwości opuszczenia kabiny przez pilota. Dlatego też jednostki te musiały wlatywać do osobnych hangarów, gdzie były podczepiane do specjalnych transporterów przy pomocy promieni ściągających. Następnie TIE/ln wędrowały do stanowisk wyładunkowych, w których mógł wyjść pilot, a następnie były poddawane ewentualnym naprawom i uzupełnieniu paliwa. Na koniec transporter przenosił myśliwce do hangaru startowego, gdzie ponownie podczepiano je do prowadnic.

Wykorzystanie

Na każdy myśliwiec TIE, który zestrzelisz, przypadnie tysiąc kolejnych, które zajmą jego miejsce. - Soontir Fel.[7]

Imperium produkowało tysiące gał rocznie, zakładając, że ich olbrzymia przewaga liczebna zrekompensuje ich wady. Ze względu na dużą ilość produkowanych egzemplarzy, ich niską cenę i spory zapas szkolonych pilotów, maszyny te zwykle uważano za zbywalne, i jeśli cel misji został osiągnięty, nie zważano na ich straty. Stały się one podstawowym wyposażeniem wszelkich imperialnych okrętów i instalacji. Myśliwce te były pozbawione wszelkich cech indywidualnych - każdy wyglądał tak samo, a piloci nie byli przydzielani do konkretnych maszyn.

TIE/ln były wykorzystywane w eskadrach liczących po dwanaście jednostek, przy czym sześć takich grup składało się na jedno skrzydło. Imperium odradzało wykorzystywanie ich w mniejszych ilościach i nakazywało uzupełnianie strat bitewnych na bieżąco. Do zadań eskortowych zwykle jednak wydzielano pary, zaś do regularnych misji wokół baz wysyłano po cztery myśliwce[3].

Maszyny te zapoczątkowały całą serię podobnych w konstrukcji produktów, od myśliwców przechwytujących, poprzez bombowce, aż do czołgów.

Przypisy

Źródła


TIE
[Pokaż/Ukryj]
Pierwotna wersja tego artykułu pochodzi z zasobów Stoczni Sluis Van. Artykuł umieszczony za wiedzą i zgodą Zarządu Stoczni.
Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Myśliwiec_TIE/ln/Legendy&oldid=480712”