Taktyczny myśliwiec bojowy typu Aurek
|
|
| Taktyczny myśliwiec bojowy typu Aurek |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Producent: | Republic Fleet Systems |
| Rodzaj: | Myśliwiec kosmiczny |
| Specyfikacja techniczna | |
| Długość: | 9,2 m |
| Prędkość w atmosferze: | 1400 km/h |
| Prędkość w kosmosie: | 10 |
| Hipernapęd: | Klasy 2 |
| Uzbrojenie: |
|
| Różne | |
| Załoga: | 1 pilot |
| Ładowność: | 20 kg |
| Cena: | 360 000 cr |
| Przynależność: | Republika Galaktyczna |
Taktyczny myśliwiec bojowy typu Aurek był podstawowym myśliwcem kosmicznym floty Republiki przez ponad trzy tysiące lat (od wojen mandaloriańskich do nowych wojen Sithów).
Historia
Republika potrzebowała sił zdolnych do nawiązywania równej walki z wrogimi myśliwcami. Najczęstszymi rozwiązaniami tego problemu było wcielanie do służby własnych eskadr lub okrętów eskortowych. Zdecydowano się na pierwsze z rozwiązań. Podczas reorganizacji sił zbrojnych po zakończeniu wielkiej wojny Sithów republikańscy decydenci uznali, że należy wymienić maszyny z korpusu myśliwskiego. Starzejący się XC-01 Star Saber nie był w stanie zadowolić Republiki. Rozpisano więc konkurs na "Myśliwiec Jutrzejszego Pokolenia" (GTS - "Generation Tomorrow Starfighter"), do udziału w którym zaproszono około czterdzieści korporacji, w tym takie firmy jak Republic Fleet Systems i Corellian Engineering Corporation. To właśnie projekt tej pierwszej, myśliwiec typu Aurek, wygrał ostatecznie przetarg, pokonując między innymi CEC S-250 Chela i wszedł do masowej produkcji liczącej kilka milionów egzemplarzy. Aurek w swoich kolejnych odsłonach i modyfikacjach latał w siłach Republiki przez ponad 3 tysiące lat, co czyniło go najdłużej latającym myśliwcem wszech czasów, chociaż kwestionuje się przydział pierwszej i ostatniej generacji do tego samego typu.
Lekkie myśliwce republikańskie najdobitniej dowiodły swojej przydatności w czasie wojen mandaloriańskich. To w dużej mierze ich skutecznemu zastosowaniu Revan zawdzięcza zwycięstwo nad wojskami klanów połączonych pod przywództwem Mandalora. Szczególnym wyzwaniem dla Aureków było wówczas zwalczanie szybkich i zwrotnych mandaloriańskich droidów typu Bazyliszek. Maszyny te, jako trzon sił myśliwskich Republiki, prowadziły także działania przeciw większym okrętom czy instalacjom naziemnym i orbitalnym, z reguły rekompensując liczebnością problemy z siłą ognia i odpornością. W takich zadaniach formacje Aureków często były wspierane lub prowadzone przez wyprodukowane w ograniczonej liczbie myśliwce szturmowe typu Chela, współdziałały również z korwetami typu Foray, a operowały najczęściej z pokładów krążowników typu Hammerhead. Później zaś, kiedy Revan i Malak przeszli na ciemną stronę, myśliwce republikańskie stanęły w obliczu nowego, groźnego i niespodziewanego przeciwnika - lekkich myśliwców Sithów. Aureki przetrwały próbę czasu i za ich sterami piloci Republiki walczyli podczas nowych wojen Sithów. W tym czasie ich pancerze wzmacniano stopami cortosis. Podobnie jak za wojny domowej Jedi operowały z pokładu krążowników typu Hammerhead. Walczyły m.in. w pierwszej bitwie o Ruusan (4 eskadry). Późniejszy okres stał się początkiem wycofywania ich ze służby. Dalekimi następcami Aureków zostały Lancety.
Charakterystyka
Ta lekka jednostka o zmiennej geometrii skrzydeł, nazywana czasem "A-wingiem" (na długo, zanim oficjalnie nazwę tę otrzymał rebeliancki RZ-1), dostosowana była do działania zarówno jako myśliwiec przewagi powietrznej, jak i jako maszyna przechwytująca. Myśliwce tego typu znakomicie sprawdzały się w wielu zadaniach w czasach pokoju: mogły pełnić role patrolowców, eskorty honorowej, identyfikować i ścigać przemytników, a także bronić kluczowych obiektów i frachtowców przed zakusami piratów. Maszyny te okazały się też idealnym środkiem transportu dla rycerzy Jedi, którzy nie potrzebowali szczególnych wygód na czas drogi, a niebezpieczna natura ich zadań wymagała czasem możliwości szybkiego, dyskretnego i bezpiecznego przemieszczania się. Systemy sterowania myśliwca typu Aurek były wyjątkowo proste, co pozwalało pilotom szybko przyuczyć się do korzystania z nowego sprzętu. Również podstawowa obsługa naziemna tej maszyny była wyjątkowo uproszczona. Wymiana uzbrojenia czy uzupełnienie paliwa mogły być przeprowadzone dużo szybciej, niż w innych maszynach podobnej klasy i nie wymagały długotrwałych szkoleń specjalistycznych. Oba te czynniki sprawiały, że Aureki były bardzo chętnie wykorzystywane na pokładach okrętów. Ze względu na skomplikowanie procesu diagnostyki i remontu myśliwców typu Aurek oraz względnie niski koszt budowy nowych egzemplarzy, Flota Republiki podjęła kontrowersyjną decyzję rezygnacji z napraw tych maszyn. Uszkodzone egzemplarze skreślano ze stanu i sprzedawano prywatnym kupcom, a na ich miejsce kupowano nowe myśliwce prosto od producenta. Z jednej strony, pilot mógł być pewien, że otrzymuje maszynę rzeczywiście nieuszkodzoną, pozbawioną niewykrytych usterek wynikających z trafienia przez przeciwnika lub ze zużycia sprzętu. Z drugiej jednak strony, maszyny prosto z fabryki również mogły posiadać usterki, które wychodziły dopiero podczas pierwszych lotów bojowych. Doktryna ta sprawiła, że spora ilość Aureków trafiła w ręce prywatne, czy też do korporacyjnych lub regionalnych flot obronnych - na przykład do marynarki wojennej Onderonu, gdzie miała się z nimi okazję spotkać Meetra Surik.
Ciekawostki
- Aurek to pierwsza litera alfabetu Aurebesh.
Źródła
