Działo jonowe

Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.

Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych.

Działo jonowe Borstel NK-7 - jedna z podstawowych broni instalowanych na Gwiezdnych Niszczycielach typu Imperial-I.

Działo jonowe było jednym z podstawowych rodzajów uzbrojenia instalowanego m. in. na statkach kosmicznych, ale również na pojazdach i artylerii naziemnej. Była to broń, która nie niszczyła atakowanego celu, lecz aplikowała mu silnie naładowane jony, które przeciążały wszelkie urządzenia elektroniczne. Dzięki tej właściwości była niemal zawsze używana, gdy zaistniała potrzeba przeprowadzenia akcji przechwycenia wrogiego statku.

Historia

Działa jonowe były używane już w okresie wojen mandaloriańskich. Stanowiły jednak wtedy głównie wyposażenie statków należących do piratów, najemników, czy łowców nagród. Oprócz nich często używali jej Mandalorianie, którzy mimo iż ostatecznie przegrali, zawdzięczali wiele swoich zwycięstw temu właśnie rodzajowi uzbrojenia.

Kilka tysięcy lat później, działa jonowe stały się jednak bronią używaną powszechnie przez wszystkie stronnictwa w galaktyce. Podczas wojen klonów z broni tej korzystali chętnie Separatyści. Użyli jej m. in. w przegranej bitwie o Brentaal IV, gdzie przyczyniły się jednak do powstrzymania pierwszej ofensywy Republiki. Ponadto prowadzono prace, w wyniku których skonstruowano potężne pulsacyjne działo jonowe, w które uzbrojono krążownik Malevolence.

Przeciworbitalne działo jonowe KDY V-150 Planet Defender.

Później, podczas galaktycznej wojny domowej, broń jonowa była powszechnie używana zarówno przez Imperium Galaktyczne, jak i przez Sojusz dla Przywrócenia Republiki. Pierwszym zależało na pojmaniu jak największej ilości przeciwników, których można by po bitwie przesłuchać, aby zdobyć jak najwięcej informacji, a drugim na przechwytywaniu imperialnych konwojów bez niszczenia ładunku.

Przeciworbitalne działo jonowe było natomiast użyte podczas bitwy o Hoth, gdzie umożliwiło ewakuację większości Rebelianckich wojsk z oblężonej planety. Imperium zaś zmodyfikowało tradycyjne maszyny AT-AT i zainstalowało na nich działo jonowe. W ten sposób powstał AT-IC.

Po zakończeniu galaktycznej wojny domowej działa jonowe były nadal w powszechnym użyciu. Gdy jednak Galaktyka została zaatakowana przez Yuuzhan Vongów okazało się, że była to broń zupełnie bezużyteczna w walce z ich bionicznymi maszynami i okrętami.

Charakterystyka i klasyfikacja

Działa jonowe można podzielić na cztery grupy:

Lekkie działa jonowe montowane na myśliwcach kosmicznych - były to działka o mocy porównywalnej z działkami laserowymi. W odpowiedniej liczbie mogły one unieruchomić cel niemalże dowolnych rozmiarów. Ich wiązki były jednak częściowo lub całkowicie zatrzymywane przez tarcze cząsteczkowe. W uzbrojenie tego typu wyposażone były m. in. rebelianckie Y-wingi (ArMek SW-4) i B-wingi oraz imperialne TIE Defendery.
Ciężkie działa jonowe montowane na okrętach - ta broń odznaczała się siłą porównywalną z turbolaserem i była zdolna do całkowitej penetracji większości osłon cząsteczkowych. Do przykładowych modeli należą Borstel NK-7, które były montowane na niszczycielach typu Imperial-I, lub ArMek SW-7, instalowane na krążownikach kalamariańskich.

Pulsacyjne działo jonowe krążownika *Malevolence*.

Pulsacyjne działa jonowe - było to uzbrojenie zaprojektowane i skonstruowane podczas wojen klonów przez Separatystów na potrzeby krążownika Malevolence. Wysyłało ono potężną wiązkę jonów w kształcie tarczy, która penetrowała wszelkie osłony i wyłączała wszelkie statki, które tylko napotkała na swojej drodze.
Planetarne działa jonowe - były to działa o bardzo dużej mocy, umieszczane na powierzchni planet, które służyły do ostrzału jednostek umieszczonych na orbicie. Ich strzały mogły omijać wszelkie osłony, a jeden celny strzał z tej broni mógł nawet wyłączyć cały Gwiezdny Niszczyciel. Przykładem takiej broni był KDY V-150 Planet Defender.