Hoth/Legendy
|
|
|
|
| Hoth |
| Astrografia | |
|---|---|
| Region: | Zewnętrzne Rubieże |
| Sektor: | Anoat |
| Układ: | Hoth |
| Gwiazda: | Hoth |
| Księżyce: | 3 |
| Długość dnia: | 23 godziny[1] |
| Długość roku: | 526 dni[1] |
| Geografia | |
| Typ: | Skalista |
| Średnica: | 7200 km |
| Klimat: | Polarny |
| Grawitacja: | 1,1 Standardowej |
| Dominujący krajobraz: |
|
Hoth była szóstą planetą układu o tej samej nazwie, o małym znaczeniu taktycznym. Z tego względu, w czasach galaktycznej wojny domowej, stała się miejscem bazy Sojuszu Rebeliantów.
Położenie
Hoth była umiejscowiona na Zewnętrznych Rubieżach, w sektorze Anoat i krążyła w dużej odległości wokół błękitnobiałego słońca. Posiadała trzy księżyce. Blisko planety znajdował się wielki pas asteroid, co uniemożliwiało dokonywanie skoków w nadprzestrzeń w granicach układu.
Klimat
Na planecie panował niezwykle mroźny i surowy klimat. Całą jej powierzchnię pokrywał lód. Na Hoth dominowały lodowe równiny, występowały tu także lodowe kaniony i wzniesienia. Temperatura w dzień była bardzo niska i tylko odpowiednio zabezpieczona istota mogła przetrwać wśród bezkresnych pustkowi. Noce były jeszcze chłodniejsze i praktycznie nie do wytrzymania dla ludzkiego organizmu. Średnia temperatura w dzień na ogół nie przekraczała minus trzydziestu dwóch stopni poniżej zera, w nocy zaś mogła się obniżyć nawet o kolejne dwadzieścia-trzydzieści stopni.
Częstym zjawiskiem były zamiecie śnieżne i porywiste wichury. Oprócz tego, na planecie występowały co jakiś czas deszcze meteorytów. Z powodu niskiej temperatury, panującej na Hoth, bardzo trudno było posługiwać się na jej powierzchni jakimkolwiek zmechanizowanym sprzętem.
Charakterystyka
W niektórych miejscach na planecie (np. blisko północnej granicy strefy umiarkowanej) znajdowały się aktywne podziemne wulkany, które wraz z trzęsieniami skorupy tworzyły pod cienką warstwą lodu sieć rozgałęziających się tuneli i jaskiń. Na powierzchni planety występowały także wysokie i masywne lodowe gejzery, powstające przez całe stulecia. Wiele z nich zostało zniszczonych podczas ataku Imperium na bazę Echo.
Na Hoth nie występowały żadne rasy inteligentne.
Fauna
Planetę zamieszkiwały wampy, najgroźniejsze z miejscowych drapieżników, wysokie stwory o białej sierści, żywiące się głównie mięsem tauntaunów. Te wielkie stwory były czasem obiektem wypraw kłusowników z różnych zakątków galaktyki.
Mając na uwadze wielkość tych drapieżników, można się domyślać, iż odżywiały się one także innymi stworzeniami, nie zostały one jednak, jak na razie, odkryte.
Tauntauny były kudłatymi zwierzętami jucznymi, których ciało było przystosowane do mroźnych warunków. Zostały oswojone przez rebeliantów podczas ich pobytu na Hoth, ponieważ wiele maszyn i pojazdów, używanych przez Sojusz, nie było przystosowanych do ekstremalnych warunków, panujących na planecie, i stworzenia te musiały je zastąpić.
W jaskiniach głęboko pod powierzchnią planety mieszkały również smocze ślimaki, żywiące się pokładami lumni-przyprawy, porastającej podziemne jaskinie. Nie gardziły także mięsem.
Flora
W głębinach lodowych jaskiń występowały mchy, porosty, a nawet pewna odmiana trawy. Rośliny te rosły w pobliżu źródeł ciepła, czyli aktywnych podziemnych wulkanów czy mniejszych gejzerów. Stały się one pożywieniem dla roślinożernych tauntaunów. W niższych jaskiniach można było też znaleźć lumni-przyprawę.
Historia
W erze Starej Republiki planeta nie była obiektem zainteresowań galaktyki. W roku 3681 BBY wybuchła wielka wojna galaktyczna pomiędzy Imperium Sithów, a Republiką. W trakcie trwającego dwadzieścia osiem lat konfliktu, ponad Hoth rozegrała się bitwa pomiędzy flotami obu stron. W jej czasie obie strony używały wielu zaawansowanych technicznie krążowników, a Republika testowała kilka prototypowych okrętów. Po zakończeniu bitwy, lodowa powierzchnia planety stała się cmentarzyskiem licznych statków wojennych.[1]
Pochłonięte wojną obozy nie miały czasu i możliwości powrotu na planetę, z okazji skorzystali jednak piraci. Ambitna piracka konfederacja ściągnęła na Hoth grupę najemników oraz droidów bojowych, których zadaniem było zebranie z rozbitych statków wartościowych i użytecznych elementów. Ponadto, korsarze rozpoczęli budowanie własnej floty na szczątkach technologii Sithów i Republiki. Gdy w roku 3653 BBY obie strony konfliktu podpisały traktat pokojowy, zarówno Republika, jak i Imperium, postanowiły odzyskać pozostałości z Hoth. Pomimo pokoju, który powoli zaczął przeistaczać się w zimną wojnę, obie strony przybyły na planetę zakładając na niedostępnych pustkowiach bazy militarne i ścierając się z piratami i sobą nawzajem w walce o pozostałości okrętów.[1]
Przez długi okres nikt nie ośmielił się zasiedlić powierzchnię Hoth z powodu niesprzyjających warunków atmosferycznych. O zasobach i wartości lumni-przyprawy wiedzieli nieliczni, nigdy więc nie rozpoczęto wydobywania jej na skalę przemysłową, jak to miało miejsce na przykład na Kessel. Niemniej zdarzały się przypadki, w których pewne grono zapaleńców starało się zbić na niej interes. Jednym z nich był Reess Kairn - został zabity w 33 BBY przez Aurrę Sing - a później także Raskar i Selmakk, których inicjatywy wydobywcze w 2 ABY zostały pokrzyżowane przez Sojusz Rebeliantów.
To właśnie Rebelianci byli pierwszą zorganizowaną grupą, która przystosowała swoją bazę - założoną przed 3 ABY - do mroźnego klimatu. W położonym w okolicy równika kompleksie tuneli miał wcześniej swoja bazę Selmakk, a następnie schronili się tam replikanci, udający swego czasu Lexhannena Torlocka i jego córkę, Friję. Na planecie wylądował jednak awaryjnie Luke Skywalker, który był zmuszony podjąć walkę z replikantem Torlocka, w wyniku której replikantka Friji została zastrzelona. Lexhannen o śmierć swojej córki obwiniał Skywalkera i chciał go zabić, jednak sam zginął podczas próby jego zastrzelenia. Luke wysłał natomiast sygnał ratunkowy i gdy przybył po niego Millennium Falcon, przywitał jego załogę słowami, że znalazł idealne miejsce na bazę Sojuszu. Zalety tego miejsca potwierdziła później sprzymierzona z Rebeliantami rasa Habassa.
Baza Echo mieściła się w podziemnych tunelach i grotach, powstałych w wyniku aktywności wulkanicznej oraz wstrząsów skorupy planety. Członkowie Sojuszu wykorzystali zastane lodowe jaskinie do swoich potrzeb, używając do tego mechanicznych koparek i palników laserowych. Baza została oddana do użytku w bardzo krótkim czasie, choć z początku Rebeliantom było trudno przystosować się do nowych, surowych warunków. Z powodu niskich temperatur często zawodziły rozmaite sprzęty i urządzenia elektroniczne.
Baza nie pozostała jednak zbyt długo tajemnicą i w rezultacie bitwie o Hoth, Imperium przejęło nad nią kontrolę, ostatecznie jednak nie zagrzało w niej miejsca na dłużej.
Hoth stała się natomiast celem wizyt ksenobiologów, przemytników, kłusowników i poszukiwaczy skarbów, a także turystów. W 12 ABY na planetę powrócił Luke Skywalker wraz ze swoją ukochaną Callistą, by szukać wskazówek, co do utraconej przez nią możliwości panowania nad Mocą. Tam też wspólnie z grupą myśliwych, dowodzonych przez byłych szturmowców, odparli atak stada wamp.
Dwa lata później, w 14 ABY, zniszczoną bazę Echo odwiedzili członkowie Kultu Ragnosa wspierani przez siły Resztek Imperium, poszukując miejsc silnych Mocą. Ich śladem ruszył Jaden Korr i to właśnie na Hoth, w ruinach dawnej placówki rebeliantów, starł się po raz pierwszy z członkinią Kultu, Alorą. Twi'lekanka umknęła jednak, zabierając ze sobą informacje na temat odwiedzin Luke'a na Dagobah ponad dekadę wcześniej.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 The HoloNet
Źródła
- Hoth w bazie The HoloNet
- The Old Republic
- Battlefront
- Battlefront II
- The Farlander Papers
- Imperium kontratakuje (Pierwsze pojawienie)
- Cienie Imperium
- Miecz Ciemności (powieść)
- Jedi Knight: Jedi Academy
- Ilustrowany przewodnik po planetach i księżycach Gwiezdnych wojen
- Ilustrowany wszechświat Gwiezdnych wojen
