Droid bojowy B1/Legendy

Droid bojowy B1

Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.

Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Życie wydaje się prostsze, kiedy coś naprawiasz.

Ten artykuł wymaga dopracowania.

Prosimy, dopracuj go pod względem języka i formy, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Droid bojowy B1

Producent	Baktoid Armor Workshop^[1]
Model	B1
Typ	Droid bojowy
Wysokość	191 cm^[1]
Płeć	Zaprogramowana męska
Kolor obudowy	Żółty
Wyposażenie	Karabin blasterowy E-5
Przynależność	Konfederacja Niezależnych Systemów Federacja Handlowa

Droid bojowy typu B1 był podstawową jednostką bojową Federacji Handlowej. Gdy Federacja przystąpiła do Konfederacji Niezależnych Systemów, droidy B1 stały się podstawową jednostką armii Separatystów.

Wyposażenie

Większość droidów tego typu było wyposażone w karabiny blasterowe E-5. Niektóre, poszczególne jednostki były wyposażone w karabiny snajperskie czy wyrzutnie rakiet. W plecy miały wmontowane specjalne plecaki, które je zasilały i pozwalały na namierzenie poszczególnej jednostki.

Gdy roboty były w stanie złożonym, ich miotacze umieszczone były na plecakach. Roboty rozkładały się zaczynając od rozluźnienia szponów trzymających nogi robota, uchwyt taki pomagał robotowi utrzymać równowagę, następnie ręce rozginały się, a równocześnie robot prostował nogi, jako ostatnia podnosiła się głowa, następnym etapem było już tylko wyjęcie blastera.

Transport

Na duże odległości były one przewożone przez transportery MTT. Jeden transporter tego typu mógł pomieścić do 112 robotów tego typu w stanie złożonym. Niektóre droidy były wyposażone w platformę STAP.

Wygląd i budowa

Roboty bojowe liczyły sobie 191 cm wzrostu. Zaprojektowano je tak, by swoim wyglądem przypominały szkielety niepogrzebanych i niespalonych Neimoidian tym samym miały one budzić większą grozę. Osłony mózgowe martwych Neimoidian zasychały, tworząc puszkę z tyłu czaszki, a ich pozbawione nosów twarze napinały się i wykrzywiały w charakterystyczny sposób, który był naśladowany w rysach robotów B1.

Większość kończyn posiadała możliwość wymiany. Na plecach wmontowane miały jednostkę wzmacniającą zasilanie i antenę wspierającą sygnał. Wysokowydajny silnik znajdował się w klatce piersiowej. Na głowie umieszczony był procesor ruchu, główny rejestr rozkazów, czujniki optyczne i wmontowana pamięć cykliczna. W głowach natomiast mieścił się przede wszystkim duży i czuły odbiornik sygnałów. Miniaturowe procesory gromadziły informacje ruchowe i ograniczone wrażenia zmysłowe, które były przekazywane do komputera sterującego. Kontrolowane przez komputer zewnętrzny roboty nie były w stanie uczyć się na doświadczeniu, ani reagować na nieprzewidziane sytuacje, to właśnie komputerowi zawdzięczały one swoje płynne ruchy, które były zmodyfikowanymi zapisami ruchów żywych żołnierzy. Poza tym posiaday procesor mowy, wokoder, moduł potwierdzenia sygnału, przegrody przetwarzania mowy, antykodowy filtr defazowania, linie transmisji sygnału, septoda filtrowania sygnału, linie transmisji mowy i rozpraszacz interferencji.

Historia

Pierwsze wersje droidów B1 były ściśle przypisane do centralnych jednostek sterujących przez co były podatne na ich zniszczenie bądź zakłócenie sygnału. Pierwotnie służyły do ochrony konwojów Federacji Handlowej oraz atakowania piratów, łowców nagród itp. W 44 BBY przeszły pierwszy poważny chrzest bojowy podczas wojny nadprzestrzennej Starka. Były tam łatwo niszczone przez Jedi i żołnierzy Republiki. Następny akt wojskowy z udziałem droidów B1 miał udział w 32 BBY. Gdy Federacja przypuściła inwazję na Naboo, B1 były podstawowymi żołnierzami. Droidy sprawnie opanowały planetę, ale w ostatecznej bitwie poniosły klęskę, gdyż okręt sterowania droidami został zniszczony. W tym momencie wszystkie droidy zostały wyłączone. Po doświadczeniach z Naboo wprowadzono ulepszony model z rozwiniętym modułem inteligencji i większą autonomią działania. Postanowiono również stworzyć kilka okrętów sterowania droidami, by już nigdy nie powtórzyła się sytuacja z bitwy na Naboo. W 22 BBY Federacja przystąpiła do Konfederacji Niezależnych Systemów. Wtedy, droidy B1 stały się podstawową jednostką armii Separatystów. Brały one udział we wszystkich bitwach wojen klonów. Były jednak łatwo niszczone przez Jedi i żołnierzy-klonów. W 19 BBY, kiedy to rozwiązano Federację po śmierci wicekróla, Nute'a Gunray'a, zaprzestano produkcji tych droidów. Wszystkim jednostkom sterowania droidami nakazano wyłączenie wszystkich zbudowanych jednostek.

Zdolności

Zdolności motoryczne droida nie odbiegały znacząco od większości humanoidów, manipulatory pozwalały operować większością broni zaprojektowanych dla ludzi. Największą zaletą B1 była jego ilość, niewielkim nakładem sił i kosztów można było wprowadzić ich dosłownie niezliczone ilości do boju zalewając nimi przeciwnika, B1 były tak wszędobylskie, że stały się synonimem Konfederacji. Operowały jako piloci, ochroniarze, dowódcy (z rozbudowanymi modułami inteligencji) i jako zwykła piechota liniowa, działały w głębokiej przestrzeni, w głębinach oceanów, na powierzchni planet. Ich charakterystyczna szkieletowa sylwetka stanowiła rdzeń armii droidów. Większość wyspecjalizowanych B1 nie różniła się fizycznie od siebie, różnice zawierały się w oprogramowaniu i uzbrojeniu.