Druga Gwiazda Śmierci

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Przeglądasz kanoniczną wersję tego artykułu.
Przejdź do legendarnej wersji tego artykułu.


Pomóż mi, Obi-Wanie Kenobi. Jesteś moją jedyną nadzieją.

Ten artykuł potrzebuje przypisów.

Uwaga! Niektóre sekcje tego artykułu, lub też cały artykuł muszą zostać opatrzone odpowiednimi przypisami. Pomóż nam ulepszyć ten artykuł i dodaj do niego przypisy.

Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.

Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Druga Gwiazda Śmierci
Podstawowe dane
Model: Orbitalna Stacja Bojowa GS-2
Skonstruowana: 0 ABY — 4 ABY
Zniszczona: 4 ABY
Specyfikacja techniczna
Długość: 200 km
Szerokość: 200 km
Wysokość: 200 km
Hipernapęd: Wyposażona (niekompletny)
Osłony: Wyposażona
Kadłub: Quadanium
Uzbrojenie:
Ładowność:
Różne
Region: Zewnętrzne Rubieże
Sektor: Moddell
Układ: Endor
Planeta:
Rola:
Dowódca: Moff Tiaan Jerjerrod
Przynależność: Imperium Galaktyczne


Druga Gwiazda Śmierci, nazywana oficjalnie Orbitalną Stacją Bojową GS-2, była superbronią skonstruowaną przez Imperium Galaktyczne w celu ostatecznego pokonania rebeliantów. Jej budowa rozpoczęła się w 0 ABY, a zniszczona została w 4 ABY nim jeszcze konstrukcja została ukończona.

Charakterystyka

Główną bronią II Gwiazdy Śmierci był superlaser zasilany ogromnym kryształem kyber, który jednym strzałem mógł zniszczyć całą planetę czy też dosięgnąć krążowniki. Średnica superbroni wynosiła 200 km, była więc większa od poprzedniczki i stanowiła prawie 3% wielkości lesistego księżyca Endora. Ponieważ stacja nie orbitowała lecz stała nad księżycem nieruchomo generator na jego powierzchni wytwarzał pole repulsorowe chroniące II Gwiazdę Śmierci przed grawitacją Endora. Z kolei grawitacja samej stacji powodowała trzęsienia ziemi, zaburzenie równowagi pływów i inne geologiczne anomalie na księżycu. Oprócz superlasera II Gwiazda Śmierci była uzbrojona w 15 000 ciężkich turbolaserów XX-9, 15 000 standardowych turbolaserów, 7500 dział laserowych i 5000 dział jonowych. W jej koszarach stacjonował ponad 1 000 000 żołnierzy, w hangarach tysiące TIE-ów różnego typu, promy i przygotowane do desantu maszyny kroczące AT-AT i AT-ST.[1]

Historia

Po klęsce w bitwie o Yavin 4 i zniszczeniu I Gwiazdy Śmierci, imperator Sheev Palpatine nakazał budowę nowej stacji bojowej, by ostatecznie zdławić Rebelię. Pamiętając jednak pychę i nadmierną wiarę w potęgę Gwiazdy Śmierci takich osób jak Wilhuff Tarkin czy Conan Antonio Motti nakazał, by przy budowie drugiej stacji kierować się filozofią wielkiego generała Cassio Tagge, który nie lekceważył rebelianckiego zagrożenia.[2]

Eksplozja II Gwiazdy Śmierci.

Palpatine zaplanował zwabienie Sojuszu w pułapkę. Podsunął bothańskiemu wywiadowi fałszywe dane jakoby superlaser Gwiazdy Śmierci jeszcze nie działał, choć w rzeczywistości miał być już w pełni sprawny. Jednak prace budowlane pod nadzorem moffa Jerjerroda miały opóźnienia i imperator wysłał Vadera, by dopilnował dotrzymania terminów. Jego uczeń wykonał zadanie. Plan Palpatine'a polegał na zwabieniu floty Sojuszu do ataku na Gwiazdę Śmierci, co miało być poprzedzone próbą zniszczenia przez rebelianckich komandosów generatora pól ochronnych stacji na Endorze. Tam miał na nich czekać doborowy oddział szturmowców. Jednocześnie możliwość ucieczki flocie Sojuszu miała zablokować Eskadra Śmierci. Ostatecznie jednak plan imperatora się nie udał, gdyż dzięki niespodziewanej pomocy Ewoków oddziałowi Hana Solo udało się wysadzić generator osłon, a Luke Skywalker nie przeszedł na ciemną stronę. Palpatine próbował zabić młodego Jedi, ale Vader wrócił na jasną stronę i zabił Sidiousa wrzucając go do reaktora superbroni. Następnie myśliwce Rebelii dotarły do rdzenia reaktora i go zniszczyły powodując eksplozję całej stacji bojowej.[3]

Przypisy

Źródła

Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Druga_Gwiazda_Śmierci&oldid=472069”