Imperium Galaktyczne
|
|
|
 |
Być może w archiwach są braki.
Ten artykuł wymaga poszerzenia. Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych. |
 |
Życie wydaje się prostsze, kiedy coś naprawiasz.
Ten artykuł wymaga dopracowania. Prosimy, dopracuj go pod względem języka i formy, korzystając z zaleceń edycyjnych. W tym artykule należy: rozpisać listę źródeł na odcinki Rebeliantów oraz komiksy na zeszyty. |
| Imperium Galaktyczne |
| Typ rządu | |
| Dokument ustanawiający | Deklaracja Nowego Ładu |
| Szef Państwa | Imperator Galaktyczny |
| Szef Rządu | Wielki wezyr[1] |
| Organ wykonawczy | Imperialna Rada Najwyższa[1] |
| Organ ustawodawczy | Senat Imperialny (do 0 BBY) |
| Stolica | |
| Oficjalny język | Basic |
| Święto narodowe | Dzień Imperium |
| Data założenia | 19 BBY[2] |
| Data fragmentacji | 4 ABY[3] |
| Data rozwiązania | 5 ABY (jako Resztki Imperium)[4] |
| Data przywrócenia | 35 ABY (jako Ostateczny Porządek)[5] |
Imperium Galaktyczne, znane również jako Imperium, było państwem dyktatorskim powołanym w miejsce Republiki Galaktycznej przez Palpatine'a, który mianował się imperatorem.
Historia
Powstanie
Republika była państwem demokratycznym, jednak pod koniec swego istnienia mocno przeżartym korupcją, co wywoływało niezadowolenie jej społeczności. Palpatine wykorzystał i umiejętnie podsycał te tendencje, doprowadzając do konfliktu o Naboo, powstania frakcji Separatystów, a ostatecznie — do wybuchu wojen klonów. Dzięki skutecznym intrygom, w trakcie działań wojennych pozbył się większości swoich przeciwników — zarówno politycznych, jak i należących do Zakonu Jedi.
Ostateczne przekształcenie Republiki w Imperium nastąpiło w 19 BBY. Wówczas to trwała już ogólnogalaktyczna wojna, wywołana przez Sithów, jednak Palpatine nie ujawnił jeszcze swojej prawdziwej tożsamości, udając zwolennika demokratycznego ładu Republiki i obarczając całą winą hrabiego Dooku, lorda Sithów, będącego tak naprawdę tylko marionetką w jego ręku. Podczas gdy Zakon Jedi walczył z Separatystami, Darth Sidious omamił młodego Anakina Skywalkera, który przeszedł na stronę zła, stając się Darthem Vaderem. W końcu Palpatine przestał ukrywać swoje prawdziwe zamiary — ogłosił, że Jedi są wrogami wolności i demokracji, a ład w Republice może przywrócić tylko on sam. Ogłosił powstanie Imperium i nakazał całkowite wyeliminowanie rycerzy Jedi. Przeżyć zdołali tylko nieliczni — wśród nich mistrz Yoda, ukrywający się na planecie Dagobah, oraz Obi-Wan Kenobi, który zamieszkał na Tatooine strzegąc małego Luke'a Skywalkera.
Nowy Ład
Natychmiast po stworzeniu Imperium Palpatine rozpoczął centralizację władzy. Kontrolę nad poszczególnymi planetami przejęli, nierzadko przy wsparciu Marynarki i Armii Imperialnej, wyznaczeni przez niego gubernatorowie, do sprawowania kontroli nad sektorami ustanowił urzędników zwanych moffami. Celem zlikwidowania pozostałych przy życiu Jedi, Palpatine stworzył Inkwizycję[źródło?], w której znalazło się wielu związanych z nim Mrocznych Jedi. Organizacja ta miała też odnajdywać nowe osoby obdarzone możliwościami korzystania z Mocy i albo przeciągać je na ciemną stronę i przygotowywać do służby imperatorowi, albo uśmiercać.
Pierwsze bunty
W związku z nadużyciami władzy przez Palpatine'a i jego podwładnych, wkrótce wybuchł bunt przeciwko Imperium. W 5 BBY Imperium prowadziło podboje na Zewnętrznych Rubieżach, jednak na kluczowej dla tej kampanii planecie Lothal działała grupa rebeliantów dowodzona przez rycerza Jedi Kanana Jarrusa, której rosnące sukcesy sprowadziły na Lothal najpierw Wielkiego Inkwizytora, potem wielkiego moffa Tarkina, czy wreszcie samego Dartha Vadera. Jednocześnie w innych częściach galaktyki istniało wiele innych komórek, którym przewodził senator Bail Organa. Po apelu Ezry Bridgera, padawana Kanana, wszystkie komórki połączyły się, tworząc poważne zagrożenie dla Imperium.
Galaktyczna wojna domowa
W końcu zawiązano Sojusz dla Przywrócenia Republiki, popularnie nazywany Rebelią. Wielką rolę w Sojuszu odegrali Luke Skywalker i Leia Organa — dzieci Dartha Vadera. W roku 0 BBY konflikt między imperialnymi, a rebeliantami trwał w najlepsze. By ostatecznie rozprawić się z rebeliantami, imperialni zbudowali Gwiazdę Śmierci — stację bojową zdolną zniszczyć całą planetę. Za jej pomocą chcieli utrzymać niepokorne planety w ryzach, po tym jak Palpatine rozwiązał Senat. Jednak rebeliantom udało się zniszczyć Gwiazdę Śmierci podczas wielkiej bitwy o Yavin, co było bolesną stratą dla Imperium. Idąc za ciosem, Sojusz zadał jeszcze wiele klęsk imperialnym, takie jak zniszczenie największej fabryki broni na Cymoon 1. Jednak Imperium nadal się trzymało i w 3 ABY odniosło wielkie zwycięstwo nad Rebelią podczas bitwy o Hoth, gdzie wyparło rebeliantów z ich bazy. W sekrecie zaczęło także budować nową Gwiazdę Śmierci. W 4 ABY doszło do ostatecznego starcia nad lesistym księżycem Endor. Tam Imperium poniosło sromotną klęskę, od której zaczął się jego upadek. Darth Vader wrócił na jasną stronę i już jako Anakin Skywalker zabił Dartha Sidiousa, samemu przypłacając to życiem. Imperium straciło przywódcę i doborową flotę wraz z najlepszymi oficerami, co pozwoliło rebeliantom przejść do ofensywy. Wkrótce po zwycięstwie, przywódczyni Rebelii Mon Mothma ogłosiła powstanie Nowej Republiki, państwa demokratycznego.
Rozpad
Po klęsce nad Endorem i śmierci Palpatine'a, Imperium rozpadło się na frakcje, od tamtej chwili każdy z jego elementów (flota, armia, IBB, wywiad itd.) zaczął funkcjonować jak niezależny podmiot idący własną drogą. Wywołało to całkowity chaos i paraliż monarchii.[6] Ponadto, niektórzy przywódcy napędzani chciwością i żądzą władzy napuszczali na siebie własnych żołnierzy, jednak te przypadki były zbyt nieliczne, by można było mówić o wewnątrz-imperialnej wojnie domowej.[7] Na wielu światach wybuchły powstania, a do Nowej Republiki zaczęli ściągać liczni ochotnicy. Republikanie wykorzystując paraliż w szeregach Imperium systematycznie wypierali je z kolejnych układów. Jednak imperialni nie zamierzali łatwo się poddać i udało im się zmobilizować do kontrataku. Stłumili w krwawy sposób rewolty na kilku planetach wliczając w to Coruscant, na którym w następstwie pacyfikacji wybuchło powstanie i stołeczny świat został odcięty od reszty galaktyki. Jego obroną zajmowało się IBB. Natomiast na Akivie postanowiono urządzić zebranie najbardziej znaczących oficjeli, którzy zamierzali wyłonić nowe dowództwo wraz z nowym imperatorem i umożliwić Imperium podjęcie kontrataku w wojnie z Nową Republiką. Uczestnicy spotkania nazwali się Radą Przyszłości Imperium, a byli nimi: admirał Rae Sloane, wielki moff Valco Pandion, generał Jylia Shale, bankier Arsin Crassus i były doradca Palpatine'a, Yupe Tashu. Spotkanie zostało zakłócone przez republikańską pilot, Norrę Wexley, jej syna Temmina, łowczynię nagród Jas Emari i byłego imperialnego agenta Sinjira Ratha Velusa, którzy powiedzieli mieszkańcom miasta Myrra o tajnym zgromadzeniu i podburzyli ich przeciwko Imperium. W następstwie buntu członkowie Rady Przyszłości Imperium musieli uciekać, lecz schwytany przez Sloane, Wedge Antilles zdołał powiadomić o wszystkim Nową Republikę, która wysłała nad Akivę pięć krążowników. Doszło do bitwy, w wyniku której Imperium straciło trzy gwiezdne niszczyciele: Vigilance został zniszczony, a Ascent i Vanquish przejęte przez wrogi rząd. Yupe Tashu i Jylia Shale trafili do niewoli, a Valco Pandion zginął próbując przejąć prom typu Lambda od admirał Rae Sloane. Ona wraz ze swoją asystentką, Adeą Rite, zdołały uciec znad Akivy i wrócić do floty.[6]
Wydarzenia na Akivie były jedynie testem przygotowanym przez Galliusa Raxa dla Rae Sloane, który przeszła pomyślnie. W efekcie przyjęła ona tytuł wielkiej admirał i jako, że dowodziła najsilniejszą frakcją rozbitego Imperium, zaczęła odtąd być uważana za oficjalną głowę państwa - autorytet wielkiego wezyra zdecydowanie podupadł nie tylko z powodu odcięcia Coruscant od reszty galaktyki lecz także pełniący to stanowisko Mas Amedda po śmierci Palpatine'a stracił wolę życia i był za słaby, by objąć przywództwo. Próbował nawet poddać się Nowej Republice na Velusii, jednak Mon Mothma i Leia Organa nie przyjęły jego kapitulacji uznając go za zwykłą marionetkę. W praktyce jednak faktyczną władzę sprawował Gallius Rax oficjalnie podający się za doradcę Sloane. Posiadał on nadzwyczaj wielkie wpływy i był w stanie sterować nawet wielką admirał. Planował utworzyć Radę Cienia, która miała stanąć na czele Imperium i poprowadzić przez resztę wojny. Wykorzystywał Rae, by pozbywać się zdrajców, dezerterów i ludzi, których uważał za niegodnych miejsca w swoim Imperium. Rax planował zostawić jedynie wybitne jednostki, a dla najzdolniejszych z nich przewidział miejsce w Radzie Cienia, które oprócz Sloane otrzymali: komendant akademii z Arkanis Brendol Hux, wielki moff Randd, generał Hodnar Borrum i propagandzista do zadań specjalnych Ferric Obdur. Po bitwie o Endor flota imperialna oficjalnie utraciła 75% stanu, jednak nie wszystkie z tych strat zostały faktycznie poniesione w walkach z Nową Republiką. Część armady z polecenia Raxa została potajemnie ukryta w sześciu mgławicach. Były to setki gwiezdnych niszczycieli i tysiące mniejszych jednostek, więc była to siła, z którą należało się liczyć. Największe zgrupowanie znajdowało się w Vulpinusie na czele z ostatnim superniszczycielem Ravagerem. Na jego pokładzie odbyło się pierwsze spotkanie Rady Cienia. W jego trakcie Gallius poinformował resztę o ukrytych flotyllach i o działaniach na rzecz armii: rozkazał przejęcie fabryk na Kuat i stoczni na Xa Fel, Anadeen i Turco Prime oraz zajęcie planet Zhadalene, Korrus i Belladoon, gdzie uruchomiono produkcję maszyn kroczących, myśliwców z linii TIE, karabinów blasterowych E-11 i innego sprzętu wojskowego. Rax okłamał resztę, że to Sloane była pomysłodawcą tego wszystkiego. Wielkiej admirał nie podobały się manipulacje jej doradcy, jednak nie mogła z tym faktem nic zrobić. Po spotkaniu poinformował ją, że planował atak na Chandrilę.[8]
W końcu Nowa Republika postanowiła uderzyć w samo serce przemysłu zbrojeniowego Imperium - Kuat Drive Yards. W tym celu zmobilizowała olbrzymią flotę szturmową. Imperialni jednak nie zamierzali tak łatwo ulec i sami zmobilizowali ogromne siły do obrony Kuat. Doszło do wielkiej bitwy pokroju tej o Endor. Po kilku tygodniach walk, moff Pollus Maksim poddał stocznie republikanom. Po zakończeniu batalii z dowódcami Nowej Republiki skontaktowała się Rae Sloane, która zaproponowała rozmowy pokojowe. W oczach republikanów propozycja wielkiej admirał zabrzmiała wiarygodnie, gdyż po upadku Kuat sytuacja Imperium na pewno nie przedstawiała się ciekawie. Jednak intencje Sloane nie były wcale czyste - chciała jedynie uśpić czujność wrogów przed planowanym atakiem na Chandrilę. Spodziewała się, że ukryte przez Raxa flotylle wyskoczą niespodziewanie nad stolicą Nowej Republiki i ją zbombardują zadając wrogiemu rządowi bolesny cios, po którym Imperium będzie mogło przejść do kontrataku. Rae nie wiedziała, że wtedy Gallius okłamał nawet ją. Tak naprawdę planował dokonać zamachu na republikańskich przywódców i wrobić w to wielką admirał, by móc przejąć przywództwo nad Radą Cienia. Zamierzał posłużyć się do tego ludźmi uwięzionymi w Areszcie Ashmeada, którym wszczepiono organiczne biochipy gwarantujące posłuszeństwo. Mógł zacząć wdrażać swój pomysł w życie, gdy ci więźniowie zostali uwolnieni przez oddział Hana Solo, który zaczął wyzwalanie Kashyyyka. Oswobodzeni ludzie zostali przetransportowani na Chandrilę, gdzie Mon Mothma z tej okazji postanowiła urządzić uroczyste powitanie ocalonych w tym samym dniu, w którym miały się odbyć rozmowy pokojowe między panią kanclerz, a wielką admirał. Całość tych wydarzeń została nazwana Dniem Wyzwolenia. W jego trakcie spiskujący wspólnie z Raxem, republikański strażnik Windom Traducier, który potajemnie sympatyzował z Imperium, dał uwolnionym z Aresztu Ashmeada broń i umieścił transponder, który doprowadził do aktywacji biochipów. Ocaleni więźniowie działając wbrew własnej woli dokonali zamachu na przywódców Nowej Republiki i kilku z nich zginęło. Jednocześnie, gdy na Chandrili trwała masakra, na Kashyyyku miała miejsce ostateczna rozgrywka o kontrolę nad ojczyzną Wookieech, których Imperium zniewoliło. Monarchia przegrała bitwę kosmiczną i utrata przez imperialnych kontroli nad tą planetą była już tylko kwestią czasu.[8]
Sloane została oskarżona jako główna sprawczyni masakry i musiała natychmiast uciekać. Odtąd Rada Cienia zaczęła uważać wielką admirał za straconą. Gallius okłamując resztę, że to Rae była pomysłodawczynią całej akcji i chcąc zachować jej rzekome dziedzictwo postanowił przejąć przywództwo nad Radą Cienia. Udając skromnego stwierdził, że nie był godzien tytułów imperatora czy wielkiego admirała i postanowił przyjąć tytuł kanclerza Imperium zaznaczając, iż był to jedynie środek przejściowy przed ewentualnym powrotem Rae Sloane. Rax na miejsce zgrupowania wszystkich ocalałych okrętów imperialnych wybrał swój rodzinny świat Jakku. Zdziwiło to generała Borruma, gdyż ten glob nie miał żadnej wartości strategicznej, cennych surowców czy nawet dość licznej populacji, która mogłaby znacząco zasilić imperialną armię. Gallius wyjaśnił, że będzie to poligon Imperium, które będzie tam szkolić przyszłe kadry z dala od oczu Nowej Republiki i jej szpiegów, a gdy będzie wystarczająco mocne zaatakuje ponownie. Wiedział, iż chociaż po ataku na Chandrili Senat był osłabiony to i tak w owej chwili jego Imperium było za słabe, by pokonać Nową Republikę. W ostatecznym rozrachunku, Raxowi nie był potrzebny nikt z rady Cienia z wyjątkiem Brendola Huxa, gdyż ten jako komendant akademii znał się na wychowaniu dzieci, a to one były przyszłością Imperium. Z kolei Sloane po wydarzeniach na Chandrili musiała się ukrywać i przeżyła tylko dzięki pomocy jednego z więźniów z Aresztu Ashmeada - Brentina Wexleya, który chciał się na niej zemścić za zrobienie z niego mordercy. Ta zdołała mu wyjaśnić, że to sprawka Raxa. Wielka admirał czuła do niego niepohamowaną nienawiść, że podstępem odebrał jej władzę nad Imperium i splugawił jego ideały uciekając się do takich metod. Zamierzała go dopaść. W tym celu udała się na Jakku, gdyż próbowała na własną rękę dowiedzieć się czegoś więcej o swoim doradcy i wiedziała, że to jego rodzinny świat. Była świadkiem jak wszystkie okręty imperialne - te z mgławic jak i te oficjalnie operujące w galaktyce połączyły się nad pustynnym globem.[8]
Upadek
Pod rządami Raxa na Jakku imperialni stali się brutalni i agresywni w stosunku do cywilnych mieszkańców planety oraz fanatycznie oddani nowemu przywódcy. Gallius zawarł z posiadającą wielkie wpływy na Jakku Huttyjką Niimą umowę o dostarczanie mu dzieci z sierocińców tego świata, które wraz z Brendolem Huxem szkolił na bezwzględnych zabójców. Miały one na koncie między innymi zamordowanie Ferrica Obdura. Rax wmówił podwładnym, że pobyt na Jakku ich zahartuje i przygotuje do pokonania Nowej Republiki, lecz tak naprawdę chciał dokonać zniszczenia obu rządów w ramach realizacji Planu Awaryjnego, który został zawczasu przygotowany przez samego Palpatine'a na wypadek swojej śmierci i to właśnie specjalnie do wykonania tego zadania przygotował on Raxa. Zniszczenie republikanów miało nie dopuścić do przejęcia władzy w galaktyce przez nowy rząd, natomiast w mniemaniu imperatora podstawowym celem imperialnych było nie dopuścić do śmierci ich władcy. Sheev bowiem swoje rządy nad galaktyką porównywał go gry shah-tezh, gdzie zbicie najważniejszej figury oznaczało przegraną - to właśnie do niej się porównywał i uważał, iż w przypadku jego śmierci dalsze istnienie Imperium nie miałoby sensu. Gallius po zrealizowaniu Planu Awaryjnego zamierzał udać się w Nieznane Regiony na pokładzie Imperialisa wraz z Huxem i dziećmi. Czekał tam ukryty przez niego superniszczyciel Eclipse, gdzie znajdowały się osoby uznane za całkowicie lojalne przez samego Palpatine'a. Była to domena z której miał zostać stworzony nowy rząd kontynuujący tradycje i ideały Imperium. Kanclerz Rax realizację Planu Awaryjnego mógł zacząć, gdy Jakku zostało zaatakowane przez Nową Republikę. Bitwą w przestrzeni kosmicznej miał dowodzić wielki moff Randd, a na powierzchni generał Borrum. Oboje byli bardzo pewni siebie i przeświadczeni o zwycięstwie. Tuż przed batalią Gallius wygłosił przemowę w której nazywał imperialnych tymi prawymi i sprawiedliwymi, a republikanów barbarzyńskimi najeźdźcami, którzy chcieli zagarnąć galaktykę dla swoich niecnych celów. Jego przemowa wywołała fanatyczną postawę u jego podwładnych podczas samej bitwy, co przysporzyło siłom Nowej Republiki poważnych kłopotów, która pomimo przewagi liczebnej początkowo nie była w stanie przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę, głównie z powodu ostrzału ze strony Ravagera.[9]
Sytuacja zmieniła się dopiero po poświęceniu republikańskiej komodor Kyrsty Agate, która posłużyła się promieniami ściągającymi Concorda do ściągnięcia obu okrętów, by rozbiły się o piaski Jakku. Pozbawiona superniszczyciela flota Imperium zaczęła przegrywać, a kapitanowie gwiezdnych niszczycieli w akcie desperacji próbowali powtórzyć manewr komodor Agate z promieniem ściągającym, co dało jedynie tyle, że na Jakku powstało ogromne skupisko wraków. Wcale nie lepiej dla Imperium bitwa potoczyła się na powierzchni, gdzie republikańska piechota stopniowo parła naprzód pokonując oddziały szturmowców i zdobywając w końcu imperialną bazę. Kiedy trwały walki, Gallius Rax próbował wdrożyć Plan Awaryjny, ale jego zamiary zostały pokrzyżowane przez wielką admirał Rae Sloane oraz Norrę i Brentina Wexleyów. W końcu na Jakku nie została żadna imperialna jednostka i batalia zakończyła się całkowitym zwycięstwem republikanów. Kiedy trwała bitwa, na Chandrili doszło do spotkania Mon Mothmy i Masa Ameddy, który zdołał wydostać się z odciętego Coruscant. Wielki wezyr podpisał Ugodę Galaktyczną oznaczającą akt bezwzględnej kapitulacji Imperium, które na mocy traktatu musiało zaprzestać wszelkich walk i zbrojeń oraz rozwiązać swój rząd. Dekret republikańskiej kanclerz uznawał ocalałych imperialnych oficjeli za przestępców wojennych, ale cywilni funkcjonariusze z rządu Imperium zostali warunkowo ułaskawieni pod warunkiem przestrzegania postanowień Ugody Galaktycznej, a Mas Amedda zachował wolność bez postawienia mu formalnych zarzutów i nadal miał tymczasowo rządzić na zwaśnionym Coruscant pod okiem republikańskich nadzorców. Ugoda Galaktyczna zakończyła galaktyczną wojnę domową, lecz szczątki Imperium nadal kontrolujące swoje terytoria w galaktyce nie zamierzały się poddać licząc na nadejście osobnika, który ich zbawi. Nowej Republice zajęło kolejne miesiące dobicie tych odłamów.[9]
Dziedzictwo
Rae Sloane zajęła miejsce poległego Raxa i wraz z Brendolem Huxem oraz dziećmi udała się Imperialisem w Nieznane Regiony w stronę Eclipse'a docierając do ostatniego superniszczyciela po wielotygodniowej tułaczce. Wielka admirał zadbała również o przesłanie koordynatów do gwiezdnych niszczycieli i kapitanowie, którzy podczas bitwy o Jakku nie posunęli się do samobójczych kroków z promieniem ściągającym, ruszyli w ślad za Imperialisem.[9] Po jakimś czasie niedobitki Imperium spotkały potężnego użytkownika ciemnej strony imieniem Snoke. Pod jego przywództwem zostały zreorganizowane w nowy rząd, który został nazwany Najwyższym Porządkiem. Miał on kontynuować tradycje i ideały Imperium, więc posiadał własne legiony szturmowców, flotę gwiezdnych niszczycieli oraz myśliwce TIE.[10]
Siły zbrojne
Wojska planetarne
Do działań militarnych na powierzchniach planet Imperium wykorzystywało szturmowców. Byli to odziani w białe pancerze poborowi, często wcieleni przymusowo lub ochotnicy. Szturmowcy byli dostosowywani do warunków w jakich przychodziło im walczyć, na piaszczystych Tatooine i Jakku operowali szturmowcy pustynni, na wulkanicznej Sullust walczyli szturmowcy wulkaniczni, a na lodową Hoth wysłano szturmowców śnieżnych. W skład tych legionów wchodzili również zwiadowcy, wykorzystywani do rozpoznań, szturmowcy uderzeniowi, którzy mieli wytrzymywać najcięższy ostrzał i odpowiadać silnym kontratakiem, powietrzni wyposażeni w plecaki skokowe, dzięki którym mogli zajmować górujące nad polem walki pozycje, rakietowi wykorzystujący inteligentne rakiety oraz szturmowcy cienia przystosowani do podchodzenia wrogów z zaskoczenia.
Flota
Flota Imperium stanowiła trzon jego siły militarnej. Jej głównymi statkami były gwiezdne niszczyciele potężnie uzbrojone i przystosowane do transportu wojsk lądowych oraz myśliwców. Doktryna wojenna Imperium zakładała odnoszenie zwycięstw dzięki sile bojowej dużych okrętów wojennych, więc Marynarka Imperialna priorytetowo stawiała na gwiezdne niszczyciele, które były również wspierane przez mniejsze jednostki. Głównie były to krążowniki typu Arquitens.
Siły myśliwskie
Jako myśliwców Imperium używało produkowanych przez Sienar Fleet Systems jednostek typu TIE. Głównym założeniem Imperium w tym obszarze technologii zbrojeniowej była ilość i wynikająca z tego ogromna przewaga liczebna. Imperium liczyło, że w ten sposób pokona lepsze jakościowo wrogie myśliwce, w związku z tym postawiło na TIE produkowane masowo na niespotykaną skalę. Były też niezwykle szybkie i zwrotne, ale pozbawione osłon i słabo uzbrojone, przez co ponosiły spore straty.
Przypisy
Źródła
Stara Republika (25000 – 1032 BBY) • Republika Galaktyczna (1032 – 19 BBY) Inne rządy: Konfederacja Wspólnych Układów • Nowa Unia Separatystów |
