Armia Imperialna

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Przeglądasz kanoniczną wersję tego artykułu.
Przejdź do legendarnej wersji tego artykułu.


Armia Imperialna była formacją zbrojną, którą Imperium Galaktyczne wykorzystywało do walk na powierzchniach planet. Szkolenie kadr odbywało się w różnych akademiach rozsianych po całej galaktyce.

Historia

Początki

Armia Imperialna wywodzi się bezpośrednio od Wielkiej Armii Republiki, która walczyła w wojnach klonów. Kiedy w 19 BBY dotychczasowa Republika została przekształcona w Imperium, służąca jej armia automatycznie stała się siłami zbrojnymi nowo utworzonej galaktycznej monarchii. Pierwszą w historii akcją Armii Imperialnej stała się Wielka Czystka Jedi, którzy zostali okrzyknięci wrogami galaktyki w wyniku intryg Palpatine'a.[4]

Dalsze lata

W początkowych latach istnienia Imperium, jego armia służyła do utrzymywania porządku na kontrolowanych przez rząd planetach i do tłumienia lokalnych buntów, jak na przykład w 14 BBY na Ryloth.[5] Imperialni szybko powołali nowe akademie w całej galaktyce, które miały szkolić kadry zarówno dla armii jak i floty i wpoić kadetom bezwzględną lojalność wobec Imperium, co okazało się nadzwyczaj łatwym zadaniem zwłaszcza na Zewnętrznych Rubieżach, gdzie mieszkańcy borykający się z biedą i zniszczeniami wojennymi postrzegali dołączanie do Imperium jako wybawienie.[6] Gdy w 5 BBY zaczęła się formować zorganizowana Rebelia przeciwko rządom Imperium, Armia Imperialna musiała brać udział w zwalczaniu rodzących się komórek buntu. Największe kłopoty miały wtedy oddziały stacjonujące na Lothalu, gdyż działająca tam komórka rebeliancka (mająca w swoich szeregach dwóch Jedi) była niezwykle skuteczna w krzyżowaniu szyków imperialnym. W 2 BBY Armii Imperialnej przyszło stoczyć pierwszą większą bitwę na planecie Atollon. Dzięki wsparciu potężnych maszyn kroczących oddziałom Imperium udało się pokonać rebeliancką piechotę.[7]

Galaktyczna wojna domowa

Czasy wzmożonych walk dla Armii Imperialnej nadeszły w 0 BBY, gdy Sojusz Rebeliantów zintensyfikował działania przeciwko Imperium. W tym roku oddziałom stacjonującym na Jedhie przyszło toczyć ciężkie walki z radykalnym odłamem rebeliantów - ekstremistami dowodzonymi przez Sawa Gerrerę, którzy byli bardziej brutalni i bezwzględni nawet od samych imperialnych. Ostatecznie stacjonująca tam piechota Imperium poległa, gdy na księżycu przeprowadzono test świeżo ukończonej Gwiazdy Śmierci, a imperialni przełożeni uznali stacjonujących tam piechurów za zbyt mało znaczących, by zawracać sobie głowę ich ewakuacją. Następnie stacjonujący na Eadu Garnizon 975 był zmuszony chronić tamtejszych laboratoriów, gdy oddziały Sojuszu przypuściły atak. Stacjonujące tam oddziały Armii Imperialnej zostały wtedy doszczętnie wybite przez rebeliantów. W końcu nadeszła wielka bitwa o Scarif, która zapoczątkowała konflikt znany jako galaktyczna wojna domowa. Choć stacjonujące tam oddziały Armii Imperialnej miały zdecydowaną przewagę liczebną to ponosiły ciężkie straty od zdecydowanie bardziej walecznych odpowiedników z Sojuszu. Walki wybuchały na kolejnych lądowiskach Cytadeli i były wyrównane, lecz ostatecznie imperialne oddziały nie zdołały powstrzymać rebeliantów przed kradzieżą planów Gwiazdy Śmierci, aż w końcu wszyscy stacjonujący na Scarifie żołnierze Imperium wraz z wrogami zginęli, gdy Wilhuff Tarkin zdecydował się użyć superbroni do zniszczenia Cytadeli.[8]

W tym samym roku oddziałom Armii Imperialnej przyszło wziąć udział jeszcze w wielu akcjach wymierzonych zarówno w rebeliantów jak i w grupy przestępcze. Były to na przykład próby schwytania Leii Organy na Skaradoshu[9] i powstrzymania buntowników przed zniszczeniem fabryki broni Alfa na Cymoon 1,[10] schwytanie Grakkusa na Nar Shaddaa,[11] misja w układzie Anthan,[12] zdobycie bazy paliwowej Sojuszu na Vrogas Vas[13] czy też stłumienie buntu na Shu-Torun.[14] W tym okresie szczególnie wsławił się 99 Oddział Specjalny z Armii Imperialnej, w którym służyli doskonale wyszkoleni i zaprawieni w walce szturmowcy dowodzeni przez Kreela i podlegający bezpośrednio Darthowi Vaderowi. Wpierw rozgromili oni niewielki oddział rebeliantów na Księżycu Duchów, a następnie omal nie powstrzymali wrogów przed staranowaniem blokady Tureen VII, choć było ich jedynie siedmiu na dwustu buntowników. Dzięki mądrej strategii i przy wykorzystaniu odcięcia poszczególnych sektorów Harbingera wybijali każdy napotkany oddział rebeliancki nim zdecydowali się na otwarty atak. Choć ostatecznie nie zdołali powstrzymać planu Sojuszu to udało im się wziąć do niewoli C-3PO.[15]

W 3 ABY Armia Imperialna odniosła największe zwycięstwo w historii, które miało miejsce na lodowej planecie Hoth. Dzięki wsparciu AT-AT, oddziałom szturmowców udało się zdobyć główną kwaterę Sojuszu Rebeliantów.[16] Niedługo później jednak Armia Imperialna poniosła również dość poważną klęskę podczas walk o kontrolę nad Sullustem, gdzie pomimo dziesięciokrotnej przewagi liczebnej, Kompania Zmierzch zadała oddziałom szturmowców dwunastokrotnie większe straty, które w efekcie przegrały walki o Sullust.[17] 4 ABY to okres największej intensyfikacji działań Armii Imperialnej związany z planem ostatecznego zmiażdżenia Rebelii. Najpierw jej oddziały próbowały schwytać Leię Organę na Basteel, Sesidzie i Jaresh, gdy ta wykonywała Operację Żółty Księżyc.[18] Potem nadszedł ostatecznej bitwy galaktycznej wojny domowej na Endorze, gdzie imperator jako pułapkę na rebeliantów zastawił doborowy oddział szturmowców. Ci jednak przegrali batalię z oddziałem Sojuszu i wspomagającymi ich Ewokami, przez co nie zdołali ochronić generatora osłon II Gwiazdy Śmierci, co w efekcie doprowadziło do zniszczenia stacji bojowej.[19] Porażka w bitwie o Endor i śmierć imperatora spowodowały paraliż i rozpad Imperium na frakcje. Jedną z tych frakcji stała się Armia Imperialna, która odtąd musiała toczyć walki z armią Nowej Republiki. Niektórzy imperialni dowódcy chcąc desperacko zachować kontrolę nad swoimi terytoriami, zacisnęli ucisk nad planetami nadal kontrolowanymi przez Imperium, między innymi na Coruscant. Wtedy też część oddziałów armii Imperium miała za zadanie ochraniać naradę ocalałych wysoko postawionych dowódców na Akivie, co skończyło się niepowodzeniem, gdy wybuchło tam powstanie. Przez ten czas oddziały wojsk planetarnych Imperium stoczyły także bitwy o Nalool, o Uyter, o Sevarcos i o Mordal.[20]

Dodatkowo niektórzy imperialni dowódcy kierując się chciwością i żądzą władzy napuszczali na siebie własnych żołnierzy, lecz takie przypadki były zbyt nieliczne, by można było mówić o wewnątrz-imperialnej wojnie domowej.[21] W 5 ABY oddziały Armii Imperialnej poniosły porażkę podczas próby obrony Arkanis i najlepszej akademii, a potem toczyły ciężkie walki z Nową Republiką na Nag Ubdur i w końcu poniosły klęskę na Kashyyyku.[22] Ostatecznie doszło do ostatniej bitwy z udziałem Armii Imperialnej, która miała miejsce na pustynnej planecie Jakku. Imperium poniosło tam kompletną porażkę, która zapieczętowała jego upadek. Imperialne niedobitki wycofały się w Nieznane Regiony.[23]

Spadkobiercy

W Nieznanych Regionach ocalali imperialni pod przywództwem Snoke'a powołali nowy rząd - Najwyższy Porządek. Miał on kontynuować tradycje Imperium i pewnego dnia odzyskać kontrolę nad galaktyką. Posiadał on własną armię będącą bezpośrednim spadkobiercą Armii Imperialnej, te oddziały posiadały zarówno sprzęt ocalały z czasów Imperium jak i własny, samodzielnie zaprojektowany.

Wyposażenie

Broń osobista

Sprzęt wojskowy

Uzbrojenie innego typu

Organizacja

Jednostką Armii Imperialnej walczącą bezpośrednio na pierwszej linii frontu był korpus szturmowców, którego członkowie nosili charakterystyczne białe zbroje. Dowództwo pełnili wyżsi stopniem oficerowie ubrani w oliwkowozielone mundury. Uzupełnienie stanowił personel techniczny zajmujący się obsadą i obsługą sprzętu wojskowego, na przykład załogi maszyn kroczących czy czołgów lub personel baz naziemnych. Członkami personelu wsparcia Armii Imperialnej - który był lekceważony przez dowództwo - były droidy, mechanicy noszący szare skafandry i obsługa ubrana w czarne kombinezony.[25] Naczelne dowództwo w Armii Imperialnej pełnił wielki generał podlegający bezpośrednio imperatorowi i Radzie Najwyższej.

Przypisy

Źródła

Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Armia_Imperialna&oldid=492421”