Jacht gwiezdny typu Punworcca 116

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Jacht gwiezdny typu
Punworcca 116
Podstawowe dane
Producent: Huppla Pasa Tisc Shipwrights Collective[1]
Rodzaj: Jacht kosmiczny
Specyfikacja techniczna
Długość:
  • 16,76 m[2][3]
  • 105,16 m (z rozłożonym żaglem)
Wysokość: 4,8 m[1]
Szerokość: 4,6 m[1]
Silniki:
Przyspieszenie maksymalne:
Prędkość w atmosferze: 1600 km/h[1]
Hipernapęd: Klasy 1,5[1]
Uzbrojenie: 84 emitery promieni ściągająco-odpychających[1]
Osłony: Trójwarstwowy generator osłon
Różne
Załoga:
  • 1-2 osoby[1]
    • Pilot
    • Drugi pilot (opcjonalnie)
Pasażerowie: 11 osób[1]
Ładowność: 240 kg
Cena: 35 700 cr
Rola: Transportowiec osobisty
Właściciele: Hrabia Dooku
Przynależność: Konfederacja Niezależnych Systemów



Jacht gwiezdny typu Punworcca 116 był niewielkim jachtem produkowanym przez firmę Huppla Pasa Tisc Shipwrights Collective w ostatnich latach istnienia Republiki Galaktycznej. Jeden silnie zmodyfikowany egzemplarz tego pojazdu należał do hrabiego Dooku.

Historia

Historia żaglowców typu Punworcca 116 sięga ponad 10 lat przed wybuchem wojen klonów, kiedy to hrabia Dooku podróżował razem z Poggle'em Mniejszym na Geonosis. Były Jedi tak zaimponował arcyksięciu znajomością starożytnych geonosjańskich technik budowy statków, że ten zdecydował się podarować hrabiemu nowy model żaglowca Punworcca 116, jako okazanie dobrych chęci przed zawarciem współpracy.

Dooku miał okazję użyć swojego nowego statku m. in. podczas ewakuacji z Geonosis. Gdy siły republikańskie zmusiły armię Separatystów do odwrotu, hrabia zdołał uciec z powierzchni planety swoim jachtem. Następnie zgubił goniące go myśliwce Jedi w polu asteroid i uruchomił hipernapęd, w celu dotarcia do Coruscant.

Podczas samego konfliktu, Dooku używał jachtu jeszcze co najmniej kilkakrotnie.

Charakterystyka

Największą różnicą pomiędzy standardowym żaglowcem Punworcca 116, a modelem posiadanym przez Dooku był brak żagla u typowego modelu. Odbijało się to znacznie na parametrach maszyny, gdyż wtedy napęd jachtu stanowiły wyłącznie silniki repulsorowe. Statek posiadał co prawda jeszcze zapasowy silnik jonowy, ale ten był używany wyłącznie podczas awarii głównych systemów napędowych. Standardowy jacht był zazwyczaj wykorzystywany tylko do podróży w obrębie jednego układu planetarnego. Posiadał jednak mimo to hipernapęd.

Wersja posiadana przez hrabiego miała zamontowany żagiel, kilkakrotnie większy od samej maszyny. Zwiększał on znacznie jej przyspieszenie (ponad 30-krotnie w porównaniu z tradycyjnym modelem), jak również komfort podróży. Podczas lotu w kosmosie nie było wewnątrz statku słychać żadnych odgłosów silników. Ponadto maszyna posiadała silny generator osłon, który tworzył trójwarstwową powłokę ochronną wokół pojazdu i 84 miniaturowe emitery promienia ściągającego, których zadaniem było odpychanie i usuwanie z drogi wszelkich przeszkód, np. małych asteroid, pomaganie przy manewrowaniu oraz utrudnianie lotu wrogim jednostkom.

Wnętrze pojazdu było bardzo luksusowe i miało za zadanie zapewnić maksymalną wygodę podróży. Oprócz kajut dla pasażerów i innych podstawowych pomieszczeń, znajdowała się tam nawet mała biblioteka. Zapasy znajdujące się na statku wystarczyły typowo na tygodniowy lot.

Załogę statku stanowiło normalnie dwóch pilotów. Urządzenia pokładowe były jednak tak skonstruowane, że statek mógł prowadzić zaledwie jeden droid FA-4. Istniała również możliwość sterowania maszyną z głównego pomieszczenia jednostki, co umożliwiało usunięcie kabiny pilota i zastąpienie ją na przykład działem lub zestawem czujników. Charakterystyczne dla geonosjańskich pojazdów było zastosowanie przyrządów dostosowanych do fizjologii tych istot, takich jak symulatory zapachów pełniące funkcje diagnostyczne.

Przypisy

Źródła