Utapau/Legendy

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Przejdź do wersji kanonicznej.
Przeglądasz legendarną wersję tego artykułu.


Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.

Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych.

Życie wydaje się prostsze, kiedy coś naprawiasz.

Ten artykuł wymaga dopracowania.

Prosimy, dopracuj go pod względem języka i formy, korzystając z zaleceń edycyjnych. W tym artykule należy: podzielić tekst na sekcje i zamienić czas teraźniejszy na przeszły..

Utapau
Astrografia
Region: Zewnętrzne Rubieże
Sektor: Tarabba
Układ: Utapau
Gwiazda: 1
Księżyce: 9
Współrzędne: N-19
Długość dnia: 27 godzin
Długość roku: 351 dni
Geografia
Typ: Skalista
Średnica: 12 900 km
Atmosfera: Tlenowa
Klimat: Wietrzny
Grawitacja: Standardowa
Dominujący krajobraz:
  • Łąki
  • kaniony
  • leje
  • groty
  • podziemne oceany
Woda: 0,9%
Społeczeństwo i inne
Języki:
Rząd: Komitet Utapau
Ludność: 95 milionów
Struktura demograficzna:
Główne miasta: Pau City
Przynależność: Konfederacja Niezależnych Systemów




Utapau to planeta w Zewnętrznych Rubieżach, w sektorze Tarabba, w systemie pojedynczej gwiazdy, 51 000 lat świetlnych od centrum galaktyki na Rimmańskim Szlaku Handlowym.

Charakterystyka

Planetę obiegało 9 księżyców powodując silne ruchy pływowe. W jej skład wchodziło małe metaliczne jądro, skalisty płaszcz, skorupa z miękkiej skały wapiennej i wiele małych kontynentów. Na powierzchni było poniżej 0,9% wody, za to całą planetę otaczał podziemny ocean bogaty w minerały. Populacja wynosiła 95 milionów mieszkańców. Ten prawie pustynny świat omiatany potężnymi wichurami, był kiedyś oceanicznym rajem, jednak silne ruchy pływowe oceanu spowodowały korozję słabych skał powierzchniowych i woda spłynęła pod powierzchnię w system tuneli i jaskiń krasowych, powodując osuwanie się ziemi i tworzenie charakterystycznych zapadlisk, którymi usiana była "porowata" powierzchnia planety. Na dnie głębokich zapadlisk często można było spotkać jeziora życiodajnej wody.

To tu nocą wypełzały z jaskiń i korytarzy mieszkańcy planety, aby pożywić się i polować. Dzięki wodzie dna zapadlisk były dość bogate w różne formy roślin, od mchów i porostów po bardziej złożone organizmy. Nimi pożywiał się najbardziej znany przedstawiciel fauny Utapau - varactyl - zimnokrwisty jaszczur o długości ciała do 15 metrów (z czego ogon dochodzi do 10 metrów) i wysokości w kłębie do 4 metrów. Prowadził dzienny tryb życia, gdzie wykorzystywał promienie słoneczne do ogrzewania ciała. Jaszczury są dobrze przystosowane do środowiska. Pięciopalczaste łapy zakończone potężnymi zakrzywionymi pazurami, silne kończyny i ogon umożliwiały im karkołomne wspinaczki w poszukiwaniu pożywienia, roślin porastających pionowe ściany zapadlisk. Doskonale pływały, skóra pokryta łuskami bardzo dobrze zabezpieczała ciało przed wpływem wody. Łuski w okolicach głowy przekształciły się w pióra służące do zastraszenia przeciwnika, a także do rytuałów godowych. Samice posiadały grzebień wyrostków kostnych na ogonie potrzebny w przypadku obrony gniazda przed drapieżnikami. Samce miały wyrostki kostne na grzbiecie wykorzystywane tylko w czasie godów. W nocy varactyle stawały się powolne. W celu ochrony przed drapieżnikami gromadziły się w stada ogrzewając się nawzajem i chroniąc gniazda z jajami. Uważało się, że olbrzymi potwór nos, wodny mieszkaniec dolnych partii zapadlisk, z głową zakończoną czterema rogami, parą dużych oczu i szczelinowymi powiekami, był spokrewniony z varactylem.

Drugim co do popularności zwierzęciem Utapau był dactyllion. Ten latający gad drapieżnik wysoki na 4 metry, o czterech nogach i parze błoniastych skrzydeł o rozpiętości do 24 metrów wywodził się z najstarszych czasów historii planety. Dactilliony żyły samotnie w zapadliskach, gdzie żywiły się rybami grotto, małymi stworzeniami, jajami i padliną. Wykorzystywały kończyny do wspinaczki po ścianach, a skrzydła do latania w gwałtownej termice zapadliska. W okresie godów wyruszały na powierzchnię w poszukiwaniu partnerów. Jak zwykle to bywało, dwa najważniejsze gatunki, varactyl i dactillion, przyczyniły się do rozwoju życia inteligentnego na planecie.

Historia

Przedstawiciel rasy Pau'an (senator Tion Medon.

Uważa się, że istoty inteligentne, humanoidzi, skolonizowały Utapau około 57 000 lat temu, czyli o wiele wcześniej niż powstanie Republiki. Przez wiele lat planeta pozostawała na uboczu, zapomniana. W tym czasie z pierwotnych kolonistów wyewoluowały dwie pokrewne rasy, długowiecznych, wysokich (1,9 m) i szczupłych Pau'an, oraz niskich (1,22 m), krępych Utaian. Niewiele wiadomo o zamierzchłych czasach cywilizacji Utapau. Istnieje nawet teoria, że Zakon Jedi mógł być założony właśnie tutaj. Sprzyjało temu właśnie "zapomnienie" planety, jej położenie w odległych regionach, na uboczu. Dopiero kilkadziesiąt lat przed wojnami klonów kompanie górnicze odkryły bogate zasoby mineralne podziemnego oceanu i rozpoczął się ponownie "złoty wiek" planety. Ale zanim to nastąpiło mieszkańcy musieli przeżyć burzliwe losy planety, zdani na własne siły.

Tak oto wysocy i smukli Pau'anie stali się mieszkańcami równin, gdzie okiełznali siły wiatru, Utai zaś znaleźli dom wśród tuneli i jaskiń pod powierzchnią, gdzie udomowili najpierw dactilliony i wkrótce potem varactyle jako zwierzęta pociągowe. Zniknięcie wody z powierzchni zmusiło dumnych Pau'an do poszukiwania jej pod ziemią, a więc do nawiązania bliskich kontaktów z Utai. Wymiana maszyn napędzanych wiatrem za zwierzęta pociągowe dała początek rozwiniętej cywilizacji, stworzenia porządku społecznego, wybudowania miast i fabryk pod powierzchnią planety. Taką oto cywilizację, wykorzystującą kość, w tym i skamieniałą, w architekturze, gdyż drzewa na Utapau nie rosną, "odkryli" na nowo współcześni mieszkańcy Republiki. Podpisanie odpowiednich traktatów umożliwiło rozpoczęcie dochodowych operacji wydobycia surowców z podziemnego oceanu.

Utapau - powierzchnia.

Społeczeństwo Utapau składało się z dwóch klas. Pau byli przywódcami i zajmowali się administracją, zaś Utai stworzyli warstwę robotników. Szczupli, o bladej, pomarszczonej, wysuszonej twarzy z ciemnymi oczami i ostrymi zębami w dwóch rzędach Pau, żywiący się surowym mięsem, ubierali się w długie szaty zakrywające całe ciało za wyjątkiem twarzy. Mniejsi Utai z szeroko rozstawionymi oczami preferowali stroje bardziej praktyczne do wykonywanej pracy. To oni zajmowali się wydobyciem surowców, hodowlą, aż po pilotowanie myśliwców, ale nie uskarżali się, ponieważ taki wybrali styl życia. Wpływa na to zapewne miał dość krótki czas życia "Niskich", jak zwykli nazywać ich wyżsi bracia. Długowieczni Pau'anie zaś przez wiele lat toczyli spory i walki o wyższość poszczególnych rodów. Ale gdy żyje się stulecia, najważniejsza jest genealogia. Sprzyjało temu także odizolowanie poszczególnych skupisk mieszkańców. Mimo varactyli i dactillionów kontakty z powodów naturalnych musiały być ograniczone. Dopiero rozwój technologii, jej zakup spoza planety, zacieśnił kontakty pomiędzy miastami. Tion Medon stał się tym, któremu po latach walk udało się zjednoczyć ludność planety pod wspólnym rządem. Na czele Utapau stanęła rada największych rodów, stolicą zostało Pau City, a społeczność zaczęła rozkwitać. Tak było do czasu wojen klonów.

Ironicznie odosobnienie i neutralność planety stały się jej zgubą. Generał Grievous zdobył planetę, która mogła się bronić jedynie przy pomocy niewielkiej floty dreadnaughtów, flotylli myśliwców Porax-38 (P-38) pilotowanych przez Utai oraz niewielkich sił naziemnych Pau7 uzbrojonych w karabiny blasterowe Zenuti Arms HB-9 i siły "powietrzne" dactillionów. Tutaj Separatyści postanowili zbudować tajne centrum dowodzenia. Po wymordowaniu rady ostatnim liderem Utapau został wpływowy administrator głównego portu kosmicznego w Pau City Tion Medon, pełniący tę funkcję od ponad dwustu lat, bezpośredni potomek Tiona Medona. Na jego barki spadła odpowiedzialność za ludność. On to kazał ukryć myśliwce i stworzył zalążek sił partyzanckich, a przed Separatystami ugiął kolana. Jego pomocnikiem stał się Lampay Fay ze znamienitego rodu, który podpisał pierwsze międzyplanetarne umowy handlowe Utapau z Republiką. Separatyści w celu wzmocnienia sił obronnych planety oprócz osadzenia na górnych poziomach Pau City okrętu dowodzenia wypełnionego tysiącami różnorodnych droidów bojowych, uruchomiły lokalną produkcję uzbrojenia, w tym myśliwców Mankvim-814.

Utapau.

Pod koniec wojen klonów, po bitwie nad Coruscant, generał Grievous wraz z Radą Separatystów przeniósł centrum dowodzenia na Utapau. Tutaj został wyśledzony po przechwyceniu poczty dyplomatycznej z Utapau przez dwóch żołnierzy Wielkiej Armii Republiki , klony Null ARC, N-6 i N-9. Mimo natychmiastowej reakcji Jediipomk; i Wielkiego Kanclerza, Radzie Separatystów udało się umknąć. Dla Grievousa los nie był już tak łaskawy, zginął z ręki mistrza Jedi Obi-Wana Kenobiego, a droidy zostały pokonane przez dwie brygady wojsk Republiki i siły lokalne pod wodzą Tiona Medona. Radość ze zwycięstwa na Utapau nie trwała długo. Po wydaniu rozkazu 66 i unieszkodliwieniu Obi-Wana, siły Republiki stały się siłami okupacyjnymi, a mieszkańcy planety znowu znaleźli się "w niewoli" stanu wojennego Imperium Galaktycznego. Miłujący pokój Tion Medon został aresztowany. Tym razem nie udało się ukryć myśliwców i broni...

Ciekawostki

Źródła

Źródło: „https://ossus.pl/index.php?title=Utapau/Legendy&oldid=500024”