All Terrain Scout Transport/Legendy
|
|
|
|
| AT-ST |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Pełna nazwa: | All Terrain Scout Transport |
| Producent: | |
| Rodzaj: | Maszyna krocząca |
| Specyfikacja techniczna | |
| Wysokość: | 8,6 m[2] |
| Prędkość w atmosferze: | 90 km/h[3] |
| Uzbrojenie: |
|
| Różne | |
| Załoga: | |
| Przynależność: | |
AT-ST, czyli All Terrain Scout Transport (zwiadowczy transporter terenowy) to dwunożna maszyna krocząca, używana pod koniec wojen klonów przez Starą Republikę, a potem przez Imperium Galaktyczne.
Historia
- AT-ST nie będą już wykorzystywane na planetach zasobnych w drzewa lub inne znane przeszkody, takie jak posługujące się kamieniami prymitywy.[5]
- — Fragment imperialnego podręcznika z okresu po bitwie o Endor.
Pojazd został zaprojektowany przez inżynierów z Rothana Heavy Engineering jako rozwinięcie AT-XT i AT-PT. Wczesne modele AT-ST były używane przez Wielką Armię Republiki podczas późniejszych potyczek wojen klonów - tych samych, w których używano innych maszyn kroczących, AT-RT i AT-AP.
Imperium Galaktyczne stosowało AT-ST przy patrolowaniu wrogich terenów, rozpoznaniu, ściganiu uciekinierów i eskortowaniu innych jednostek. Podczas bitwy o Hoth AT-ST zostały użyte do osłaniania większych maszyn AT-AT. Transportery zwiadowcze wykorzystane na Hoth lekko różniły się od późniejszych modeli. Miały trochę dłuższe lufy działek, a moduł kabiny miał nieco inny kształt, niż w późniejszej wersji. Maszyny kroczące zostały wykorzystane również w trakcie bitwy o Endor, w której jednak co najmniej kilka z nich wpadło w pułapki Ewoków i zostało zniszczonych, a całe starcie zakończyło się porażką Imperium.
W późniejszym czasie niektóre z tych pojazdów znalazły się na służbie Nowej Republiki, między innymi w bitwie o Gyndine.
Charakterystyka
AT-ST miał 8,6 metra wysokości i wyposażony był w zamontowane pod kabiną podwójne działko blasterowe, wyrzutnię granatów po lewej stronie "głowy" i lekki blaster po prawej. Zasięg głównych działek wynosił około 2 kilometry[3], więc używano ich głównie do niszczenia pojazdów, podczas gdy pozostała broń służyła jako osłona ogniowa bliskiego zasięgu. Do wyposażenia transportera należało również urządzenie zakłócające komunikację.
Na prostym i równym podłożu AT-ST mógł osiągać prędkość nawet około 90 kilometrów na godzinę. Wykorzystanie smuklejszych nóg co prawda zwiększało zwinność transportera względem AT-PT, lecz zmniejszało jego stabilność pomimo zainstalowania stabilizatora żyroskopowego. Ponadto stopy maszyny wyposażono w czujniki, pozwalające na dostosowanie kroku do terenu, a także pazury do przecinania drutu i innych przeszkód. Choć pojazd był bardziej mobilny od AT-AT (mógł przemieszczać się przez niedostępne dla nich kaniony czy lasy), dwunożność była jego zasadniczą wadą przy nierównym lub kamienistym podłożu, kiedy AT-ST mógł stracić równowagę i się przewrócić. Ponadto układ napędowy, umieszczony bezpośrednio pod kabiną, był dość słabo opancerzony, przez co maszynę można było stosunkowo łatwo uszkodzić i wyeliminować z pola walki, jeśli agresorowi udało się podejść wystarczająco blisko unikając ostrzału. W związku z tym operowanie w terenie dającym dobrą osłonę jednostkom piechoty (jak las lub zabudowania) powodowało duże straty wśród tych pojazdów. Ponadto były one za małe, by mieścić własne generatory mocy, więc wykorzystywały ograniczające ich zasięg ogniwa.
Na równym terenie AT-ST mógł poruszać się jedynie przy pomocy komputera, a tryb zwiadowczy pozwalał na automatyczne ostrzeliwanie wszystkich pobliskich ruchomych obiektów, które nie posiadały odpowiedniego transpondera. Na trudniejszym terenie maszyna wymagała jednak obecności pilota. Drugim członkiem załogi był strzelec, także siedzący w obrotowej kabinie, pozwalającej na prowadzenie ostrzału w zakresie niemal 240 stopni[2], niezależnie od kierunku poruszania się. Precyzję umożliwiał system celowniczy w formie holoprojekcji, dający pełen ogląd pola walki. Właz umieszczony był na szczycie kabiny, aby utrudnić dostanie się do transportera siłom wroga. Najczęściej wchodziło się do niego ze specjalnych rusztowań, w które były wyposażone bazy lądowe, niemniej jednak odpowiednio rozmieszczone uchwyty i podpory umożliwiały dostęp także bezpośrednio z ziemi.
Istniał również usprawniony wariant maszyny, All Terrain Scout Transport/Assault, o mocniejszym uzbrojeniu i opancerzeniu.
Ciekawostki
- Członkowie załogi AT-ST, których można zobaczyć w Powrocie Jedi, to reżyser Richard Marquand i producent Robert Watts.
Modele
- AMT/ERTL
- AT-ST(AMT-8734) - skala 1:54, model plastikowy
- AT-ST Walker(AMT-38302) - skala 1:54, model plastikowy
Przypisy
- ↑ Databank (pierwszy)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 The New Essential Guide to Vehicles and Vessels
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Ilustrowany przewodnik po statkach, okrętach i pojazdach Gwiezdnych wojen
- ↑ Agenci chaosu II: Zmierzch Jedi
- ↑ AT-STs will no longer be deployed on planets with an abundance of trees or other known obstacles such as rock-wielding primitives. - The New Essential Guide to Vehicles and Vessels, s. 13.
Źródła
