Nien Nunb
|
|
|
 |
Być może w archiwach są braki.
Ten artykuł wymaga poszerzenia. Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych. |
| Nien Nunb |
| Data i miejsce śmierci: | 35 ABY, Tantive IV[1] |
| Miejsce pochodzenia: | Sullust[2] |
| Rasa: | Sullustanin |
| Wzrost: | 160 cm |
| Kolor oczu: | Czarne |
| Kolor skóry: | Różowa |
| Przynależność: | |
| Profesja: |
Nien Nunb był sullustańskim przemytnikiem, a następnie pilotem Rebelii. Jego największym dokonaniem było zniszczenie — wraz z Lando Calrissianem — drugiej Gwiazdy Śmierci.
Biografia
Przystąpienie do Sojuszu
W pewnym okresie życia Nien porzucił karierę przemytnika i dołączył do Sojuszu Rebeliantów. Mimo to nadal się wyrażał jak przemytnik i zachowywał się jakby porzucił tę profesję zaledwie wczoraj, jednak robił to tylko dla żartów. Tak naprawdę był bardzo oddany rebelianckiej sprawie.[3] Jedną z jego pierwszych misji była pomoc księżniczce Leii w uratowaniu ocalałych mieszkańców Alderaanu.[4]
Kobaltowy Front
W roku 3 ABY Nien przebywał na macierzystej planecie jako przywódca Kobaltowego Frontu, który początkowo był stowarzyszeniem robotników pracujących w fabrykach Sullust, z czasem stając się sullustańskim ruchem oporu przeciwko Imperium. Pod jego dowództwem, Kobaltowy Front przeprowadził wiele aktów sabotażu i ataków na imperialne cele, w wyniku czego Nunb stał się obiektem poszukiwań, co sprowadziło na mieszkańców planety większą inwigilację. Gdy na Sullust przybyła Kompania Zmierzch, która zaatakowała Inyusu Tor, Nien Nunb podczas drugiego dnia bitwy uratował dowodzącego rebeliancką kompanią sierżanta Hazrama Namira z rąk SP-475. Zaprowadził go do kantyny wewnątrz jaskini. Sullustanin podszedł do niewielkiej kuchenki i ukrytymi za chłodziarką schodami zeszli na dół. Nunb przemówił do zgromadzonych tam osób, sięgnął do torby i rozdał im racje żywnościowe i saszetki z bactą, za co ci byli mu dozgonnie wdzięczni. Następnie Nien przestrzelił Namirowi kajdanki i wyprowadził z kantyny. Udali się do dormitorium w bloku mieszkalnym, gdzie również oczekiwali potrzebujący pomocy, której Nien ponownie udzielił, gdy weszła nowa grupa cywili, którzy mieli do czynienia ze szturmowcami na Szybkim Rynku. Następną godzinę, Nunb i Namir zajmowali się opatrywaniem rannych. Następnie poszli do publicznej łaźni. Tam także byli nieszczęśnicy, zgromadzeni wokół basenu. Obaj rebelianci natychmiast wzięli się za pomaganie potrzebującym. Przez całą noc krążyli po podobnych placówkach, gdzie udzielali wsparcia. W końcu udali się do wykutego w skale jaskini hangaru, gdzie oczekiwali kompani Niena z Kobaltowego Frontu. Tam Namir miał rozmowę z Corjentain o obecnej sytuacji na Sullust i o zamieszaniu, jakie wywołało przybycie Kompanii Zmierzch.[5]
Operacja Żółty Księżyc
Niedługo przed bitwa o Endor, Nunb wziął udział w zaplanowanej przez Leię Operacji Żółty Księżyc. Misja ta miała na celu odwrócenie uwagi Imperium od koncentracji sił Rebelii nad Sullustem. Leia chciała do tego wykorzystać sektor Corva leżący na przeciwnym krańcu galaktyki od Sullustu. Zamierzała umieścić tam boje sygnałowe nadające rozszyfrowane już przez imperialnych kody. Mimo, że wiązało się to z ryzykiem wciągnięcia w pułapkę statków, które otrzymają sygnał, księżniczka z ciężkim sumieniem była gotowa je poświęcić. Na tą misję oddział złożony z Niena, Leii, mechanika Antrota, specjalistki od łączności Kidi Aleri i wybranego przez generała Madine'a komandosa, majora Lokmarchy poleciał statkiem Nunba Mellcrawlerem.[3]
Pierwszym przystankiem była planeta Basteel. Była niemal w całości pasmem górskim, mało tam było płaskich powierzchni. Mieszkańcy tam żyli w wydrążonych w skale tunelach. Nien wylądował tam w kanionie znajdującym się w największym mieście Basteelu, Eladro City. Sullustanin został na statku, a reszta oddziału poszła zamontować boję sygnałową na szczycie jednego ze skalnych kominów. W tym czasie Nien miał do czynienia ze szturmowcami, którzy przeszukiwali tunele i przez to długo nie mógł polecieć po innych. W dodatku, potem nie mógł ich wywołać. Jednak w końcu udało mu się ich odnaleźć i ocalić od zamarznięcia.[3]
Następnym celem podróży była planeta Sesid. Był to wodny świat, który pełnił rolę kurortu wypoczynkowego. Po wylądowaniu, Nien odłączył się od reszty oddziału i poszedł do kantyny, by zgromadzić dane wywiadowcze i napić się jakiegoś miejscowego trunku. Potem wyruszył Mellcrawlerem na orbitę, gdzie czekał na pozostałych. Przybyli oni na pokładzie kapsuły.[3]
Trzecią planetą, na którą musieli się udać był rolniczy Jaresh. Nien zabrał stamtąd cały ładunek skoncentrowanego nawozu. Liczył, że na ojczystej planecie dużo na nim zarobi. Nagle Mellcrawler został zaatakowany przez gwiezdny niszczyciel Shieldmaiden. Dzięki dużym umiejętnościom pilotażu i świetnemu manewrowi, Nien zdołał umknąć imperialnym.[3]
Ostatnim miejscem, na które oddział Leii się udał, był Żółty Księżyc. Był jednym z księżyców planety Galaan. Jednak już wtedy księżniczka zmieniła plany. Gdy tylko wszystkie statki, które odebrały sygnał, dotarły na miejsce, ta ostrzegła ich, że byli tylko częścią większego planu i są w niebezpieczeństwie. Kazała im uciekać. Gdy skończyła przekaz, nad Galaan znowu wleciał niszczyciel Shieldmaiden. Tym razem Mellcrawler został schwytany i Nien wraz z pozostałymi dostał się do niewoli. Jednak dzięki majorowi Lokmarsze, który poświęcił życie, by wysłać potężny impuls elektromagnetyczny, Nien i pozostali wydostali się z cel. Gdy się spotkali, Leia przebrała się za imperialną kapitan Khione i kazała reszcie udawać więźniów. Miała to być przykrywka, zanim dotrą do hangaru. Gdy już tam doszli, natknęli się na oddział szturmowców i wywiązała się walka. Leia, Nien i Kidi udali się pokład promu typu Lambda Tydirium, a Antrot udał się na Mellcrawlera i z kajdankami na rękach poderwał statek Niena do góry, dokonując samobójczego ataku i niszcząc hangar Shieldmaidena. Natomiast Nien, pilotując Tydirium udał się wraz z resztą kompanów do floty Sojuszu.[3]
Bitwa o Endor
W roku 4 ABY Sullustanin został wyznaczony do ataku na Drugą Gwiazdę Śmierci. Jako drugi pilot leciał wraz z Lando Calrissianem Millennium Falconem i w bitwie o Endor pomógł zniszczyć stację bojową. Gdy flota rebeliantów wleciała nad lesisty księżyc, to Nien zauważył, że pole ochronne Gwiazdy Śmierci jest nadal aktywne i Lando nakazał zawrócić. Wpadli jednak na flotę najlepszych jednostek Imperium i tak zaczęła się ostateczna bitwa galaktycznej wojny domowej. Gdy oddział Hana Solo wyłączył pole ochronne, Falcon wraz z Lando i Nienem wleciał do wnętrza stacji i zniszczył jej główny reaktor. Po bitwie Nunb wraz z pozostałymi rebeliantami świętował zwycięstwo na powierzchni Endora.[6]
Bitwa o Naboo
20 dni po walkach nad Endorem, Nien wraz z Lando na pokładzie Mellcrawlera II wyruszył na czele rebelianckiego oddziału na Naboo, by pomóc Leii, porucznik Bey i królowej Sorunie powstrzymać imperialnych przed zniszczeniem planety w ramach kary za sprzeciwianie się Palpatine'owi. Misja zakończyła się powodzeniem.[7]
Późniejsze życie
W 34 ABY Nien był pilotem Ruchu Oporu założonego przez Leię. Organizacja ta walczyła z Najwyższym Porządkiem, który wyrósł na gruzach Imperium i był jego spadkobiercą. Za sterami X-winga wziął udział w bitwie o Bazę Starkiller. Zakończyła się ona sukcesem Ruchu Oporu i superbroń Najwyższego Porządku została zniszczona.[8]
Jakiś czas później brał udział w ewakuacji z D'Qar, a potem wraz z pozostałymi żołnierzami Ruchu Oporu uciekał na pokładzie Millenium Falcona z opuszczonej rebelianckiej placówki na Crait.[9]
Śmierć
W 35 ABY Nien brał udział w bitwie w atmosferze planety Exegol za sterami Tantive IV. Gdy Palpatine uwolnił błyskawice Mocy, korweta straciła zasilanie i rozbiła się o powierzchnię, zaś Sullustanin stracił życie.[1][2]
