Bombardowanie orbitalne
|
|
Bombardowanie orbitalne to jedna z najbardziej znanych metod walki kosmicznej, stosowana na przestrzeni wielu tysiącleci. Bombardowanie było najczęściej przeprowadzane przy pomocy turbolaserów instalowanych na okrętach liniowych. W czasie wojen wykorzystywano je wszędzie tam, gdzie atak naziemny nie dawał gwarancji powodzenia, bądź też celem działań było zadanie precyzyjnego uderzenia na wybraną konstrukcję, lub całkowite zniszczenie zasobów militarnych przeciwnika. Precyzyjnego ostrzału z orbity mogli jednak dokonać tylko doświadczeni strzelcy, gdyż zwykła załoga najczęściej nie posiadała wystarczających umiejętności, by dobrze przeprowadzić atak.
Ekstremalnym wariantem tej taktyki było Base Delta Zero (tym kodem określano atak w czasach wojen klonów; wcześniej używana nazwa nie jest znana), który polegał na całkowitym unicestwieniu życia na ostrzeliwanej planecie.
Historia wykorzystania
- Palcie powierzchnię, dopóki nie pozostanie na niej nic żywego.[1]
- - Darth Vader do jednego ze swoich podwładnych
Pierwsze wzmianki o bombardowaniu orbitalnym pojawiły się, gdy wojowniczy lud Mandalorian napadł na planety Republiki. Wkrótce potem, w trakcie wojny domowej Jedi, taktyka ta stała się domeną odrodzonego Imperium Sithów pod przywództwem Dartha Malaka, który spopielili w ten sposób powierzchnię Telos IV i unicestwili planetarne miasto Taris.
Bombardowanie orbitalne powróciło do bitewnego kanonu cztery tysiące lat później, wraz z wybuchem wojen klonów i było stosowane zarówno przez Republikę, jak i Konfederację Niezależnych Systemów, między innymi w bitwie o Saleucami oraz ataku generała Grievousa na planetę Humbarine. W czasie panowania Imperium Galaktycznego bombardowanie orbitalne stało się jedną z podstawowych metod walki ze sprzeciwem wobec władzy, który później przybrał formę Sojuszu Rebeliantów. Użyto go między innymi przeciwko światom takim jak Kashyyyk, Toprawa, Ralltiir, Jabiim czy Shalam.
Efekt psychologiczny jaki wywoływała ta taktyka doskonale wpisywał się w Doktrynę Tarkina, zgodnie z którą Imperium mogło osiągać zamierzone cele dzięki samemu tylko widokowi Gwiezdnego Niszczyciela unoszącego się na orbicie planety. Z drugiej strony podczas galaktycznej wojny domowej pojawiły się skuteczne metody odpowiedzi na bombardowania orbitalne, bowiem na wielu światach instalowano planetarne turbolasery, działa jonowe i potężne tarcze ochronne. Często zatem bombardowanie poprzedzały akcje oddziałów specjalnych, mające na celu sabotaż systemów obronnych. W trakcie bitwy o Hoth to właśnie tarcza planetarna chroniąca Bazę Echo powstrzymała Lorda Vadera przed zaatakowaniem planety z pokładu superniszczyciela Executor.
Po zwycięstwie Rebeliantów i powołaniu do życia Nowej Republiki, dowódcy jej floty odeszli od taktyki bombardowania orbitalnego ze względu na zbyt wysokie straty wśród ludności cywilnej. W roku 28 ABY, podczas bitwy o Borleias, zastosowano ją jednak ponownie, tym razem przeciwko Yuuzhan Vongom, których ostrzelał superniszczyciel Lusankya. Dwanaście lat później bombardowanie orbitalne zostało jeszcze raz użyte przeciwko planecie Kashyyyk. Ataku dokonały dalekosiężne turbolasery okrętu flagowego Jacena Solo, Anakina Solo, co zaowocowało spaleniem się gigantycznych połaci lasu wroshyrów.
Ciekawostki
- Bombardowanie orbitalne to jedna ze strategii, które można wykorzystać w grach Rebellion, Empire at War: Forces of Corruption oraz Battlefront.
Przypisy
- ↑ Scorch the surface, until nothing is left alive. - W cieniu ojców
Źródła
- Knights of the Old Republic
- Battlefront
- Battlefront II
- Czarny Lord: Narodziny Dartha Vadera
- Empire at War: Forces of Corruption
- W cieniu ojców
- Rebellion (gra wideo)
- Imperium kontratakuje (Pierwsze pojawienie)
- Linie wroga I: Powrót Rebelii
- Dziedzictwo Mocy VI: Piekło
- Who's Who: Imperial Grand Admirals
