Eskadra Upiorów

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych.

Eskadra Upiorów
Data założenia 5 ABY
Dowódca/Dowódcy Wedge Antilles
Kwatera główna Chandrila
Wybitni członkowie
Wyposażenie
Przynależność Nowa Republika



Eskadra Upiorów była jednostką myśliwską Nowej Republiki utworzoną przez Wedge'a Antillesa w 5 ABY. Jej piloci latali głównie na X-wingach, a chrzest bojowy nastąpił podczas bitwy o Kashyyyk.

Historia

Eskadra Upiorów została założona w roku 5 ABY, niedługi czas po powstaniu na Akivie z inicjatywy kapitana Antillesa, który zebrał grupę weteranów z wielu bitew galaktycznej wojny domowej, którzy byli niedobitkami z innych jednostek. Ci ludzie uważani byli za szaleńców i wykolejeńców, lecz bardzo dobrze znali się na sztuce pilotażu. Zdecydowana większość z nich powinna była już odejść na emeryturę. Jedynym młodzieńcem, który miał stać się członkiem Eskadry Upiorów był nastoletni Temmin Wexley, którego Antilles osobiście szkolił. Gdy Wedge dowiedział się, że Leia Organa postanowiła samowolnie wyruszyć na Kashyyyk, by pomóc mężowi w próbie uwolnienia tej planety, zdecydował się pomóc księżniczce i poleciał tam na czele Eskadry Upiorów, którą łącznie tworzyło 12 pilotów. Jednak nie znalazło się tam miejsce dla młodego Wexleya, gdyż był on nieprzygotowany do służby, ponieważ po odzyskaniu ojca zaniedbał treningi. Nad Kashyyykiem Eskadrze Upiorów przyszło stoczyć walkę z imperialnymi myśliwcami TIE. W pewnym momencie jeden z nich został zestrzelony, gdy aż trzech wrogów wsiadło mu na ogon, a Millennium Falcon nie zdołał go ocalić. Ostatecznie jednostka straciła kilku pilotów, lecz zdołała się rozprawić z TIE-ami, a cała batalia zakończyła się zwycięstwem Nowej Republiki. W jej trakcie Eskadra Upiorów dała się poznać jako jednolita drużyna, którą Wedge zdołał scalić w jeden organizm z zespołu straceńców i szaleńców.[1]

Za samowolkę nad Kashyykiem Eskadra Upiorów została rozwiązana, a jej członkowie musieli się podjąć innych prac: Koko odszedł do linii paliwowych, Jethpur został mechanikiem silnikowym, Yarra dostała się na kuter rybacki, a Antilles został zesłany do hangaru na inwentaryzację i prace serwisowe. Gdy jednak Senat przegłosował rezolucję o wysłaniu floty do ataku na Jakku, Wedge na błagalne prośby Temmina Wexleya zdecydował się sformować na nowo Eskadrę Upiorów. Zebrali się oni w hangarze 47 na Chandrili i polecieli na Jakku, gdy bitwa trwała już w najlepsze. Ponieważ ich uczestnictwo było nielegalne, Antilles rozkazał, by Upiory zapewniały republikańskiej flocie wsparcie, nie wchodziły w paradę dużym okrętom i skupiły swoją uwagę na zestrzeliwaniu myśliwców TIE. Był to chrzest bojowy dla Temmina Wexleya, który początkowo nie poradził sobie z wyzwaniem i wpadł w niemałe kłopoty, z których ocalili go Koko i Yarra. Wszyscy zgodnie uznali, że na orbicie zrobiło się zbyt gorąco i nastolatek zaproponował, aby Upiory poleciały na powierzchnię planety i spróbowali przebić się przez imperialne systemy obrony powietrze — przestrzeń, aby zrobić nieco miejsca dla oddziałów republikańskiej armii. Wedge zaakceptował jego plan i zarządził realizację pomysłu Temmina. Dotarłszy nad powierzchnię Jakku, Eskadra Upiorów zajmowała się zestrzeliwaniem napotkanych imperialnych maszyn: Antilles zdołał zniszczyć pewnego TIE Strikera, a Wexley swoje pierwsze oficjalne zestrzelenie zaliczył na transportowcu Imperium. Nagle Upiory zauważyły zmagania Żółtych Asów z grupą maszyn kroczących i zdecydowały się pomóc kompanom. Podczas tych zmagań Temmin zauważył imperialny prom i sądząc, iż był tam wrogi oficer, postanowił zniszczyć ten statek. Jednak okazało się, że na pokładzie znajdowała się matka chłopaka i ten wrócił do reszty eskadry. Upiory kontynuowały polowanie na myśliwce TIE, gdy nagle na powierzchnię Jakku zaczęły spadać szczątki Concorda i Ravagera, które zniszczyły X-winga Wexleya i zmusiły go do awaryjnego lądowania.[2] W czasie bitwy co najmniej kilku pilotów Eskadry Upiorów straciło życie.[3]

Przypisy

Źródła