Flota Obronna Nowej Republiki

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych
Ten artykuł wymaga poszerzenia o: Before the Awakening i Ruch Oporu (serial).

Flota Obronna Nowej Republiki
Data założenia 4 ABY[1][2]
Data rozwiązania 34 ABY[3]
Dowódca/Dowódcy Gial Ackbar
Kwatera główna
Wybitni członkowie
Pomniejsze formacje
Przynależność Nowa Republika



Flota Obronna Nowej Republiki, znana również jako flota Nowej Republiki oraz Marynarka Republiki, to siły zbrojne Nowej Republiki operujące w przestrzeni kosmicznej. Powstała z floty Sojuszu dla Przywrócenia Republiki. To właśnie z tej organizacji wyrosła Nowa Republika.

Historia

Po proklamowaniu Nowej Republiki, okręty, które wcześniej służyły Rebelii, automatycznie stały się flotą odrodzonego, demokratycznego rządu i kontynuowały walkę z flotą Imperium Galaktycznego. Głównodowodzącym floty Nowej Republiki został Gial Ackbar, który wcześniej dowodził okrętami Sojuszu Rebeliantów. Gdy na Akivie doszło do spotkania ocalałych, ważnych imperialnych osobistości, a kapitan Wedge Antilles został uwięziony, Ackbar, gdy tylko dowiedział się o tych wydarzeniach, natychmiast wysłał flotę złożoną z pięciu krążowników pod dowództwem komandor Kyrsty Agate do walki nad Akivą. Ta bitwa zakończyła się całkowitym zwycięstwem Nowej Republiki i uniemożliwiła Imperium wybranie nowego dowództwa i podjęcie kontrofensywy.[1]

W 5 ABY impet odbijania kolejnych planet przez republikańską flotę zmalał, gdyż rząd nie był w stanie nadążyć za upadkiem Imperium. Wtedy też na wyposażenie armady Nowej Republiki trafiły nowe okręty typu Starhawk. Była to zasługa Senatu, który zatwierdził złomowanie zniszczonych imperialnych statków i przerabianie ich na droidy, broń i okręty w służbie Nowej Republiki. Starhawki tak samo jak krążowniki kalamariańskie były w stanie równać się z gwiezdnymi niszczycielami typu Imperial. Pierwszy z nich otrzymał nazwę Concord i miał chrzest bojowy podczas starcia w okolicy stacji Warrin, gdzie wraz z towarzyszącym mu krążownikiem alderaańskim Sunspire z łatwością uporał się z niszczycielem Scythe. Przez ten okres na wyposażenie floty Nowej Republiki trafiło także wiele gwiezdnych niszczycieli oraz trzy superniszczyciele, które zostały zdobyte podczas licznych bitew z Marynarką Imperialną. W końcu republikańskiej armadzie przyszło stoczyć wielką bitwę o stocznie nad Kuat. Podczas największej batalii od czasu tej o Endor flota Nowej Republiki pokonała flotę Imperium i zdobyła zakłady Kuat Drive Yards, pozbawiając wroga głównego dostawcy uzbrojenia. Niedługo później flagowy krążownik republikańskiej armady Home One oraz świeżo utworzona Eskadra Upiorów latająca na X-wingach wyruszyły na odsiecz Kashyyykowi, ponownie pokonując jednostki z floty Imperium.[4]

Tuż przed bitwą o Jakku, nad Naboo została wysłana Eskadra Koron z republikańskiej floty, by powstrzymać imperialnych przed zajęciem tej planety. Jednostka myśliwców zdołała wykonać to zadanie.[5] Niedługo później republikanie odkryli zgrupowanie ocalałych imperialnych sił na Jakku i po uzyskaniu akceptacji Senatu nad Chandrilą zebrała się flota Nowej Republiki, która pod dowództwem admirała Ackbara ruszyła do bitwy o Jakku. Początkowo republikańskim siłom nie szło zbyt dobrze, gdyż nie byli w stanie uzyskać przewagi, a superniszczyciel Ravager zadawał dotkliwe straty siłom Nowej Republiki. Sytuacje zmieniła się dzięki heroicznej postawie komodor Agate, która użyła Concorda, by ściągnąć Ravagera na powierzchnię piaszczystej planety. Zniszczenie superniszczyciela przechyliło zdecydowanie szalę zwycięstwa na korzyść Nowej Republiki, a jej flota zdziesiątkowała imperialne gwiezdne niszczyciele, których załogi straciwszy morale próbowały ściągać republikańskie jednostki za pomocą promieni ściągających, co na niewiele się zdało. W końcu zdziesiątkowane siły Imperium uciekły w Nieznane Regiony, a na Chandrili została podpisana Ugoda Galaktyczna oznaczająca bezwzględną kapitulację imperialnych i koniec galaktycznej wojny domowej.[6] Po wojnie, Senat uznał, że w celu zachowania pokoju należało zredukować siły zbrojne.[7] Nie było wiadomo, o ile dokładnie, ale przypuszcza się, że redukcja wyniosła 90%, czego życzyła sobie kanclerz Mon Mothma.[1] W efekcie demilitaryzacji wiele jednostek z republikańskiej floty trafiło na złom, lecz niektóre ocalały dzięki powołaniu w 28 ABY Ruchu Oporu.[8]

W 34 ABY nastąpił atak bazy Starkiller na układ Hosnian i znajdującą się tam planetę Hosnian Prime, gdzie wówczas urzędował Senat. W wyniku ataku, unicestwiona została cała Marynarka Nowej Republiki stacjonująca w tym układzie. Sprawcą był Najwyższy Porządek, spadkobierca Imperium.[3]

Organizacja

Głównodowodzącym floty Nowej Republiki był admirał floty, podlegający głównemu sztabowi i Senatowi. W czasie galaktycznej wojny domowej to stanowisko piastował Gial Ackbar. Podczas tego konfliktu trzon bojowy republikańskiej armady stanowiły okręty mogące równać się z imperialnymi gwiezdnymi niszczycielami. Były to krążowniki kalamariańskie MC80 oraz Starhawki Jeden. Następne w kolejności względem siły były fregaty EF76 Nebulon-B, które charakteryzowały się wielką uniwersalnością - wykorzystywano je do misji konwojowych, poszukiwawczo - ratunkowych czy też zwiadowczych dalekiego zasięgu, lecz najbardziej były znane jako fregaty medyczne. Jako lekkie okręty służyły korwety CR90, które stanowiły przeciwwagę dla krążowników typu Arquitens. Do transportu sprzętu i zaopatrzenia służyły GR-75. Nowa Republika swoją flotę odziedziczyła bezpośrednio po Sojuszu Rebeliantów, jednak dzięki utworzeniu oficjalnego galaktycznego rządu ta armada zyskała możliwość masowej produkcji nowych okrętów na swoje wyposażenie, dzięki czemu nie musiała się już ukrywać przed Marynarką Imperialną jak to było za czasów Rebelii i mogła przejść na wojnę pozycyjną. Pomimo to, republikanie nie gardzili zdobycznymi gwiezdnymi niszczycielami i superniszczycielami.

Wyposażenie

Home One - okręt flagowy Nowej Republiki.

Okręty

Myśliwce

Bombowce

Transportowce

Przypisy

Źródła