Krążownik MC85
|
|
| Krążownik MC85 |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Producent: | |
| Model: | Krążownik kalamariański |
| Rodzaj: | Ciężki krążownik |
| Specyfikacja techniczna | |
| Długość: | 3438,37 m |
| Wysokość: | 461,61 m |
| Szerokość: | 706,55 m |
| Silniki: | 11 silników jonowych |
| Hipernapęd: | Wyposażony |
| Uzbrojenie: |
|
| Kadłub: | Durastal |
| Osłony: | Wyposażony |
| Różne | |
| Załoga: | 1139 osób |
| Przynależność: | |
Krążownik MC85 był modelem kalamariańskiego krążownika opracowanym pod koniec galaktycznej wojny domowej we współpracy firm Mon Calamari Shipyards i Corellian Engineering Corporation, którzy postawiwszy na automatyzację systemów zdołali drastycznie zmniejszyć ilość potrzebnej załogi.
Charakterystyka
MC85 był najnowszym modelem z serii krążowników kalamariańskich skonstruowanym przez rasę Kalamarian. Jednakże w przypadku tego typu współpracowali oni z firmą Corellian Engineering Corporation, aby stworzyć wnętrza bardziej przyjazne dla personelu z ras innych niż ziemnowodne. Z tej współpracy wynikła również cecha charakteryzująca MC85, a mianowicie zaawansowana automatyzacja i usunięcie zbędnych systemów, dzięki czemu udało się zredukować załogę do szczątkowej liczby 1139 osób — prawie trzykrotnie mniejsze wersje MC75 i MC80 musiały liczyć odpowiednio 3225 i 5400 osób. Osłony MC85 były zaawansowaną, eksperymentalną wersją zdolną wytrzymać zmasowany ostrzał przez długi czas. Krążownik był długi na 3438,37 metry, szeroki na 706,55 metrów i wysoki na 461,61 metry. Na uzbrojenie wchodziło 18 ciężkich turbolaserów, 18 ciężkich dział jonowych, 12 wieżyczek laserowych przeznaczonych do obrony bezpośredniej, 6 wyrzutni torped protonowych oraz promienie ściągające z których jeden był ulokowany w przedniej, górnej części okrętu, tuż nad głównym mostkiem zwanym też mostkiem dowodzenia. W tej strefie MC85 znajdowały się także modułowe strefy magazynowania i centrum sterowania osłonami. Na samym dziobie krążownika umieszczono systemy przednich czujników. Przednia, dolna część była wybrzuszona. Wydzierżawiono w niej miejsce dla zapasowego mostka bojowego — znajdował się tuż pod dziobem, systemów zakłócających i maskujących, kolektora cząsteczek jonowych, zbiorników paliwa, systemu łączności bliskiego zasięgu, pokładów załogi i pokładów pomocniczych oraz szybów atmosferycznych. W środkowej części MC85 znajdowały się przede wszystkim hangary — główne oraz serwisowe i naprawcze. Wloty do ich tuneli były otwarte. Hangary były bezpośrednio poprzedzone poziomami dla załogi, a pod nimi znajdowały się układ przetwarzania atmosfery, dolna część kompleksu maszynowni, kapsuły ratunkowe, właz dla przedstawicieli z wodnych ras, systemy celowników i czujników oraz turboiniektory. W tylnej części MC85 umieszczono generator pola osłon i antenę głównego systemu łączności oraz zbiornik i pompy chłodziwa głównego reaktora oraz sam reaktor, a zaraz za nim był generator hipernapędu. Natomiast na samym końcu krążownika zamontowano 11 silników jonowych napędzających okręt: 3 największe zostały umieszczone centralnie, z dołu okalały je 4 średnie, a z góry 4 małe. Kadłub okrętu był wykonany z durastali.[1]
Historia
Krążowniki MC85 powstały pod koniec galaktycznej wojny domowej stanowiąc jedne z ostatnich okrętów skonstruowanych dla Nowej Republiki przed podpisaniem traktatów demilitaryzacyjnych, które miały miejsce już po bitwie o Jakku.[2] W przeciwieństwie do poprzednich krążowników kalamariańskich, przy tworzeniu MC85 Mon Calamari Shipyards otrzymało pomoc od Corellian Engineering Corporation, by nowy model stał się bardziej przyjazny dla przedstawicieli z ras niebędących ziemnowodnymi. Najsłynniejszym MC85 był Dawn of Tranquility. Tak jak inne okręty z tej serii służył on dla Nowej Republiki, lecz został dość wcześnie wycofany ze służby ze względu na ustalenia ograniczające liczbę okrętów w republikańskiej flocie, redukcje personelu w jej szeregach[1] oraz projektów wymagających mniejszej załogi.[2] Następnie Dawn of Tranquility przeszedł automatyzację systemów, by zmniejszyć ilość potrzebnej załogi. Gdy został założony Ruch Oporu wspomniany krążownik znalazł się na wyposażeniu jego floty, a dzięki wcześniejszym zabiegom stał się najważniejszym atutem organizacji i to właśnie dlatego został okrętem flagowym Ruchu Oporu. Dowódcą Dawn of Tranquility został Gial Ackbar, który podjął decyzję o przechrzczeniu okrętu na Raddus, by uhonorować rodaka walczącego i poległego podczas bitwy o Scarif.[1]
Przypisy
Źródła
- Ostatni Jedi (Pierwsze pojawienie)
- Ostatni Jedi: Słownik ilustrowany
- Ostatni Jedi: Niesamowite przekroje (Pierwszy raz zidentyfikowany jako Krążownik MC85)
- Battles that Changed the Galaxy
