Obrotowe działo blasterowe Z-6
|
|
| Obrotowe działo blasterowe Z-6 |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Producent: | Merr-Sonn Munitions, Inc. |
| Właściciele | |
| Przynależność: | |
Obrotowe działo blasterowe Z-6 był jednym z rodzajów karabinów blasterowych używanych przez klony w Wielkiej Armii Republiki. Ich produkcją zajmowały się zakłady Merr-Sonn Munitions, Inc..
Historia
Broń była popularna w szeregach klonów ze względu na swą dużą skuteczność. Serie z działka mogły kłaść wielu przeciwników naraz dzięki czemu nawet mniej liczne oddziały Republiki rozbijały większe siły Separatystów.
Z-6 po raz pierwszy zadebiutowała na początku konfliktu, jako wsparcie dla lżej uzbrojonej piechoty. Choć istniało już wiele tego typu broni to właśnie ten rodzaj karabinów najbardziej rozwinął się od czasów przedwojennych. W blaster Z-6 wyposażone były klony-komandorzy, jeden członek załogi Muunilinst 10 i wiele innych żołnierzy, a w szczególności zaawansowani zwiadowcy.
W 22 BBY, trzy miesiące po bitwie o Geonosis na ratunek oblężonym na Hypori Jedi wysłano oddział Muunilinst 10. Jeden z członków zespołu był wyposażony w Z-6. Po wyjściu z kanonierki tak jak inne klony zaatakował dowódcę droidów, generała Grievousa. W bliżej nieokreślonej fazie wojny Jek używał tej broni podczas misji na Rugosie. Ostrzelał wtedy zwabione w las koralowy droidy. Nieco później doszło do potyczki na księżycu Rishi. Chcąc ostrzec republikańską flotę klony wysadziły bazę. Najpierw jednak broniły swojej placówki. Jeden z nich Hevy użył wtedy Z-6.
W 12 BBY na Kamino wybuchło powstanie. Stworzone przez Kaminoan. Tamtejsze klony używały wtedy karabinów maszynowych przeciw siłom Imperium. Siedem lat później oddział dywersyjny Rahma Koty opanował stocznię nad Nar Shaddaa. Niektórzy z jego ludzi używali Z-6.
Sposób działania
Z-6 wykorzystywała wieloskładowy, obrotowy bęben. Pociski omijały wtedy systemy chłodzenia, dzięki systemowi galven. Układ ten sprężał plazmę, ładowaną przez blaster. Zwiększało to moc pocisków wystrzeliwanych przez lufy. Ze względu na ograniczenia broni tego typu trzeba ją było wykorzystywać ostrożnie. Po każdym przegrzaniu obrotowego bębna musiało się go wymieniać. Wymyślono jednak obejście tego negatywnego skutku w Z-6. Na przemian każda z szybko obracających się luf była łączona z głównym rdzeniem chłodzącym. Chociaż tylko połowa długości wylotów plazmy aktywowała system galvena przy każdym ze strzałów. Po dwóch obrotach bębna każda z luf schładzała się do akceptowalnego poziomu co umożliwiało zapobieganie przegrzaniu. Oznaczało to maksymalne wykorzystanie siły ognia. Z-6 mógł strzelać z zawrotną ilością 166 strzałów na sekundę.
Chociaż broń miała wiele zalet, to miała też wady. Ze względu na szybkostrzelność zużywało również dużo amunicji. Broń była ciężka i miała dużą siłę odrzutu co utrudniało jej wykorzystywanie. Podczas eksperymentów, Merr-Sonn montował żyroskopowe oprawy i repulsory w celu zminimalizowania obciążenia. Zwiększyło to jednak wadliwość broni, przez co najważniejsze układy psuły się na misjach w odległych zakątkach galaktyki. Z-6 okazały się niezwykle skuteczne w przygotowywaniu lądowiska, jednak w otwartej walce nie nadawały się zbytnio ze względu na utrudnienia. Zarezerwowano je wtedy tylko dla specjalnych misji, wymagających taktycznie tego sprzętu.
Ciekawostki
- Karabin przypomina prawdziwe działka używane na pokładach śmigłowców bojowych. Broń tego typu mogła osiągać do 10000 wystrzelonych naboi na minutę. Po raz pierwszy tego typu broń ukazano w filmie Predator, a następnie rozprzestrzeniła się w innych produkcjach. W filmach tego typu wykorzystywali je wyjątkowo silni żołnierze. Ze względu na wagę takiej broni oraz zużywaną amunicję w realnym świecie niemożliwe byłoby wykorzystywanie jej przez pojedynczego żołnierza.
- W większości znanych źródeł klony trzymają tę broń oboma rękoma na wysokości pasa. W grach Battlefront i Battlefront II jednostki wyposażone w Z-6 trzymały ją na prawym ramieniu.
