Devastator
|
|
|
 |
Być może w archiwach są braki.
Ten artykuł wymaga poszerzenia. Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych. |
| Devastator |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Producent: | Kuat Drive Yards[1] |
| Model: | Gwiezdny niszczyciel typu Imperial-I |
| Rodzaj: | Gwiezdny niszczyciel |
| Specyfikacja techniczna | |
| Długość: | 1600 m |
| Wysokość: | Około 450 m |
| Silniki: | Silniki jonowe Cygnus Spaceworks Gemnon-4 |
| Prędkość w atmosferze: | 975 km/h |
| Hipernapęd: | Klasa 2 |
| Uzbrojenie: |
|
| Różne | |
| Załoga: | |
| Rola: | Okręt flagowy |
| Przynależność: | |
Devastator (Dewastator) to gwiezdny niszczyciel typu Imperial-I służący we flocie Imperium Galaktycznego.
Historia
Devastator był ostatnim gwiezdnym niszczycielem typu Imperial-I, który opuścił stocznie Kuat Drive Yards nim firma rozpoczęła produkcję typu Imperial-II.[2] W roku 5 BBY Devastator służył jako okręt dowodzenia dla lorda Tiona.[3] W roku 0 BBY ten okręt był osobiście dowodzony przez Dartha Vadera, gdyż cieszył się opinią jednego z najlepszych w całej flocie i brał udział w bitwie o Scarif, jednak nie od początku. Wszedł do akcji w trakcie batalii, gdy zadanie rozprawienia się z rebeliancką flotą powierzono Vaderowi. Do tego czasu dwa inne niszczyciele zostały zniszczone. Wejście Devastatora spowodowało rozbicie się jednego z transportowców GR-75, który próbował uciec w nadprzestrzeń. Następnie gwiezdny niszczyciel rozpoczął ostrzał powodując między innymi zniszczenie fregaty EF76 Nebulon-B. Podczas bitwy o Scarif plany Gwiazdy Śmierci trafiły na pokład Tantive IV, a Devastator ruszył za nią w pościg.[4] W końcu dopadł koreliańską korwetę nad Tatooine i po krótkiej walce zdołał przechwycić, lecz plany trafiły na powierzchnię planety. Uwięzioną podczas abordażu szturmowców Leię Organę wtrącono do celi na niszczycielu.[5] Podczas bitwy nad Tatooine załoga Devastatora systematycznie niszczyła każdą wystrzeloną z korwety kapsułę ratunkową. Następnie okręt udał się na Gwiazdę Śmierci, gdzie zadokował. Po zniszczeniu Alderaana Devastator dostał nowe rozkazy i musiał opuścić stację wraz z początkiem kolejnej zmiany, jednak bez Vadera, który postanowił rozwiązać problem rebeliantów na pokładzie superbroni. Pomimo tego miał obowiązek utrzymywać stałą łączność z Gwiazdą Śmierci. Gdy to zostało zerwane w wyniku zniszczenia stacji, dowództwo Devastatora wysłało krążownik typu Gozanti pilotowany przez Cienę Ree i Berisse Sai, by przywiozły Dartha Vadera z pobojowiska. Siedem miesięcy po bitwie o Yavin 4 Devastator poleciał na Ivarujar, by uratować tutejszą załogę imperialnego garnizonu przed zagładą związaną z wybuchem wulkanu.[6]
Gdy został ukończony gwiezdny superniszczyciel o nazwie Executor, Vader przeniósł się na jego pokład, pozostawiając Devastatora pod dowództwem Jhareda Montferrata. Pomimo nowego dowódcy, okręt pozostał częścią dowodzonej przez Mrocznego Lorda Sithów elitarnej floty Imperium, Eskadry Śmierci. W roku 3 ABY brał udział w bitwie o Hoth jako blokada dla uciekających sił Sojuszu, w czasie której zdołał zestrzelić uciekający transportowiec, na pokładzie którego przebywała żona Adona Foxa. Po zakończonych walkach gwiezdny niszczyciel został wysłany na misję polegającą na sabotowaniu działań rebeliantów. W tym okresie przypisana była do niego eskadra myśliwców TIE Interceptor pod dowództwem komandora Gradda. Kilka miesięcy później Devastator został wezwany do ponownego złączenia się z resztą Eskadry Śmierci. W czasie lotu na Endora, okręt natrafił na statek kosmiczny przemytników, który po przesłuchaniu pasażerów został, na rozkaz Jhareda Montferrata, wykorzystany jako cel treningowy dla kanonierów.[7]
Po dotarciu na miejsce spotkania, Devastator wziął udział w kluczowej dla galaktycznej wojny domowej bitwie. W jej trakcie został zidentyfikowany przed dowódcę rebelianckiej Eskadry Ostrzy, Adona Foxa, który nakazał swoim ludziom skupić się na nim. Pomimo wysiłków pilotów Gradda oraz załogi niszczyciela, dwóm pilotom B-wingów, Braylenowi Strammowi oraz Ginie Moonsong udało się uszkodzić hipernapęd okrętu za pomocą torped protonowych, a jego wybuch zapoczątkował reakcję łańcuchową, która doprowadziła do zagłady okrętu i jego załogi.[7]
