Gilad Pellaeon/Legendy
|
|
|
|
 |
Być może w archiwach są braki.
Ten artykuł wymaga poszerzenia. Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji. |
 |
To oburzające. Nie macie dowodów!
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł. To hasło nie posiada kompletu źródeł dla zawartych w nim informacji. Jeśli znasz ich pochodzenie, skoryguj/dodaj ich spis w sekcji Źródła oraz zweryfikuj ich prawdziwość. Następnie poproś Strażników o usunięcie szablonu. |
| Gilad Pellaeon |
| Data i miejsce narodzin: | 51 BBY |
| Data i miejsce śmierci: | 40 ABY |
| Miejsce pochodzenia: | Korelia, wychowany na Coruscant |
| Rasa: | Człowiek |
| Wzrost: | 170 cm |
| Kolor włosów: | Blond, potem siwe |
| Kolor oczu: | Brązowy |
| Kolor skóry: | Jasna |
| Przynależność: | |
| Profesja: | Wielki admirał |
Gilad Pellaeon był człowiekiem który w swoim długim życiu pełnił służbę we flotach Starej Republiki, Imperium Galaktycznego, z czasem zostając najpierw przywódcą wojskowym Resztek Imperium, na koniec zostając najwyższym dowódcą sił zbrojnych Sojuszu Galaktycznego.
Służbę wojskową rozpoczął jeszcze w siłach Departamentu Sprawiedliwości. Podczas wojen klonów już jako kapitan dowodził na okrętach floty Republiki Galaktycznej. Po powstaniu Imperium pozostał w Marynarce Imperialnej, z czasem zostając dowódcą Gwiezdnego Niszczyciela Chimaera. Brał udział w bitwie o Endor, podczas której w wyniku poniesionych strat jako najwyższy rangą wydał rozkaz odwrotu.
Kapitan Pellaeon był uważany w tym okresie za zarówno kompetentnego i lojalnego oficera, który trzymał się z dala od starć o władzę jakie miały miejsce po śmierci imperatora Palpatine'a. Te i inne czynniki złożyły się na to że został doceniony przez powracającego ze służby w Nieznanych Regionów wielkiego admirała Thrawna, kiedy ten uczynił go swoją prawą ręką, z Chimaera jako swoim okrętem flagowym. Zaowocowało to ich doskonałą współpracą kiedy Thrawn jednoczył Imperium, prowadząc kampanię mającą na celu pokonanie Nowej Republiki. Skończyło się to kiedy Wielki admirał został zamordowany podczas bitwy o Bilbringi, a Pellaeon został zmuszony ponownie wydać rozkaz odwrotu.
Kapitan Pellaeon brał udział w kampaniach Mrocznego Imperium, po jego upadku będąc zmuszonym dołączyć do imperialnej frakcji kierowanej przez admirała Teradoca, który mianował go wiceadmirałem. w roku 12 ABY pomógł admirał Natasi Daali rozprawić się z imperialnymi watażkami znacząco przyczyniając się do ponownego zjednoczenia się Resztek Imperium. Jego autorytet we flocie był taki wysoki że Daala po swojej klęsce na Yavin 4 zdecydowała się przed rezygnacją powierzyć mu dowództwo sił zbrojnych Imperium.
Przez Gilad Pellaeon kontynuował walkę z siłami Nowej Republiki aż do czasu kiedy w roku 19 ABY uznał że dalsza walka nie ma już żadnego sensu i grozi zagładą Imperium. Dzięki swojemu autorytetowi wymusił przed radą Moffów zgodę na rozpoczęcie rozmów pokojowych z Nową Republiką które zaowocowały traktatem pokojowym kończącym galaktyczną wojnę domową. Przewodził Imperium dalej w trakcie inwazji Yuuzhan Vongów, kiedy to siły Imeprium po zawiązaniu sojuszu z powstałym na gruzach Nowej Republiki Sojuszem Galaktycznym walnie przyczyniły się do pokonania najeźdzców. Po zakończeniu wojny przeszedł na emeryturę, zachowując jednak swoje wpływy w siłach Imperium.
W roku 36 ABY podczas trwania wojny rojów został poproszony przez Cala Omasa o objęcie dowództwa nad siłami zbrojnymi Sojuszu Galaktycznego. Po zakończeniu konfliktu został już oficjalnie mianowany naczelnym komandorem Sił Obronnych Sojuszu Galaktycznego. Dowodził nimi podczas początkowego okresu drugiej galaktycznej wojny domowej, rezygnując jednak potem ze stanowiska. w roku 41 ABY objął na krótko ponowne dowództwo sił Imperium, jednak niedługo potem zginął zamordowany nad Fondorem przez Tahiri Veilę, kiedy odmówił poparcia dla Dartha Caedusa kiedy ten objął faktyczną władzę nad Sojuszem Galaktycznym.
Biografia
Początki kariery
Pellaeon urodził się na Korelii, ale gdy był dzieckiem jego rodzina przeprowadziła się na Coruscant. Od tamtej pory stolica stała się jego domem.
Gdy miał piętnaście lat, Pellaeon skłamał na temat swojego wieku, by wstąpić do Akademii Raithal. Po ukończeniu studiów zaczął pracę w Departamencie Sądowniczym floty i był postrzegany jako jeden z najbardziej obiecujących oficerów. Po wspaniałej akcji zatrzymania piratów na Gavryn, Pellaeon szybko awansował. W 27 BBY był wystarczająco wysoko postawiony, by słyszeć pogłoski o Outbound Flighcie i zniknięciu Jorusa C'baotha. Mniej więcej w tym samym czasie; prawdopodobnie walczył przeciwko mentalnie niezrównoważonym, zbyt szybko wyrosłym klonom, w kampanii która była uważana za pierwszą wojnę klonów.
Pellaeon służył w armii podczas kolejnych konfliktów z Separatystami. Podczas bitwy o Merson, Pellaeon był dowódcą floty republikańskiej. Wydał on rozkaz do odwrotu co spowodowało śmierć przebywającego na planecie mistrza Jedi Ronhara Kima i jego padawana, Tap-Nar-Pala. Pellaeon służył też jako kapitan Statku Leveler podczas bitwy o Gaftikar.
Gdy nastał Nowy Ład, Pellaeon kontynuował swoją służbę w Imperialnej Marynarce. Mógł brać udział w imperialnych represjach na Kashyyyku i zniewalaniu populacji Wookieech. Ostatecznie został przydzielony na Gwiezdny Niszczyciel Chimaera jako członek dowództwa, gdzie wypracował sobie awans do rani kapitana, co oznaczało, że był drugą osobą w hierarchii dowodzenia na statku.
W pewnym czasie na Chimaerę zawitał lord Odo ,który przejął dowództwo nad niszczycielem. Chimaera dołączyła do innego niszczyciela Dominatora, na pokładzie którego był starszy kapitan Thrawn. Jednak wtedy okazało się, że na Polnie Większym wybuchło powstanie przeciwko Imperium, przez co Chimaera i Dominator się tam udały. Wtedy jednak okazało się, że lord Odo to naprawdę wróg Imperium, Nuso Esva, który unieruchomił Chimaerę i skomunikował się z Thrawnem dając mu dwa wybory albo zniszczenie Chimaery albo Dominatora. Każdy z tych wyborów nadszarpnąłby i tak kruchą już reputację Thrawna i spowodowałby usunięcie Chissa z floty. Thrawnowi udało się jednak uchronić oby dwa niszczyciele przed zniszczeniem i pokonać flotę Esvy.[1]
Chimaera brała udział w działaniach floty podczas bitwy o Endor. Wtedy Pellaeon przejął kontrolę nad statkiem, gdy komandor został zabity. Po śmierci imperatora Palpatine'a, egzekutora Dartha Vadera i jego zastępcy, admirała Pietta oraz schwytaniu wielkiego admirała Teshika, Pellaeon zarządził przegrupowanie floty Imperium na Annaj. Pellaeonowi nie udało się utrzymać całej floty, gdyż admirał Harrsk, oburzony wezwaniem kapitana, zabrał swoje siły do Głębokiego Jądra, stając się w ten sposób pierwszym samodzielnym lordem. Pellaeon przekazał dowództwo na flotą stacjonującą nad Annaj admirałowi Prittickowi, ale z nieznanych przyczyn Prittick nie przyjął dowództwa floty, która powróciła pod rozkazy Pellaeona. W swojej flocie Pellaeon pozostał wierny hierarchii dowodzenia Imperium, najpierw służąc pod rozkazami wielkiego wezyra Sate'a Pestage'a, a po morderstwie Pestage'a, Dyrektora Imperialnego Wywiadu Ysanny Isard.
Thrawn
Po bitwie o Endor, Pellaeon usiłował połączyć części floty, by stworzyć zjednoczony front przeciwko Sojuszowi Rebeliantów i jego następczyni, Nowej Republice. Jednakże brak stopnia komandora uniemożliwiał mu skuteczne działanie. Sytuacja taka trwała aż do powrotu wielkiego admirała Thrawna z Nieznanych Regionów. Kiedy Chiss wybrał Chimaerę na swój statek flagowy, Pellaeon został szefem załogi i kapitanem. Pellaeon był znany z krytykowania decyzji Thrawna jako sprzeczne z tradycją, zwłaszcza jego przywiązania do luksusu na pokładzie Chimaery jak też zwyczaju spędzania przez Thrawna dużej ilości czasu na medytacjach o dziełach sztuki. Pomimo obaw Pellaeona, później już jako wielki admirał on także miał swoje nawyki i zwyczaje. Jedną z najważniejszych rzeczy, których Pellaeon nauczył się od Thrawna było karanie tylko tych, którzy naprawdę zasłużyli na karę, odkładanie na bok osobistej dumy i wycofywanie się, gdy przegrana była oczywista oraz nagradzanie zamiast karania podwładnych.
Jego plany przywrócenia Imperium zostały brutalnie zdruzgotane podczas bitwy o Bilbringi gdzie wielki admirał Thrawn został zamordowany przez swojego ochroniarza rasy Noghri - Rukha. Bez dowództwa Thrawna, Pellaeon nie czuł się na siłach by doprowadzić bitwę do końca - zdecydował się porzucić stocznie na Bilbringi i zarządził odwrót oraz przegrupowanie na granicy Nieznanych Regionów.
Powstanie Resztek Imperium
Po ucieczce w pobliże Nieznanych Regionów, siły Pellaeona udały się do Głębokiego Jądra, gdzie połączyły się z flotą z Byss. Nie wiedząc o klonie Palpatine'a, walczył razem z lordami wtajemniczonymi w powrót imperatora, takimi jak Harrsk, Delvardus i Teradoc. Brał udział w kampaniach przeciwko Nowej Republice, ostatecznie tracąc Chimaerę podczas zdobywania Duro (była to jedna z Operacji Szarej Ręki). Po pokonaniu odrodzonego imperatora, Pellaeon - teraz już wiceadmirał - był ponownie zmuszony do ucieczki w Głębokie Jądro, tym razem dołączając do sił wysokiego admirała Teradoca, jednego z wielu lordów walczących o przejęcie władzy w Imperium. Dowodził flotyllą czerwonych Gwiezdnych Niszczycieli typu Victory, którymi dowodził z pokładu 13X. Kiedy admirał Daala niespodziewanie zdradziła Najwyższego Lorda Harrska w zamian za rozmowy pomiędzy zwaśnionymi stronami, Pellaeon zgodził się jej pomóc. Ostatecznie straciła Harrsk i Teradoc, razem z innymi jedenastoma lordami. Daala, która miała teraz rzeczywistą władzę w Imperium uczyniła Pellaeona swoim zastępcą, powierzając mu dowodzenie armadą siedemnastu - z czterdziestu pięciu - Gwiezdnych Niszczycieli i zadanie zaatakowania Praxeum Jedi na Yavinie 4. Siły Pellaeona miały stanowić awangardę dla sił szturmowych gwiezdnego superniszczyciela Niewidzialnego Młota i kampanii przeciwko Nowej Republice. Plany te zostały udaremnione, kiedy adeptom Jedi udało się uszkodzić flotę Pellaeona i zniszczyć Niewidzialny Młot.
Pokonana Daala przekazała dowodzenie Pellaeonowi, jednocześnie awansując go do rangi admirała i na stanowisko Najwyższego Komandora Floty Imperium. Dostrzegając, że Głębokie Jądro nie jest dłużej użyteczne, zabrał flotę na serię całkiem udanych akcji przeciwko Nowej Republice z zamiarem ustanowienia Resztek Imperium w 13 ABY. W końcu udało mu się pozyskać bogate w surowce Środkowe i Zewnętrzne Rubieże, a także sektor znany jako Resztki Imperium. Najbardziej sławna bitwa to bitwa o Ordinę, podczas której Pellaeon i jego flota zmierzyli się z generałem Wedge'em Antillesem, Lusankyą i Eskadrą Łotrów. Chociaż Pellaeonowi udało się stworzyć nowoczesne Resztki Imperium, stracił on dużą część swojej floty. W 19 ABY Nowa Republika przejęła inicjatywę i wygnała Pellaeona i jego Resztki do ośmiu niewielkich sektorów na Zewnętrznych Rubieżach.
Podczas swoich kampanii Pellaeonowi udało się odzyskać Chimaerę podczas bitwy o Gravlex Med. Naprawił ją i uczynił z niej swój okręt flagowy. Mniej więcej w tym samym czasie w uznaniu jego zasług Rada Moffów awansowała go do rangi admirała floty i zaoferowała miejsce w Radzie. Pellaeon udowodnił iż był uczniem Thrawna, kiedy zdecydował się wycofać się z walki z góry skazanej na przegraną i zaproponował zawarcie pokoju między Imperium i Nową Republiką. Jeszcze raz udowodnił swoją mądrość, kiedy pozwolił podwładnemu, kapitanowi Ardiffowi z Chimaery zakwestionować jego ocenę sytuacji i nawet go za to nie ukarał. Pomimo swojej pozycji, Pellaeonowi nie udało się przekonać wszystkich do utrzymania pokoju. Disra, moff z Sektora Braxant, wymyślił podstęp aby przejąć władzę: zatrudnił oszusta, który udawał Thrawna. Choć intryga była dobrze zaplanowana szybko została zdemaskowana przez obie strony konfliktu i zakończyła się podpisaniem przez Pellaeona traktatu pokojowego z przywódcą Nowej Republiki Ponc'iem Gavrisomem na pokładzie Chimaery w 19 ABY. Był to koniec galaktycznej wojny domowej. Jakiś czas później, w uznaniu jego służby i wierności Imperium, moffowie podnieśli go do rangi wielkiego admirała.
Wojna z Yuuzhan Vongami
Po zawarciu pokoju między Resztkami Imperium a Nową Republiką, Pellaeon pozostał dowódcą imperialnej floty. Jako najwyższy dowódca wojskowy w Imperium był głównym doradcą Rady Moffów, ciała zarządzającego Imperium. Podczas inwazji Yuuzhan Vongów w 25 ABY, wykorzystał swoje wieloletnie doświadczenie i nauki Thrawna prowadząc flotę ramię w ramię z dawnymi wrogami, przekonując moffów, że zrobiłby to niezależnie od ich poparcia i że flota pójdzie za nim gdziekolwiek tylko on zapragnie. Jednakże po bitwie o Ithor, Pellaeon został zmuszony do wycofania się do Przestrzeni Imperium, aby zapobiec wybuchowi powstania. Kiedy Leia Organa Solo przybyła na Bastion po bitwie o Borleias, Pellaeon dał jej mapy nadprzestrzeni w zamian za informacje o yammosku. Kiedy dostrzegł jak wielkim zagrożeniem są Yuuzhan Vongowie, moffowie nie zgodzili się na przyłączenie się do Nowej Republiki.
Sytuacja zmieniła się po bitwie o Bastion. Yuuzhan Vongowie wysłali małe, ale znaczące siły, który miały zniszczyć imperialnych. Pellaeon otarł się o śmierć, kiedy koralowy skoczek staranował mostek Chimaery - został uratowany dzięki staraniom Uzdrowicielki Jedi, Tekli, choć co końca życia miał lekko utykać. Pellaeon odzyskał zdrowie na tyle, by poprowadzić Marynarkę Imperialną podczas bitwy o Borosk ciągle przebywając w zbiorniku z bactą. Po bitwie o Borosk, Pellaeon powiadomił Radę Moffów iż zamierza się przyłączyć do Galaktycznej Federacji Niezależnych Sojuszów (uprzednio: Nowa Republika), aby pokonać Yuuzhan Vongów i że rada albo poprze jego decyzję albo on zabierze Imperialną Marynarkę z Przestrzeni Imperium. Wielki admirał Pellaeon okazał się być godnym następcą Thrawna. Odnosił zwycięstwo za zwycięstwem w walce z siłami komandora B'shitha Vorrika, skierowanymi przeciwko Imperium. Dowodził siłami Imperium gdy te wspomagały Galaktyczny Sojusz podczas odbijania okupowanej przez wroga Coruscant. Razem, Imperium i Sojusz, pokonały najeźdźców i przywróciły pokój w galaktyce.
Po zakończeniu wojny, Gilad Pellaeon podarował Hanowi i Leii jedno dzieło sztuki z kolekcji wielkiego admirała Thrawna, Zmierzch Killika, alderaański mcho-obraz, który Solo próbował wcześniej odzyskać.
Późniejsze życie
Kiedy Pellaeon został dowódcą floty Imperium w 29 ABY, pojawiło się pytanie jak długo będzie pełnił tą funkcję. Poprzez sprzymierzenie się z "rebeliantami" stał się niepopularny wśród moffów, choć nie wiadomo co sądzili o nim obywatele i są dowody na to, iż Armia Imperialna była wobec niego wyjątkowo lojalna. Krótko po zakończeniu wojny z Yuuzhan Vongami, Gilad przeszedł na emeryturę i zrezygnował ze wszystkich pełnionych funkcji.
Jednak po śmierci Siena Sovva w 36 ABY, został poproszony przez Prezydenta Galaktycznego Sojuszu, Cala Omasa o objęcie tymczasowego dowództwa nad Siłami Obronymi Sojuszu Galaktycznego dopóki nie zostanie wybrany nowy. Pellaeon przyjął tą propozycję i dowodził siłami Galaktycznego Sojuszu podczas wojny rojów. Pellaeon pełnił swoją funkcję tak dobrze, że Cal Omas mianował go stałym Najwyższym Komandorem.
Druga galaktyczna wojna domowa
Początek
W 40 ABY Wywiad Sojuszu Galaktycznego wykrył, że Korelianie w tajemnicy prowadzą pracę nad ponownym uruchomieniem stacji Centerpoint, a ponadto budują nową flotę szturmową. Gdy admirał dowiedział się o tym, wspólnie z innymi dowódcami przygotował plan, który miał pokazać Korelii jej miejsce w galaktyce.
Operacji nadano kryptonim "Okrążenie". Starannie wybrano cele misji lecz najważniejszym z nich było unieszkodliwienie stacji Centerpoint. Do wykonania zaplanowanych zadań oddelegowano pięć grup uderzeniowych Jedi oraz Drugą Flotę.
Akcja zakończyła się połowicznym sukcesem, gdyż tylko unieruchomienie stacji Centerpoint powiodło się w stu procentach. Natomiast pomniejsze zadania nie zostały wykonane. Gilad wspólnie z innymi dowódcami zdegradował i wysłał na leczenie admirała Klauskina, który nieprzemyślanie zaatakował Tralusa.
Mimo aktu agresji ze strony Sojuszu, pani premier Pięciu Światów, Aidel Saxan, zaproponowała pokojowe rozmowy w neutralnej przestrzeni. Pellaeon zgodził się na jej propozycję i wspólnie z ochroną Jedi, wyruszył na stację Toryaz, w układzie Kuata.
Tam rozpoczęto rozmowy mające doprowadzić do pokoju między Sojuszem, a Korelią. Nieoczekiwanie zostały one przerwane, gdy pewnej nocy dwudziestu koreliańskich zamachowców przeniknęło na stację i zaatakowało delegatów. W ataku Gilad o mało nie stracił życia. Uratował go plan jego szefa ochrony, Tycha Celchu, który doradził mu nocleg w innej sypialni w zamian za pozostawienie sobowtóra w tej docelowej. W konsekwencji Jedi pokonali napastników lecz w zamachu zginął sobowtór admirała oraz pani premier Saxan.
W związku z tymi wydarzeniami, obrady przerwano. Pellaeon dopilnował by Celchu i Wedge Antilles przeprowadzili śledztwo mające na celu ujawnienie sprawcy i gdy to zawiodło wrócił na Coruscant[2].
Niedługo po tych wydarzeniach Gilad zrezygnował z pełnionej funkcji, zdegustowany pomysłem powołania Straży Sojuszu Galaktycznego. Jego stanowisko zajęła Cha Niathal.
Ostatnie dni
Ostatnią bitwą w jakiej brał udział była druga bitwa o Fondor. Po poddaniu się Fondoru i nieprzerwaniu walki przez Dartha Caedusa, Pellaeon postanowił wspomóc admirał Niathal. Został zastrzelony przez Tahiri Veilę. Zanim umarł zdążył wezwać na pomoc flotę admirał Daali.
Dziedzictwo
130 lat po bitwie o Yavin, Pellaeon został uhonorowany poprzez Nowe Imperium Galaktyczne stworzeniem Gwiezdnego Niszczyciela typu Pellaeon.
Ciekawostki
- Gilad Pellaeon został stworzony przez Timothy'ego Zahna.
- Ilustrowany przewodnik po postaciach Gwiezdnych wojen wymienia Coruscant jako rodzimą planetę Pellaeona. Jest to w sprzeczności z innymi źródłami, według których jest to Korelia. Heretyk Mocy I: Ruiny Imperium wyjaśnia że Gilad urodził się na Korelii, ale wychował na Coruscant, jako zostało to opisane w sekcji "Początki kariery".
- Pojawienie się Pellaeona podczas bitwy o Merson w Więzach krwi wywołało pytanie fanów czy przedstawiony tam Pellaeon jest Giladem Pellaeonem. Zasugerowano iż ranga tej postaci nie zgadzają się z informacją o awansie Gilad Pellaeon do stopnia kapitana po bitwie o Endor, choć zostało także zasugerowane że pomyłka ta może wynikać z mylenia rangi kapitana i funkcji oficera dowodzącego na Chimaerze; ta pomyłka związana ze stanowiskiem i rangą najwidoczniej także odnosi się do Pellaeon w Więzach krwi, który, choć nazywany kapitanem, ma faktycznie niższą rangę. Chociaż jego pojawienie się i działania sugerują iż jest to ta sama osoba, niektórzy uważają iż według opisu jest on zbyt stary by być Giladem Pellaeonem z Resztek Imperium, jednak i autor i rysownik potwierdzili, iż jest to Gilad Pellaeon.
- W Karmazynowym Imperium II pojawia się imperialny oficer, który przypomina Pellaeon jest tytułowany "admirałem". Jednakże ma oczy innego koloru niż Pellaeon i później jest tytułowany "generałem". Autor, Randy Stradley, zapytany czy miał to być Pellaeon, odpowiedział że pozostawił tą decyzję czytelnikom.
- Gilad jest hebrajskim słowem o wielu znaczeniach.
- Gilad, gdy był jeszcze kapitanem Gwiezdnego Niszczyciela Chimaera, często kwestionował zdanie swojego przełożonego.
- Pellaeon był przeciwnikiem sojuszu Thrawna z C'Baothem. Nie przepadał on za sztuczkami Jedi, szczególnie za czytaniem w myślach.
- Timothy Zahn nazwał Pellaeona po Pelleasie, rycerzu, o którym mówią opowieści o królu Arturze[3].
Przypisy
- ↑ Ręka Sprawiedliwości (powieść)
- ↑ Dziedzictwo Mocy I: Zdrada
- ↑ Adnotacja do nowego wydania Dziedzica Imperium
