Kaleeshanie/Legendy
|
|
|
|
| Kaleeshanie |
| Planeta macierzysta: | Kalee[1] |
| Język: | Kaleeshański |
| Wzrost: | |
| Waga: | |
| Kolor oczu: | |
| Kolor łusek: | |
| Cechy charakterystyczne: |
|
| Zdolności: | Widzenie w podczerwieni |
Kaleeshanie byli gadopodobną humanoidalną rasą z planety Kalee. Charakteryzowali się wyrastającymi z żuchwy rogami szczękowymi, żółtymi oczami z pionową źrenicą oraz nogami z trzema stawami. Ważną częścią ich życia była wojna, którą uważali za świętą. Gdy ruszali do boju, zakładali maski wykonane z kości zwierząt, pomalowane krwią.
Kaleeshanie toczyli na przestrzeni wieków wiele plemiennych wojen, które doprowadziły do znacznego zubożenia społeczeństwa. Jednym z najważniejszych konfliktów, w których brali udział, była wojna z Hukami. Jej uczestnikiem był najsłynniejszy przedstawiciel rasy, generał Grievous.
Biologia i charakterystyka
Wygląd
- Walczyłem już wcześniej z kościojaszczurkami. Ich zapach jest gorszy od ich ugryzień.
- - Bowdaar wygłasza nieprzychylną opinię o Kaleeshanach.[5]
Najbardziej charakterystyczną cechą Kaleeshan były rogi szczękowe, wyrastające po obu stronach żuchwy[1], a także kły, znajdujące się na podbródku i w dolnej szczęce.[6] Kaleeshańscy mężczyźni mierzyli przeciętnie 180 centymetrów wzrostu i ważyli 80 kilogramów, natomiast kobiety dorastały do 160 centymetrów przy wadze 75 kilogramów. Kolor ich pokrytej łuską skóry wahał się od ciemnożółtego do bordo.[2] Gdy Kaleeshanie znajdowali się pod wpływem silnych emocji, ich skóra ciemniała.[7] Posiadali oni spiczaste uszy i dłonie o czterech palcach, wyposażone w czarne[8] lub białe[6] szpony, zdolne nawet do przecięcia metalu.[7] Swoich rogów szczękowych również mogli używać w walce i, jeśli były one odpowiednio naostrzone, potrafiły przebić klatkę piersiową człowieka.[9] Pomimo przynależności do rodziny gadów, Kaleeshanom rosły włosy na głowie, a kobiety miały rozwinięte piersi.[1][8] Istniał osobnik o dość nietypowych cechach - Bentilais san Sk'ar. Mierzył on trzy metry wzrostu, miał czerwone oczy, a jego łuska była w kolorze jasnego fioletu.[3]
Rasa ta posiadała bardzo czuły zmysł węchu, który pozwalał im na wyczuwanie feromonów wydzielanych zarówno przez przedstawicieli własnego gatunku, jak i innych ras. Jednym z czynników wpływających na zwiększone wydzielanie feromonów była adrenalina[7]; istniał również oddzielny zapach sygnalizujący śmierć osobnika.[10] Oczy Kaleeshan, posiadające pionowe źrenice, dawały im raczej przeciętny wzrok, ale dzięki gruczołom termorecepcyjnym zlokalizowanym tuż obok gałek ocznych, mogli oni widzieć w podczerwieni.[1] Nie dostrzegali jednak kolorów w całkowitej ciemności[2], a widziane przez nich barwy były inne, niż na przykład u ludzi.[11]
Kaleeshanie posiadali jedno serce, płuca, dwie wątroby i parę nerek.[12] Ich organy były skrajnie łatwopalne.[4][13]
Przeciętny osobnik żył około osiemdziesięciu lat. Wiek dziecięcy trwał do dziewiątego roku życia włącznie, a od dwudziestego piątego uważano danego osobnika za dorosłego. Wiek średni rozpoczynał się w czterdziestym pierwszym roku życia, a w starość Kaleeshanie wkraczali w wieku lat pięćdziesięciu sześciu. Z powodu ciężkich warunków panujących na Kalee, rasa ta była dość odporna pod względem fizycznym.[2] Istniała możliwość podania Kaleeshanowi ludzkiej krwi poprzez transfuzję, choć nie wiadomo, czy działało to również w drugą stronę.[14]
Osobowość
Kaleeshanie byli bardzo wojowniczą rasą, lecz mieli zwyczaj atakować tylko wtedy, gdy zostali sprowokowani.[2] Przeciętny osobnik kierował się w życiu stoickim fatalizmem połączonym z głębokim uduchowieniem.[15] Przedstawiciele tej rasy zwykle byli niezwykle przywiązani do swego plemienia i członków rodziny. W rzadkich przypadkach mogli poczuć podobną więź w stosunku do członków innych ras.[2] Zazwyczaj jednak byli postrzegani jako poważni, małomówni i pozbawieni poczucia humoru.[16] Cechowała ich również umiejętność skupienia się na zadaniu, nawet w niesprzyjających ku temu warunkach.[2]
Kultura
Zwyczaje i społeczeństwo
Kaleeshanie byli rasą nomadów, żyjących w społeczeństwach plemiennych.[1][18] Plemiona owe, zwane również klanami[6], były powiązane między sobą skomplikowanymi więzami krwi, przez co często dochodziło między nimi do wybuchu wojen.[16] Jedno z plemion nosiło nazwę Lig.[19] Męscy przedstawiciele rasy mogli mieć wiele żon i w związku z tym dużo potomstwa. Nie wiadomo jednak czym było to uwarunkowane: tradycją, przyczynami biologicznymi, czy też społecznymi.[1] Kaleeshanie mogli uczynić z przedstawicieli innych ras swoich braci lub siostry krwi; jedną ze znanych osób, która dostąpiła tego zaszczytu, była mistrzyni Yuon Par.[20]
Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów kaleeshańskiej kultury była maską, którą wykonywało się z czaszek zwierząt takich jak mumuu, karabbac[1] i erkush. Niektórzy Kaleeshanie nosili sztuczną maskę pamięci, która potrafiła zmieniać swój kształt.[7] Maski zakładało się podczas bitew i pojedynków, a przedtem malowało krwią zwierząt we wzór charakterystyczny dla danego rodu.[1] Dzięki noszeniu ich nie tylko chronili twarz, lecz także mogli wzbudzić przerażenie w przeciwniku. Pójście do walki bez maski uważano za dyshonor[21]; po potyczce były one czyszczone i odkładane, aż były znowu potrzebne.[1] Niektóre maski posiadały wyryte przez szamanów runy; Kaleeshanie wierzyli, że zapewnią im one odpowiednie umiejętności w boju.[7] Maski były przekazywane z pokolenia na pokolenie.[1] Powszechnym zwyczajem było zbieranie trofeów po pokonanych wrogach[22] - mogła to być zarówno jego broń, jak i część ciała.[6]
Jednym ze zwyczajów praktykowanych za czasów zimnej wojny był rytuał wyzwania, dzięki któremu Kaleeshanie wybierali swojego dowódcę wojennego. Znakiem do rozpoczęcia wyzwania było zebranie na gruncie ceremonialnym kilku sztuk różnej broni, po czym następował pojedynek między ówczesnym dowódcą, a kandydatem do tego tytułu. Funkcja ta mogła również przejść na osobę, która nie była Kaleeshaninem.[6]
Aby ochronić się przed słońcem palącym powierzchnię ich świata, Kaleeshanie nosili ubrania zakrywające całe ciało. Swoje czarne, falowane włosy zaplatali w małe warkoczyki[1], albo wiązali w kucyk lub pojedynczy warkocz.[2] Używali do tego celu na przykład kościanych obrączek.[7] Gdy Grievous otrzymał roboty IG-100 MagnaGuard, dał im tradycyjne kaleeshańskie peleryny, podobne do tych, jakie nosili członkowie jego elity. Jedną z rozrywek Kaleeshan były bitwy z mumuu, w których matador w artystyczny sposób walczył ze zwierzęciem. Podczas walki używano mieczy lig, którymi przebijano oba serca drapieżnika, lub włóczni z ryby zwanej shoni. Dla Kaleeshan konflikt między shoni i mumuu przypominał o bezustannej walce morza i ziemi.[19]
Religia
- Najwięksi z Kaleeshan stają się bogami po śmierci. Abym mógł czynić wielkie rzeczy, muszę się uczyć.
- - Xalek.[23]
Religia Kaleeshan opierała się na oddawaniu czci wielu bogom. Do tego grona mogli dołączyć również ci, którzy honorowo oddali swoje życie w boju.[1] W związku z tym często stosowaną taktyką na polu bitwy były ataki samobójcze. Do boskości zbliżało również osiągnięcie wysokiego stanowiska wojskowego, przyjęcie do grona Izvoshry[16] lub dokonanie w życiu wielu chwalebnych czynów.[6] Podejmowanie niegodnych wyzwań groziło śmiercią wieczną[15]; za niehonorowe uważano również znęcanie się nad słabszymi[6] i pracę w charakterze najemnika, choć w przypadku tego ostatniego odstępowano od tej reguły, jeśli kontrakt roztaczał perspektywę wielu walk.[24] Istotami nieśmiertelnymi mogły się również stać osoby, które nie były przedstawicielami tej rasy; Xalek był przekonany o boskości swojego mistrza, Kalliga.[6] Kaleeshanie bardzo cenili miejsca pochówków wojowników. Były one otaczane szczególną opieką i uważane za święte.[8] Odpowiednia ceremonia pogrzebowa zapewniała zmarłemu dostęp do boskości; jeśli obrzęd nie został dopełniony, droga była zamknięta.[6] Jedną z form pochówku było spalenie ciała na stosie.[25] Zbezczeszczenie miejsca pochowania ciała wedle Kaleeshan skutkowało utratą boskości przez zmarłego; odkupić go mogło jedynie zabicie sprawców lub odbudowanie owego miejsca w sposób wspanialszy niż poprzednio, na przykład zbudowanie świątyni.[26] W związku z ich wiarą w ubóstwienie wojowników po śmierci w bitwie, często wybuchały wojny pomiędzy poszczególnymi plemionami, które trwały nawet setki lat.[16]
Jedną z osób, która została bogiem i której wybudowano świątynię, był Qymaen jai Sheelal, znany jako generał Grievous.[1] Już za życia jego i Kummar uważano za żywe manifestacje tajemniczej przypowieści Sheelal.[19] Kaleeshanie twierdzili, że przodkowie mają nad nimi szczególną opiekę, a wrażliwość na Moc była wedle nich darem od bogów[2], choć nazywali ją w inny sposób, niż reszta galaktyki.[6] Wyspa Abesmi, znajdująca się na środku otaczającego Kalee oceanu, była miejscem, skąd herosi odchodzili do nieba. Zwyczajowo odbywało się pielgrzymki w to miejsce, jednak większość Kaleeshan oddawała cześć bogom i przodkom w lokalnych świątyniach, skierowanych w stronę wyspy.[1] Najświętszą świątynią był Shrupak, znajdujący się u wejścia na teren stepów Ausez.[18] Wśród Kaleeshan istniała grupa, zwana Bandytami Muja, której członkowie dewastowali święte budynki.[19]
Wojsko
- Kaleeshanie to wojowniczy, rytualistyczny lud. Podczas mojego krótkiego pobytu na Kalee obserwowałem rytuał, dzięki któremu wybrali swojego dowódcę wojennego.
- - Darth Malgus.[27]
Przez wiele stuleci Kaleeshanie walczyli między sobą w wojnach plemiennych. Dopiero zewnętrzne zagrożenia i utworzenie organizacji militarnej zwanej jako kolkpravis pozwoliły zażegnać dawne spory. Żołnierze ci wykorzystywali taktykę opracowaną przez swoich przodków, choć byli od nich znacznie lepiej zorganizowani. W walce często opierali się na doniesieniach swoich zwiadowców i używali systemu jaskiń i wąwozów, aby znaleźć dogodną pozycję do ataku na wroga. Jeśli przeciwnik był znacznie od nich silniejszy, stosowali mogącą trwać wiele lat taktykę wojny podjazdowej.[16]
Wewnętrzna struktura kolkpravis była dość złożona: podstawową jednostką wojskową był plemienny kamen. Poszczególne kameny łączyły się w coraz bardziej złożone oddziały. Nad całym wojskiem czuwał kagan wraz z podległymi mu chanami.[16] Wojownicy w bitwach używali mieczy lig, oraz włóczni z shoni, a po wojnie z Bitthævrianami także karabinów snajperskich firmy Czerka. Kaleeshanie żartowali, że broń ta została wykonana, by trzymać obcych z dala od Kalee.[19] Żołnierzy obowiązywało bezwzględne posłuszeństwo wobec dowódcy, a niewykonanie rozkazów karano śmiercią. Nie znali oni koncepcji emerytury i służyli w wojsku do końca życia.[16] Choć kolkpravis używali konkretnych tytułów wojskowych, Kaleeshanie posiadali również rangę dowódcy wojennego[6] i generała.[14]
Kaleeshanie w oczach innych ras
Inne rasy widziały w Kaleeshanach przede wszystkim dumnych i utalentowanych wojowników[15], choć niektóre ich zwyczaje, takie jak poligamia[6], czy wydawanie okrzyków bojowych, budziły zdziwienie.[7] Mieli też osobliwy, z punktu widzenia większości innych gatunków, zwyczaj witania obcych: wpatrywali im się głęboko w oczy i, nie zrywając kontaktu wzrokowego, obwąchiwali. Jeśli zapach im się nie spodobał, mogli nigdy nie przystąpić do rozmowy.[28] Z powodu noszonych przez nich masek często określało się ich mianem "kościogłowych"[29] lub "kościojaszczurek".[30] Sprawiały one też, że przedstawiciele tej rasy wzbudzali strach u niektórych osób.[6] Muun Darth Plagueis porównał natomiast kaleeshańską twarz do jastrzębionietoperza z Bal'demnica.[10]
Historia
Wczesna historia
Z powodu swojego położenia na galaktycznej mapie, Kalee była przez wiele lat odizolowana. Po utworzeniu kolkpravis Kaleeshanie walczyli przeciwko thalassiańskim łowcom niewolników i najeźdźcom poszukującym złóż minerałów.[16] Około roku 5000 BBY jeden z Kaleeshan, Saes Rrogon, służył Imperium Sithów podczas wielkiej wojny nadprzestrzennej.[7] W nieznanym okresie poprzedzającym konflikt pomiędzy Republiką a odrodzonym Imperium Sithów Kaleeshanie stoczyli serię wojen, z których zwycięsko wyszedł prapradziadek Xaleka.[6]
Czasy zimnej wojny
Podczas zimnej wojny umiejętności bojowe Kaleeshan zostały docenione zarówno przez Republikę, jak i odrodzone Imperium. Mimo że przedstawiciele tej rasy starali się unikać pracy w charakterze najemników, nowy konflikt okazał się zbyt lukratywny, by można było go pominąć. Z powodu ksenofobii Imperium większość klanowych armii została wynajęta za wysoką cenę przez Republikę, aczkolwiek przedstawiciele tej rasy nie byli zadowoleni ze sposobu prowadzenia przez nią wojny, w której brakowało aktów heroizmu.[24] Kaleeshanie byli też chętnie zatrudniani w owym czasie przez bogatych Huttów z Kartelu w charakterze ochroniarzy; praca ta pozwalała im na sprawdzenie swoich umiejętności w środowisku przestępczym.[15] Należeli oni również do różnych organizacji kryminalnych, takich jak Biała Paszcza. Rasa ta stoczyła w nieznanym okresie tego konfliktu bitwę z siłami Sithów; potyczkę zwyciężyły siły Imperium, a pochwyceni Kaleeshanie zostali zesłani do obozów pracy.[21] Jednym z uczestników tej bitwy był Xalek, który został później przyjęty jako uczeń lorda Kalliga. Inkwizytor ten podczas swojej podroży spotkał Kaleeshan chroniących ducha Horaka-mula.[6] Po stronie Jedi walczył natomiast Cin Tykan, jeden z przywódców projektu odbudowy planety Taris.[31]
W nieznanym okresie poprzedzającym bitwę o Ilum imperialna załoga stacji kosmicznej orbitującej nad Kalee zaczęła w tajemnicy przygotowywać się do przejścia na stronę Republiki. Imperium dowiedziało się o tym fakcie i wysłało swoje siły, aby zniszczyły placówkę. Jednakże jednemu z republikańskich wysłanników udało się powstrzymać wroga.[6]
Uwaga: Poniższa wersja historii jest jednym z możliwych wariantów wydarzeń z gry The Old Republic. Inne warianty znajdziesz w sekcji Alternatywy niniejszego artykułu.
W roku 3641 BBY najemne armie Kaleeshan pod wodzą dowódcy wojennego Gelreksa razem z siłami Republiki ruszyły na planetę Ilum w celu obronienia jej przed wojskami Imperium. Dowodzący nimi mistrz Jaric Kaedan w krótkim czasie po rozpoczęciu walk stracił życie z ręki jednego z wysłanników wrogich sił, lecz przed śmiercią zdążył wydać rozkaz przejęcia jedynej działającej kopalni kryształów adegańskich. Wojownicy Gelreksa wkrótce wykonali zadanie, lecz o tym fakcie szybko dowiedzieli się przedstawiciele Imperium, Darth Malgus i moff Ilyan Regus. Sith poradził jednemu z wysłanników zainicjowanie rytuału wyzwania i przekonanie dowódcy wojennego do porzucenia Republiki. Regus był przeciwny pomysłowi włączania obcych do swojej armii i zaproponował zamordowanie wszystkich Kaleeshan. Wysłannik udał się do kopalni, gdzie zdobył broń i ustawił ją na gruncie ceremonialnym, a następnie zadecydował o losie Gelreksa.[6]
Tu kończy się fragment historii zależny od wyborów gracza.
W późniejszym etapie bitwy Darth Malgus ogłosił się nowym Imperatorem i wierne mu wojska - w tym także część kaleeshańskich najemników pod dowództwem wodza Velasu Graege - zwróciły się przeciwko Imperium. Ostatecznie lord Sithów został zgładzony, a jego sojuszników postawiono przed sądem.[6] Jednakże, z powodu coraz mniejszej ilości zasobów ludzkich, Imperium w kolejnej fazie wojny zaczęło przyjmować obcych do swojej armii i wiele kaleeshańskich plemion przyrzekło wierność temu państwu.[32]
Wojna kaleeshiańsko-bitthævriańska
Około roku 65 BBY Republika bezskutecznie próbowała obalić reżim Bitthævrian na Guitece. W związku z tym na znajdującą się niedaleko Kalee wysłano dostawy broni, oraz szkoleniowców, którzy zajęli się treningiem mieszkańców, między innymi prababki przyszłego przywódcy Kaleeshan, Grievousa. Wkrótce wojownicy kolkpravis, wspierani przez Jedi, wśród których znajdowali się między innymi Dooku i Qui-Gon Jinn, stanęli do walki z Bitthævrianami. Wojna zakończyła się po pięciu latach; zwyciężyła Republika i jej sprzymierzeńcy. Jako trofea, Kaleeshanie wzięli młode roggwarty, które przywieźli na swoją planetę.[16][19][33]
Wojna z Hukami
W końcowych latach Starej Republiki Kaleeshanie zjednoczyli się pod przywództwem Qymaena jai Sheelala, by walczyć z zagrażającymi im owadopodobnymi najeźdźcami, nazywanymi przez nich "Hukami". Przedstawiciele owej rasy, zdobywszy już inne światy, zwrócili swój wzrok na Kalee. Po zebraniu nielicznych bogactw naturalnych, Hukowie znaleźli inne źródło - chwytali Kaleeshan i sprzedawali ich jako niewolników.[2] Taki los spotkał miliony mieszkańców Kalee.[18]
Pod przywództwem Sheelala i jego towarzyszki, Ronderu lij Kummar, Kaleeshanie zaczęli odnosić coraz więcej zwycięstw. Po śmierci kobiety w jednej z bitew, Qymaen przyjął imię Grievous i zorganizował Izvoshrę - elitarną grupę ośmiu wojowników, którzy byli jego strażnikami i wykonawcami jego woli.[8] Sam Grievous przyjął tytuł kagana.[16] Wkrótce intruzi zostali odparci, nie tylko z powrotem na swoją planetę, lecz także jeszcze dalej. Wódz Kaleeshan zaadaptował ich technologię i statki, dzięki czemu mógł zemścić się na Yam'rii, okupując ich własny świat i kolonie oraz doprowadzając do niemal całkowitego wyniszczenia gatunku.[1] Podczas odwetu Kaleeshanie zdobyli między innymi planetę Oben, z której uczynili swoją kolonię.[16]
Yam'rii zwrócili się do przedstawicieli Republiki, którzy zgodzili się im pomóc. Wysłali na Tovarskl grupę pięćdziesięciu Jedi, kierowanych przez Jmmaara i T'chookę D'oona.[8] Nałożyli oni na Kaleeshan sankcje ekonomiczne i reparacje wojenne, a także nakazali im zwrot podbitych światów. W takiej sytuacji Qymaen musiał wycofać swoje wojska i wrócić na planetę, która dotkliwie odczuła skutki sankcji.[1] Kaleeshanie zaczęli umierać z głodu, szerzył się również kanibalizm.[18] Widząc to, Grievous zaczął nienawidzić Republiki i Jedi.[8]
Pomoc nadeszła od Sana Hilla, przedstawiciela Klanu Bankowego z Muunilinst. Zaproponował on Grievousowi pracę w charakterze egzekutora długów, w zamian za co miał wspomóc finansowo planetę. Choć Kaleeshaninowi nie przypadło to do gustu, przyjął ofertę. Przez jakiś czas obie strony dotrzymywały warunków umowy.[8] Kiedy jednak Republika odmówiła ukarania Huków za zbezczeszczenie grobów Kaleeshan na Obenie, Sheelal porzucił pracę dla Hilla i wrócił do domu, z zamiarem rozpoczęcia kolejnego konfliktu zbrojnego.[16] Wtedy przedstawiciele Klanu Bankowego podłożyli bombę w jego statku, odpłacając za nieposłuszeństwo. Poważnie rannego Kaleeshanina przetransportowano na Geonosis i przerobiono na cyborga. Od tej pory Grievous stał się dowódcą wojsk Separatystów. Odegrał on niezwykle istotną rolę w wojnach klonów.[8] Choć sama Kalee nie była terenem walk, to oficjalnie znajdowała się po stronie Konfederacji.[18]
Czasy Imperium Galaktycznego
Po przyłączeniu się Grievousa do Separatystów, dowództwo nad Kaleeshanami przejął Sk'ar, który jako jedyny członek Izvoshry przetrwał zamach na swojego przywódcę. Zebrał on żołnierzy i ruszył z nimi na Obena, by tam dokonać zemsty na Yam'rii.[16] Gdy zakończyły się wojny klonów, w ręce kapitana Thrawna dostała się wykonana z duranium maska Grievousa, którą Chiss zidentyfikował jako dzieło kaleeshańskie.[19] Nie mogąc zrozumieć ich sztuki, postanowił napaść na Obena podczas kampanii podboju terytoriów zewnętrznych. Wówczas Kaleeshanie rozpoczęli powstanie, trwające około dziesięciu lat.[3]
Po pewnym czasie jednak mieszkańcy Obena ulegli sile Imperium, gdy Thrawn rozkazał swojej flocie zbombardować planetę. Sk'ar, czując szacunek do wroga, który znacznie przewyższał go siłą, postanowił się poddać. Gdy siły Imperium dotarły do ruin jego kwatery głównej, zgodził się pójść razem z kapitanem Relem Bentinem, który przyprowadził go przed oblicze Imperatora. Palpatine był pod wrażeniem jego odwagi i przyjął go do szeregów swojego wojska.[3] Wówczas dowództwo nad Kaleeshanami przejęła kobieta, którą uważano za drugie wcielenie Ronderu lij Kummar.[16]
Późniejsza historia
Po klęsce Imperium w bitwie o Endor planeta Kaleeshan weszła w skład Sprzysiężenia Pentastar, a następnie sił Imperium zjednoczonych przez admirała Pellaeona.[18] W roku 41 ABY Jaden Korr walczył na starożytnej stacji kosmicznej z zombie sterowanymi przez Rakatankę zwaną Matką; wśród nich znaleźli się Kaleeshanie.[34] Co najmniej jeden przedstawiciel tej rasy służył Imperium Sithów Dartha Krayta w randze szturmowca.[35]
Znani Kaleeshanie
- Shakren san Jukii (Razer) - lord Sithów z czasów zimnej wojny i dowódca wojsk Imperium na Korelii.
- Ronderu lij Kummar - wojowniczka i najemniczka, towarzyszka Sheelala.
- Saes Rrogon - upadły Jedi i lord Sithów czasów Imperium Nagi Sadowa.
- Qymaen jai Sheelal (Grievous) - generał podczas wojny z Hukami, potem dowódca wojsk Konfederacji podczas wojen klonów.
- Bentilais san Sk'ar - członek Izvoshry, później generał, który przyłączył się do Imperium Galaktycznego.
- Cin Tykan - mistrz Jedi, jeden z przywódców projektu odbudowy Taris.
- Xalek - Kaleeshanin szkolący się pod okiem jednego z inkwizytorów Sithów w czasie zimnej wojny.
Poza światem Gwiezdnych wojen
Powstanie rasy
Kaleeshanie zostali zaprojektowani na potrzeby Zemsty Sithów, która miała swą premierę w maju 2005 roku, choć pierwsze formalne wystąpienie tej rasy nastąpiło w kwietniu tego samego roku w komiksie Oczy rewolucji ze zbioru Visionaries. Jednakże, dzięki retconom dokonanym przez Abel G. Peñę w artykule Aliens in the Empire można wcześniej datować ich pierwotne pojawienie się. Najwcześniejszym chronologicznie źródłem jest w takim przypadku komiks Ostatni dar z Alderaana z 1981 roku. Jednym z jego bohaterów jest imperialny generał Sk'ar, z którego Peña zrobił Kaleeshanina. Inspiracją do utworzenia drugiego retconu była prawdopodobnie rozmowa na forum strony TheForce.net. Użytkownik o nicku Charlemagne19 zapytał jak mogłoby wyglądać hipotetyczne starcie Grievousa i Thrawna, na co CooperTFN i Rogue_Follower zaczęli teoretyzować, że zależałoby to od tego, czy Chiss widział kaleeshańską sztukę, w tym przypadku maskę generała. Ostatecznie obaj narysowali prace ilustrujące ten pomysł, który Peña wykorzystał potem w swoich artykułach. Pisarz odniósł się przy tym do fragmentu Dziedzica Imperium, w którym Pellaeon dostrzega jedyną prawdziwą rzeźbę w kolekcji admirała, a ten opisuje ją następującymi słowami: To była jedyna porażka, którą poniosłem w walkach na pograniczu; jedyny raz, gdy znajomość sztuki danej rasy nie pozwoliła mi wniknąć w jej psychikę. A przynajmniej w tamtym momencie, bo teraz wydaje mi się, iż zaczynam już powoli rozumieć mentalność tamtego ludu (...). Musiałem zniszczyć jego planetę.[36] W powieści nie ma dokładnego opisu rzeźby, a sama scena nie pojawia się w komiksowej adaptacji, co prawdopodobnie pozwoliło dokonać retconu.
Nieścisłości dotyczące wyglądu
Pierwszym przedstawicielem Kaleeshan był generał Grievous, istota, która w większej części jest maszyną. Przez to powstało wiele nieścisłości dotyczących ostatecznego wyglądu jego rasy. Po raz pierwszy w pełni "żywych" Kaleeshan pokazał Warren Fu w Oczach rewolucji. Następnie znaleźli się oni w The New Essential Guide to Alien Species. W obu tych źródłach byli zamaskowani.
W jakiś czas potem firma Hasbro Inc. wypuściła figurkę Sheelala bez maski. Ten wygląd zaadaptowano później do innych źródeł, na przykład do The Clone Wars Campaign Guide. Jednak już w tym momencie pojawiły się nieścisłości - figurka posiadała parę kłów rosnącą na podbródku, czego nie było widać wcześniej. Dodatkowo, miała ona szósty palec u stopy, znajdujący się z tyłu pięty.
Jeszcze większe zamieszanie pojawiło się po projekcji odcinka Wojen klonów pod tytułem Kryjówka Grievousa. W zamku generała pojawiły się statuy, które przedstawiały jego poprzednie wcielenie. Ma on tam inaczej zbudowany nos, kły rosnące tylko po obu stronach żuchwy, zęby wyrastające z górnej szczęki (a nie z dolnej, jak w figurce Hasbro) i palcochodne nogi; część elementów posągu nie jest widoczna w odcinku i można je dostrzec dopiero na dodatkach w wydaniu serialu na blu-ray. Zmiana wyglądu ma związek z tym, że twórcy serialu zaprojektowali rasę od samego początku, a nawet rozważali upodobnienie jej do goryli lub karaluchów.[37] Taki wygląd przyjęto też w podręczniku do RPG Galaxy at War, lecz inną strategię zastosował Peña w swoim opowiadaniu Lone Wolf: A Tale of Obi-Wan and Luke, w którym starał się inkorporować elementy z Wojen klonów do starego kanonu. Opisując mechanika Ishtaha wskazał, że miał nogi o dziwnych stawach[38], lecz twarz pozostała ta sama, co w innych dawnych źródłach. Podobne podejście przyjęto w niewydanej grze Battlefront IV, w której Grievous nigdy nie zostałby cyborgiem. Na przedstawiającej go pracy koncepcyjnej ma on twarz inspirowaną tą z figurki Hasbro (lecz brak w niej kłów wyrastających ze szczęki) i palcochodne nogi jak w Wojnach klonów.[39]
Inne wątpliwości dotyczą liczby palców w dłoniach Kaleeshan. Choć większość dawnych źródeł podawała, że mieli oni cztery z dwoma przeciwstawnymi kciukami, to w Oczach rewolucji mają tylko jeden kciuk. W Dziedzictwie kaleeshański szturmowiec ma dłoń zbudowaną jak człowiek. W The Dreams of General Grievous, na stronie narysowanej przez Granta Goulda, niektórzy Kaleeshanie mają cztery palce, a inni trzy. Natomiast w The Old Republic wszyscy przedstawiciele tej rasy mają po trzy palce w dłoniach i brak im szóstego przy pięcie. W Legendach mają dodatkowo szpony, lecz w Kryjówce Grievousa posąg Grievousa ich nie posiada.
Pewnych wątpliwości może nastręczać wygląd Sk'ara, który jedynie w niewielkim stopniu przypomina Kaleeshanina. Zadebiutował on w komiksie z 1981 roku i był osobnikiem nieznanej rasy. Dopiero artykuł Aliens in the Empire z 2007 roku potwierdził, że Bentilais jest Kaleeshaninem, i stąd wynikają rozbieżności.
Inne nieścisłości
- Wiele źródeł podaje sprzeczne informacje o różnych okresach historycznych, w jakich Kaleeshanie zaczęli podróżować po galaktyce na szerszą skalę. Pierwsze z nich to The New Essential Guide to Alien Species, którego najdalsze wydarzenia sięgają czasów nowej ery Jedi. The Clone Wars Campaign Guide nadmienia, że stało się to w okresie wojen klonów, a kodeks z The Old Republic mówi o czasach zimnej wojny. Mapa Galactic Exploration z The Essential Atlas podaje, że Kalee została odkryta w latach 1000 BBY-25 BBY, choć wedle wielu źródeł Kaleeshanie byli znani przez inne rasy już wcześniej.
- W książce Revenge of the Sith: The Visual Dictionary wspomina się o kaleeshańskiej straży królewskiej, ale żadne inne źródło nie potwierdza istnienia tej organizacji, ani nawet monarchii na Kalee; te, w których jest mowa o ustroju Kalee, mówią o rządzie plemiennym.
Alternatywy
W grze The Old Republic gracz może wielokrotnie decydować o losie Kaleeshan - na przykład Cina Tykana lub Nyranosa - lecz największa decyzja następuje podczas imperialnej misji The Challenge of War. Gdy następuje jej koniec, postać spotyka się z Gelreksem, dowódcą wojowników na Ilum. Gracz może pójść za radą moffa Regusa i zamordować dowódcę oraz jego żołnierzy, za co otrzymuje punkty ciemnej strony. Inną opcją jest próba porozmawiania z Gelreksem; w zależności, jak rozmowa potoczy się dalej, możliwe są dwa wyniki: albo gracz przekonuje go słowami, albo staje z nim do rytuału wyzwania. Wówczas, jeśli go pokona, Kaleeshanin uznaje wielkość Imperium i przyłącza się do niego. W chwili obecnej nie wiadomo, które rozwiązanie jest kanoniczne, choć opcja przyłączenia jest sugerowana przez kodeks dodatku Rise of the Hutt Cartel.
Ciekawostki
- W niektórych polskich tłumaczeniach angielską nazwę rasy, Kaleesh, pozostawia się w oryginalne, jest to jednak błędne.
- W polskim tłumaczeniu Rozdroży czasu pominięto zarówno informacje o wpływie adrenaliny na wydzielanie feromonów u Kaleeshan, jak i fakt, że ich skóra ciemniała pod wpływem emocji.
- W Odpływie pojawiają się dwaj strażnicy służący Nyssowi Nennowi, agentowi Nowego Zakonu Sithów. Ich rasa nie jest podana, lecz prawdopodobnie byli Kaleeshanami - mają bowiem czerwone łuski, czarne szpony, a ubrani są w peleryny i okrycie twarzy. Jeśli rzeczywiście należeli oni do przedstawicieli tej rasy, oznaczałoby to, że służyła ona Kraytowi już od 41 ABY.
- W The Old Republic wszyscy Kaleeshanie zostali wykreowani na bazie tego samego modelu postaci - silnie zbudowanego mężczyzny z dwoma wariantami kształtu maski; wyjątkiem jest Xalek, który posiada indywidualny model głowy. Mimo że przedstawicieli tej rasy jest dużo, nie ma wśród nich ani jednej kobiety. Na Hoth w nazwie pojawia się błąd - angielskie słowo "Kaleesh" zostało zamienione na "Khaleesh".
- W wyżej wymienionej grze wielu Kaleeshan posiada tytuły, których znaczenie jest obecnie nieznane. Są to między innymi: Elder (Starszy), Abesmi'jar oraz Kaleesh True Blood (Kaleeshanin prawdziwej krwi). Natomiast w Rozdrożach czasu narrator informuje, że Saes był przyzwyczajony do prowadzenia łowów jako Pierwszy[40], choć nie jest jasne, czy tytuł ten był związany z kulturą kaleeshańską, czy z Imperium Sithów.
- The New Essential Guide to Alien Species sugeruje, że Kaleeshanie są niezwykle podobni do Falleenów, choć żadne inne źródło nie rozstrzyga, czy te rasy są spokrewnione.
- Daniel Wallace, jeden z twórców Galaxy at War, porównał sytuację Kaleeshan z czasów wojny Kaleeshiańsko-Bitthævriańskiej do sytuacji Afganistanu podczas wojny afgańskiej. Rząd Stanów Zjednoczonych wysyłał wówczas Afgańczykom broń, by mogli walczyć z ZSRR, podobnie jak Republika doposażała mieszkańców Kalee.[41]
- Wedle Roba Colemana model gałek ocznych Grievousa posiada tak zwane migotki, czyli dodatkowe powieki chroniące oczy.[42] Żadne inne źródło nie potwierdza jednak, że Kaleeshanie je mieli.
- Firma Sideshow Collectibles, na potrzeby tworzonej przez siebie rzeźby Grievousa, stworzyła model 3D jego wewnętrznych organów. Prawdopodobnie można uznać go za kanoniczny, gdyż niemal identyczny rysunek pokazano w komentarzu do modelu Grievousa w wydaniu Gwiezdnych wojen na blu-ray. Do ujawnionych tam organów należą zarówno te wymienione w artykule - serce, płuca, wątroby i nerki - jak i te, które oznaczono podpisem "inne".
- W systemie RPG firmy Wizards of the Coast Kaleeshanie posiadają modyfikatory -2 do Zręczności, +2 do Kondycji, -2 do Inteligencji oraz +2 do Charyzmy.
